keyboard_tab EIDAS 2014/0910 PL

whereas zastosowanie:

• whereas (14) 1
• whereas (15) 1
• whereas (52) 1

definitions:

• osób prawnych
• identyfikacja elektroniczna
• środek identyfikacji elektronicznej
• dane identyfikujące osobę
• system identyfikacji elektronicznej
• uwierzytelnianie
• strona ufająca
• podmiot sektora publicznego
• podmiot prawa publicznego
• podpisujący
• podpis elektroniczny
• zaawansowany podpis elektroniczny
• kwalifikowany podpis elektroniczny
• dane służące do składania podpisu elektronicznego
• certyfikat podpisu elektronicznego
• kwalifikowany certyfikat podpisu elektronicznego
• usługa zaufania
• kwalifikowana usługa zaufania
• jednostka oceniająca zgodność
• dostawca usług zaufania
• kwalifikowany dostawca usług zaufania
• produkt
• urządzenie do składania podpisu elektronicznego
• kwalifikowane urządzenie do składania podpisu elektronicznego
• podmiot składający pieczęć
• pieczęć elektroniczna
• zaawansowana pieczęć elektroniczna
• kwalifikowana pieczęć elektroniczna
• dane służące do składania pieczęci elektronicznej
• certyfikat pieczęci elektronicznej
• kwalifikowany certyfikat pieczęci elektronicznej
• urządzenie do składania pieczęci elektronicznej
• kwalifikowane urządzenie do składania pieczęci elektronicznej
• elektroniczny znacznik czasu
• kwalifikowany elektroniczny znacznik czasu
• dokument elektroniczny
• usługa rejestrowanego doręczenia elektronicznego
• kwalifikowana usługa rejestrowanego doręczenia elektronicznego
• certyfikat uwierzytelniania witryn internetowych
• kwalifikowany certyfikat uwierzytelniania witryn internetowych
• dane służące do walidacji
• walidacja

Artykuł 2

Zakres stosowania

1.   Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do systemów identyfikacji elektronicznej, które zostały notyfikowane przez państwo członkowskie, oraz do dostawców usług zaufania mających siedzibę w Unii.

2.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do świadczenia usług zaufania wykorzystywanych wyłącznie w obrębie zamkniętych systemów wynikających z prawa krajowego lub z porozumień zawartych przez określoną grupę uczestników.

3.   Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na prawo krajowe ani unijne związane z zawieraniem i ważnością umów lub innych zobowiązań prawnych lub proceduralnych, dotyczące ich formy.

Artykuł 9

Notyfikacja

1.   Notyfikujące państwo członkowskie notyfikuje Komisji następujące informacje i, bez zbędnej zwłoki, wszelkie późniejsze w nich zmiany:

a)	opis systemu identyfikacji elektronicznej, w tym jego poziomy bezpieczeństwa oraz wydawcę lub wydawców środków identyfikacji elektronicznej w ramach tego systemu;

b)	mający zastosowanie system nadzoru i informacje na temat systemu odpowiedzialności w odniesieniu do następujących stron: (i) strony wydającej środki identyfikacji elektronicznej; oraz (ii) strony przeprowadzającej procedurę uwierzytelniania;

c)	organ lub organy odpowiedzialne za system_identyfikacji_elektronicznej;

d)	informacje na temat jednostki lub jednostek, które zarządzają rejestracją unikalnych danych identyfikujących osobę;

e)	opis sposobu spełnienia wymogów określonych w aktach wykonawczych, o których mowa w art. 12 ust. 8;

f)	opis uwierzytelnienia, o którym mowa w art. 7 lit. f);

g)	ustalenia dotyczące zawieszania lub unieważniania notyfikowanego systemu identyfikacji elektronicznej lub uwierzytelnienia lub też ich skompromitowanych części.

2.   Rok od daty rozpoczęcia stosowania aktów wykonawczych, o których mowa w art. 8 ust. 3 i art. 12 ust. 8, Komisja opublikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wykaz systemów identyfikacji elektronicznej, które zostały notyfikowane na mocy ust. 1 niniejszego artykułu, oraz podstawowe informacje na ich temat.

