keyboard_tab Digital Market Act 2022/1925 PL

1.   W celu wykonywania zadań wynikających z niniejszego rozporządzenia Komisja może zażądać – w drodze zwykłego wniosku lub decyzji – od przedsiębiorstw lub związków przedsiębiorstw udzielenia wszelkich koniecznych informacji. Komisja może również – w drodze zwykłego wniosku lub decyzji – zażądać udzielenia jej dostępu do danych i algorytmów przedsiębiorstw oraz informacji o testach, a także zażądać udzielenia jej wyjaśnień w tym zakresie.

2.   Jeżeli Komisja żąda od przedsiębiorstw lub związków przedsiębiorstw udzielenia informacji w drodze zwykłego wniosku, podaje podstawę prawną i cel takiego żądania, określa zakres żądanych informacji, wyznacza termin, w którym należy je dostarczyć, jak również poucza o grzywnach przewidzianych w art. 30 mających zastosowanie w przypadku udzielenia niekompletnych, nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji lub wyjaśnień.

3.   Jeżeli Komisja żąda od przedsiębiorstw lub związków przedsiębiorstw udzielenia informacji w drodze decyzji, podaje podstawę prawną i cel takiego żądania, określa zakres żądanych informacji i wyznacza termin, w którym należy je dostarczyć. Jeżeli Komisja żąda od przedsiębiorstw zapewnienia dostępu do danych i algorytmów oraz informacji o testach, podaje cel takiego żądania oraz wyznacza termin, w którym należy zapewnić ten dostęp i te informacje. Komisja poucza także o grzywnach przewidzianych w art. 30 oraz poucza o okresowych karach pieniężnych przewidzianych w art. 31 lub nakłada takie kary pieniężne. Poucza ona również o prawie do kontroli tej decyzji przez Trybunał Sprawiedliwości.

4.   Przedsiębiorstwa lub związki przedsiębiorstw lub ich przedstawiciele przekazują żą dane informacje w imieniu odpowiedniego przedsiębiorstwa lub związku przedsiębiorstw. Prawnicy należycie upoważnieni do działania mogą przekazywać informacje w imieniu swoich klientów. Klienci pozostają w pełni odpowiedzialni, jeżeli przekazane informacje są niekompletne, nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd.

5.   Na wniosek Komisji właściwe organy państw członkowskich udzielają Komisji wszelkich informacji, które znajdują się w ich posiadaniu, koniecznych do wykonywania zadań powierzonych jej niniejszym rozporządzeniem.

1.   W celu wykonywania zadań wynikających z niniejszego rozporządzenia Komisja może przeprowadzać wszelkie konieczne kontrole przedsiębiorstw lub związków przedsiębiorstw.

2.   Urzędnicy i inne towarzyszące osoby upoważnione przez Komisję do przeprowadzania kontroli mają prawo:

a)	wstępu do wszelkich pomieszczeń, na teren i do środków transportu przedsiębiorstw i związków przedsiębiorstw;

b)	sprawdzać księgi i inne rejestry związane z działalnością gospodarczą, niezależnie od nośnika, na jakim są przechowywane;

c)	pobierać lub uzyskiwać, w dowolnej formie, kopie lub wyciągi z takich ksiąg lub rejestrów;

d)

wymagać od przedsiębiorstwa lub związku przedsiębiorstw udzielenia dostępu do ich organizacji, działalności, systemu informatycznego, algorytmów, przetwarzania danych i praktyk biznesowych oraz przedstawienia wyjaśnień na temat tych elementów, a następnie rejestrować lub udokumentować wyjaśnienia udzielone za pomocą wszelkich środków technicznych;

e)	pieczętować wszelkie pomieszczenia przedsiębiorstwa i księgi lub rejestry na czas i w zakresie koniecznym do przeprowadzenia kontroli;

f)	zadawać pytania przedstawicielom lub członkom personelu przedsiębiorstwa lub związku przedsiębiorstw w celu uzyskania wyjaśnień co do faktów lub dokumentów dotyczących przedmiotu i celu kontroli oraz rejestrować za pomocą wszelkich środków technicznych odpowiedzi.

3.   Aby przeprowadzać kontrole, Komisja może zwrócić się o pomoc audytorów lub ekspertów powołanych przez Komisję na podstawie art. 26 ust. 2, a także o pomoc odpowiedzialnego za egzekwowanie reguł i przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 6, właściwego organu krajowego państwa członkowskiego, na terytorium którego ma być przeprowadzona kontrola.