3.   Jeżeli Komisja otrzyma notyfikację po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zmiany w wykazie, o którym mowa w ust. 2, w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania tej notyfikacji.

4.   Państwo członkowskie może przekazać Komisji wniosek o usunięcie z wykazu, o którym mowa w ust. 2, systemu identyfikacji elektronicznej notyfikowanego przez to państwo członkowskie. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odpowiednie zmiany w wykazie w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania wniosku państwa członkowskiego.

5.   Komisja może w drodze aktów wykonawczych określić okoliczności, formaty i procedury dotyczące notyfikacji określonej w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 48 ust. 2.

Artykuł 11

Odpowiedzialność

1.   Notyfikujące państwo członkowskie jest odpowiedzialne za szkody wyrządzone, w sposób zamierzony lub z powodu zaniedbania, osobie fizycznej lub prawnej w związku z niewypełnieniem swoich obowiązków na mocy art. 7 lit. d) i f), w ramach transgranicznej transakcji.

2.   Strona wydająca środek_identyfikacji_elektronicznej jest odpowiedzialna za szkody wyrządzone, w sposób zamierzony lub z powodu zaniedbania, osobie fizycznej lub prawnej w związku z niewypełnieniem obowiązku, o którym mowa w art. 7 lit. e), w ramach transgranicznej transakcji.

3.   Strona przeprowadzająca procedurę uwierzytelniania jest odpowiedzialna za szkody wyrządzone, w sposób zamierzony lub z powodu zaniedbania, osobie fizycznej lub prawnej w związku z niezapewnieniem poprawnego przebiegu uwierzytelniania, o którym mowa w art. 7 lit. f), w ramach transgranicznej transakcji.

4.   Ust. 1, 2 i 3 mają zastosowanie zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi odpowiedzialności.

5.   Ust. 1, 2 i 3 pozostają bez uszczerbku dla odpowiedzialności, na mocy prawa krajowego właściwego dla stron transakcji, na potrzeby której zastosowano środki identyfikacji elektronicznej objęte systemem identyfikacji elektronicznej notyfikowanym na podstawie art. 9 ust. 1.

Artykuł 13

Odpowiedzialność i ciężar dowodu

1.   Bez uszczerbku dla ust. 2, dostawcy usług zaufania są odpowiedzialni za szkody wyrządzone w sposób zamierzony lub z powodu zaniedbania osobie fizycznej lub prawnej w związku z niewypełnieniem obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu.

Ciężar dowiedzenia zamiaru lub zaniedbania niekwalifikowanego dostawcy usług zaufania spoczywa na osobie fizycznej lub prawnej zgłaszającej szkodę, o której mowa w akapicie pierwszym.

Domniemywa się zamiar lub zaniedbanie kwalifikowanego dostawcy usług zaufania, chyba że kwalifikowany dostawca_usług_zaufania udowodni, że szkoda, o której mowa w akapicie pierwszym, nie powstała z powodu zamierzonego działania lub zaniedbania tego kwalifikowanego dostawcy usług zaufania.

2.   W przypadku gdy dostawcy usług zaufania z wyprzedzeniem należycie powiadomią swoich klientów o ograniczeniach w korzystaniu ze świadczonych przez siebie usług i ograniczenia te mogą być rozpoznane przez strony trzecie, dostawcy usług zaufania nie są odpowiedzialni za szkody powstałe w wyniku korzystania z usług przekraczającego wskazane ograniczenia.

3.   Ust. 1 i 2 mają zastosowanie zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi odpowiedzialności.

Artykuł 14

Aspekty międzynarodowe

1.   Usługi zaufania świadczone przez dostawców usług zaufania mających siedzibę w państwie trzecim są uznawane za prawnie równoważne kwalifikowanym usługom zaufania świadczonym przez kwalifikowanych dostawców usług zaufania mających siedzibę w Unii, w przypadku gdy usługi zaufania pochodzące z państwa trzeciego są uznawane na mocy umowy zawartej między Unią a danym państwem trzecim lub organizacją międzynarodową zgodnie z art. 218 TFUE.

2.   Umowy, o których mowa w ust. 1, zapewniają w szczególności, aby:

a)

wymogi mające zastosowanie do kwalifikowanych dostawców usług zaufania mających siedzibę w Unii i do świadczonych przez nich kwalifikowanych usług zaufania były spełniane przez dostawców usług zaufania w państwie trzecim lub organizacjach międzynarodowych, z którymi zawarta została umowa, oraz przez świadczone przez nich usługi zaufania;

b)	kwalifikowane usługi zaufania świadczone przez kwalifikowanych dostawców usług zaufania mających siedzibę w Unii były uznawane za prawnie równoważne usługom zaufania świadczonym przez dostawców usług zaufania w państwie trzecim lub organizacjach międzynarodowych, z którymi zawarta została umowa.

Artykuł 16

Sankcje

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy o sankcjach mających zastosowanie w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

SEKCJA 2

Nadzór

Artykuł 19

Wymogi w zakresie bezpieczeństwa mające zastosowanie do dostawców usług zaufania

1.   Kwalifikowani i niekwalifikowani dostawcy usług zaufania przyjmują odpowiednie środki techniczne i organizacyjne w celu zarządzania ryzykiem, na jakie narażone jest bezpieczeństwo świadczonych przez nich usług zaufania. Przy uwzględnieniu najnowszych osiągnięć w dziedzinie technologii środki te zapewniają poziom bezpieczeństwa współmierny ze stopniem ryzyka. W szczególności należy podjąć środki zapobiegające incydentom związanym z bezpieczeństwem lub minimalizujące ich wpływ oraz należy informować zainteresowane strony o negatywnych skutkach wszelkich takich incydentów.

2.   Kwalifikowani i niekwalifikowani dostawcy usług zaufania, bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie nie później niż 24 godziny od otrzymania informacji o wystąpieniu zdarzenia, zawiadamiają organ nadzoru i, w stosownych przypadkach, inne właściwe podmioty, takie jak właściwy krajowy organ ds. bezpieczeństwa informacji lub organ ochrony danych, o wszelkich przypadkach naruszenia bezpieczeństwa lub utraty integralności, które mają znaczący wpływ na świadczoną usługę zaufania lub przetwarzane w jej ramach dane osobowe..

W przypadku gdy prawdopodobne jest, że naruszenie bezpieczeństwa lub utrata integralności niekorzystnie wpłyną na osobę fizyczną lub prawną, na rzecz której świadczona była usługa_zaufania, dostawca_usług_zaufania bez zbędnej zwłoki zawiadamia także tę osobę fizyczną lub prawną o tym naruszeniu bezpieczeństwa lub utracie integralności.

W stosownych przypadkach, w szczególności jeżeli naruszenie bezpieczeństwa lub utrata integralności dotyczą dwóch lub większej liczby państw członkowskich, zawiadomiony organ nadzoru powiadamia organy nadzoru w pozostałych zainteresowanych państwach członkowskich oraz ENISA.

Zawiadomiony organ nadzoru podaje zaistniałe fakty do wiadomości publicznej lub nakłada taki obowiązek na dostawcę usług zaufania, w przypadku gdy uzna, że ujawnienie naruszenia bezpieczeństwa lub utraty integralności leży w interesie publicznym.

3.   Raz do roku organ nadzoru przekazuje ENISA zestawienie zawiadomień o naruszeniach bezpieczeństwa lub utraty integralności otrzymanych od dostawców usług zaufania.

4.   Komisja może w drodze aktów wykonawczych:

a)	określić bardziej szczegółowo środki, o których mowa w ust. 1; oraz

b)	określić formaty i procedury, w tym również terminy, mające zastosowanie na użytek ust. 2.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 48 ust. 2.