4.   Podczas kontroli Komisja, audytorzy lub eksperci przez nią powołani oraz odpowiedzialny za egzekwowanie reguł i przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 6, właściwy organ krajowy państwa członkowskiego, na terytorium którego ma być przeprowadzona kontrola, mogą zażądać od przedsiębiorstwa lub związku przedsiębiorstw udzielenia dostępu do ich organizacji, działalności, systemu informatycznego, algorytmów, przetwarzania danych i praktyk biznesowych oraz przedstawienia wyjaśnień na temat tych elementów. Komisja i audytorzy lub eksperci przez nią powołani oraz odpowiedzialny za egzekwowanie reguł i przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 6, właściwy organ krajowy państwa członkowskiego, na terytorium którego ma być przeprowadzona kontrola, mogą zadawać pytania każdemu przedstawicielowi lub członkowi personelu.

5.   Urzędnicy i inne towarzyszące osoby upoważnione przez Komisję do przeprowadzenia kontroli wykonują swoje uprawnienia po okazaniu pisemnego upoważnienia zawierającego określenie przedmiotu i celu kontroli oraz pouczenie o grzywnach przewidzianych w art. 30 mających zastosowanie w przypadku gdy okazane księgi i rejestry związane z działalnością gospodarcza są niekompletne lub gdy odpowiedzi na pytania za dane zgodnie z ust. 2 i 4 niniejszego artykułu są nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd. Z odpowiednim wyprzedzeniem przed rozpoczęciem kontroli Komisja powiadomi o niej odpowiedzialny za egzekwowanie reguł i przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 6, właściwy organ krajowy państwa członkowskiego, na terytorium którego ma być przeprowadzona kontrola.

6.   Przedsiębiorstwa lub związki przedsiębiorstw są zobowiązane poddać się kontroli zarządzonej decyzją Komisji. Decyzja ta określa przedmiot i cel kontroli, termin jej rozpoczęcia i pouczenie o grzywnach i okresowych karach pieniężnych przewidzianych odpowiednio w art. 30 i 31 oraz o prawie do kontroli tej decyzji przez Trybunał Sprawiedliwości.

7.   Na wniosek odpowiedzialnego za egzekwowanie reguł i przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 6, właściwego organu krajowego państwa członkowskiego, na terytorium którego ma być przeprowadzona kontrola, lub na wniosek Komisji urzędnicy właściwego organu oraz upoważnione bądź powołane przez niego osoby aktywnie pomagają urzędnikom i innym osobom towarzyszącym upoważnionym przez Komisję. W tym celu przysługują im uprawnienia określone w ust. 2 i 4 niniejszego artykułu.

8.   W przypadku gdy urzędnicy i inne osoby towarzyszące upoważnione przez Komisję stwierdzą, że przedsiębiorstwo lub związek przedsiębiorstw sprzeciwia się kontroli zarządzonej zgodnie z niniejszym artykułem, odpowiednie państwo członkowskie udziela im niezbędnej pomocy, zwracając się w razie potrzeby o pomoc policji lub równorzędnego organu egzekwowania prawa, w celu umożliwienia im przeprowadzenia kontroli.

9.   Jeżeli zgodnie z przepisami krajowymi pomoc, o której mowa w ust. 8 niniejszego artykułu, wymaga zezwolenia organu sądowego, Komisja lub odpowiedzialny za egzekwowanie reguł i przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 6, właściwy organ krajowy państwa członkowskiego lub urzędnicy upoważnieni przez te organy występują o wydanie takiego zezwolenia. O wydanie takiego zezwolenia można również wystąpić jako o środek zapobiegawczy.

10.   W przypadku gdy wystąpiono o zezwolenie, o którym mowa w ust. 9 niniejszego artykułu, krajowy organ sądowy sprawdza, czy decyzja Komisji jest autentyczna, przewidziane środki przymusu nie są arbitralne ani nadmiernie uciążliwe w stosunku do przedmiotu kontroli. Badając proporcjonalność środków przymusu, krajowe organy sądowe mogą wystąpić do Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem odpowiedzialnego za egzekwowanie reguł i przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 6, właściwego organu krajowego państwa członkowskiego, o szczegółowe wyjaśnienia dotyczące w szczególności podstaw, na jakich Komisja powzięła podejrzenie o naruszeniu niniejszego rozporządzenia, jak również o wyjaśnienia dotyczące wagi podejrzewanego naruszenia oraz charakteru uczestnictwa w nim danego przedsiębiorstwa. Krajowy organ sądowy nie może jednak kwestionować konieczności przeprowadzenia kontroli ani żądać udzielenia informacji zawartych w aktach Komisji. Legalność decyzji Komisji może być rozpatrywana jedynie przez Trybunał Sprawiedliwości.