SEKCJA 3

Kwalifikowane usługi zaufania

Artykuł 22

Zaufane listy

1.   Każde państwo członkowskie sporządza, prowadzi i publikuje zaufane listy zawierające informacje dotyczące kwalifikowanych dostawców usług zaufania, za których jest ono odpowiedzialne, wraz z informacjami dotyczącymi świadczonych przez nich kwalifikowanych usług zaufania.

2.   Państwa członkowskie sporządzają, prowadzą i publikują – w zabezpieczony sposób – elektronicznie podpisane lub opatrzone pieczęcią elektroniczną zaufane listy, o których mowa w ust. 1, w postaci dostosowanej do automatycznego przetwarzania.

3.   Bez zbędnej zwłoki państwa członkowskie przekazują Komisji informacje o podmiocie odpowiedzialnym za sporządzenie, prowadzenie i publikowanie krajowych zaufanych list wraz ze szczegółowymi informacjami dotyczącymi miejsca publikacji tych list, certyfikatów użytych do podpisania lub opatrzenia pieczęcią zaufanych list i wszelkich zmian, jakie są do nich wprowadzane.

4.   Komisja udostępnia publicznie informacje, o których mowa w ust. 3, w elektronicznie podpisanej lub opatrzonej pieczęcią elektroniczną postaci dostosowanej do automatycznego przetwarzania, używając w tym celu zabezpieczonego kanału komunikacji.

5.   Do dnia 18 września 2015 r. Komisja w drodze aktów wykonawczych określi informacje, o których mowa w ust. 1, oraz techniczne specyfikacje i formaty dotyczące zaufanych list mające zastosowanie na użytek ust. 1–4. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 48 ust. 2.

Artykuł 31

Publikacja listy certyfikowanych kwalifikowanych urządzeń do składania podpisu elektronicznego

1.   Bez zbędnej zwłoki i nie później niż jeden miesiąc po zakończeniu certyfikacji państwa członkowskie przekazują Komisji informacje o kwalifikowanych urządzeniach do składania podpisu elektronicznego, które uzyskały certyfikaty od podmiotów, o których mowa w art. 30 ust. 1. Bez zbędnej zwłoki i nie później niż jeden miesiąc po odwołaniu certyfikacji państwa członkowskie przekazują również Komisji informacje o urządzeniach do składania podpisu elektronicznego, które nie są już certyfikowane.

2.   Na podstawie otrzymanych informacji Komisja sporządza, publikuje i prowadzi listę certyfikowanych kwalifikowanych urządzeń do składania podpisu elektronicznego.

3.   Komisja może w drodze aktów wykonawczych określić formaty i procedury mające zastosowanie na użytek ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 48 ust. 2.

Artykuł 44

Wymogi dla kwalifikowanych usług rejestrowanego doręczenia elektronicznego

1.   Kwalifikowane usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego muszą spełniają następujące wymogi:

a)	są świadczone przez co najmniej jednego kwalifikowanego dostawcę usług zaufania;

b)	z dużą dozą pewności zapewniają identyfikację nadawcy;

c)	zapewniają identyfikację adresata przed dostarczeniem danych;

d)	wysłanie i otrzymanie danych jest zabezpieczone zaawansowanym podpisem elektronicznym lub zaawansowaną pieczęcią elektroniczną kwalifikowanego dostawcy usług zaufania w taki sposób, by wykluczyć możliwość niewykrywalnej zmiany danych;

e)	każda zmiana danych niezbędna do celów wysłania lub otrzymania danych jest wyraźnie wskazana nadawcy i adresatowi danych;

f)	data i czas wysłania, otrzymania i wszelkiej zmiany danych są wskazane za pomocą kwalifikowanego elektronicznego znacznika czasu.

W przypadku przesyłania danych między co najmniej dwoma kwalifikowanymi dostawcami usług zaufania wymogi określone w lit. a)–f) mają zastosowanie do wszystkich kwalifikowanych dostawców usług zaufania.

2.   Komisja może w drodze aktów wykonawczych podać numery referencyjne norm dotyczących procedur wysyłania i otrzymywania danych. W przypadku gdy proces wysyłania i otrzymywania danych spełnia te normy, domniemywa się zgodność z wymogami określonymi w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 48 ust. 2.

SEKCJA 8

Uwierzytelnianie witryn internetowych

Artykuł 52

Wejście w życie

1.   Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2016 r., z wyjątkiem następujących przepisów:

a)

art. 8 ust. 3, art. 9 ust. 5, art. 12 ust. 2–9, art. 17 ust. 8, art. 19 ust. 4, art. 20 ust. 4, art. 21 ust. 4, art. 22 ust. 5, art. 23 ust. 3, art. 24 ust. 5, art. 27 ust. 4 i 5, art. 28 ust. 6, art. 29 ust. 2, art. 30 ust. 3 i 4, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 3, art. 33 ust. 2, art. 34 ust. 2, art. 37 ust. 4 i 5, art. 38 ust. 6, art. 42 ust. 2, art. 44 ust. 2, art. 45 ust. 2, art. 47 i 48 mają zastosowanie od dnia 17 września 2014 r.;

b)	art. 7, art. 8 ust. 1 i 2, art. 9, 10, 11 i art. 12 ust. 1 mają zastosowanie od dnia rozpoczęcia stosowania aktów wykonawczych, o których mowa w art. 8 ust. 3 i art. 12 ust. 8;

c)	art. 6 ma zastosowanie od dnia przypadającego trzy lata od dnia rozpoczęcia stosowania aktów wykonawczych, o których mowa w art. 8 ust. 3 i art. 12 ust. 8.

3.   W przypadku gdy notyfikowany system_identyfikacji_elektronicznej został umieszczony w wykazie publikowanym przez Komisję na podstawie art. 9 przed dniem, o którym mowa w ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu, uznanie środka identyfikacji elektronicznej w ramach tego systemu na mocy art. 6 następuje nie później niż 12 miesięcy po opublikowaniu tego systemu, ale nie wcześniej niż w dniu, o którym mowa w ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu.

4.   Niezależnie od ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu państwo członkowskie może postanowić, że środki identyfikacji elektronicznej w ramach systemu identyfikacji elektronicznej notyfikowanego na podstawie art. 9 ust. 1 przez inne państwo członkowskie są uznawane w pierwszym państwie członkowskim z dniem rozpoczęcia stosowania aktów wykonawczych, o których mowa w art. 8 ust. 3 i art. 12 ust. 8. Zainteresowane państwa członkowskie informują o tym Komisję. Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej.

---

(1)  Dz.U. C 351 z 15.11.2012, s. 73.

(2)  Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 3 kwietnia 2014 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 23 lipca 2014 r.

(3)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/93/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisów elektronicznych (Dz.U. L 13 z 19.1.2000, s. 12).

(4)  Dz.U. C 50 E z 21.2.2012, s. 1.

(5)  Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376 z 27.12.2006, s. 36).

(6)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej (Dz.U. L 88 z 4.4.2011, s. 45).

(7)  Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

(8)  Decyzja Rady 2010/48/WE z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych (Dz.U. L 23 z 27.1.2010, s. 35).

(9)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30).

(10)  Decyzja Komisji 2009/767/WE z dnia 16 października 2009 r. ustanawiająca środki ułatwiające korzystanie z procedur realizowanych drogą elektroniczną poprzez „pojedyncze punkty kontaktowe” zgodnie z dyrektywą 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącą usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 274 z 20.10.2009, s. 36).

(11)  Decyzja Komisji 2011/130/UE z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie ustalenia minimalnych wymagań dotyczących transgranicznego przetwarzania dokumentów podpisanych elektronicznie przez właściwe organy zgodnie z dyrektywą 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącą usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 53 z 26.2.2011, s. 66).

(12)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(13)  Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(14)  Dz.U. C 28 z 30.1.2013, s. 6.

(15)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).

---

---

---

---