1.   Komisja podejmuje działania konieczne w celu monitorowania skutecznego wdrażania i wypełniania obowiązków ustanowionych w art. 5, 6 i 7 oraz skutecznego wdrażania i przestrzegania decyzji przyjętych na podstawie art. 8, 18, 24, 25 i 29. Działania te mogą obejmować w szczególności nałożenie na strażnika dostępu obowiązku przechowywania wszystkich dokumentów uznanych za istotne dla oceny wdrażania i wypełniania tych obowiązków oraz wdrażania i przestrzegania tych decyzji.

2.   Działania, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować powołanie niezależnych zewnętrznych ekspertów i audytorów, a także powołanie urzędników z właściwych organów krajowych państw członkowskich celem udzielenia Komisji pomocy w zakresie monitorowania wypełniania obowiązków i stosowania się do środków oraz zapewnienia Komisji konkretnej wiedzy, w tym wiedzy specjalistycznej.

1.   Komisja może w drodze decyzji stwierdzającej niewypełnianie obowiązków nałożyć na strażnika dostępu grzywny, których wysokość nie może przekraczać 10 % jego łącznego światowego obrotu uzyskanego w poprzednim roku obrotowym, jeżeli Komisja stwierdzi, że strażnik_dostępu umyślnie lub w wyniku zaniedbania:

a)	nie wypełnił któregokolwiek z obowiązków ustanowionych w art. 5, 6 i 7;

b)	nie zastosował się do środków doprecyzowanych przez Komisję w decyzji przyjętej na podstawie art. 8 ust. 2;

c)	nie zastosował się do środków zaradczych nałożonych na podstawie art. 18 ust. 1;

d)	nie zastosował się do środków tymczasowych zarządzonych na podstawie art. 24; lub

e)	nie wykonał zobowiązań, które uczyniono prawnie wiążącymi na podstawie art. 25.

2.   Bez uszczerbku dla ust. 1 niniejszego artykułu Komisja może w decyzji stwierdzającej niewypełnianie obowiązków nałożyć na strażnika dostępu grzywny w wysokości do 20 % jego łącznego światowego obrotu uzyskanego w poprzednim roku obrotowym, jeżeli stwierdzi, że strażnik_dostępu w taki sam lub podobny sposób naruszył obowiązek ustanowiony w art. 5, 6 lub 7 w odniesieniu do tej samej podstawowej usługi platformowej, co ustalono w decyzji stwierdzającej niewypełnianie obowiązków przyjętej w ciągu 8 poprzednich lat.

3.   Komisja może przyjąć decyzję nakładającą na przedsiębiorstwa, w tym w stosownych przypadkach na strażników dostępu, oraz na związki przedsiębiorstw grzywny, których wysokość nie może przekraczać 1 % ich łącznego światowego obrotu uzyskanego w poprzednim roku obrotowym, jeżeli umyślnie lub w wyniku zaniedbania:

a)	nie przekazali w terminie informacji wymaganych do oceny ich wskazania jako strażników dostępu zgodnie z art. 3 lub przekazali informacje nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd;

b)	nie wypełnili obowiązku powiadomienia Komisji zgodnie z art. 3 ust. 3;

c)	nie przekazali informacji wymaganych na podstawie art. 14 lub przekazali informacje nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd;

d)	nie przekazali opisu wymaganego na podstawie art. 15 lub przekazali informacje nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd;

e)	nie zapewnili dostępu do danych, algorytmów lub informacji o testach w odpowiedzi na żądanie skierowane zgodnie z art. 21 ust. 3;

f)	nie przekazali żądanych informacji w terminie wyznaczonym zgodnie z art. 21 ust. 3 lub przekazali nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub wyjaśnienia, których zażądano zgodnie z art. 21 lub których udzielono w toku składania wyjaśnień zgodnie z art. 22;

g)

nie sprostowali w terminie wyznaczonym przez Komisję nieprawdziwych, niekompletnych lub wprowadzających w błąd informacji udzielonych przez przedstawiciela lub członka personelu lub też nie udzielili lub odmówili udzielenia kompletnych informacji na temat faktów związanych z przedmiotem i celem kontroli zgodnie z art. 23;

h)	odmówili poddania się kontroli prowadzonej na podstawie art.23;

i)	nie wypełnili obowiązków nałożonych przez Komisję na podstawie art. 26;

j)	nie ustanowili komórki nadzoru przestrzegania niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 28; lub

k)	nie przestrzegali warunków dostępu do akt Komisji określonych w art. 34 ust. 4.

4.   Ustalając kwotę grzywny, Komisja uwzględnia ciężar, czas trwania i powtarzalność naruszenia oraz, w przypadku grzywien nakładanych na podstawie ust. 3, opóźnienie spowodowane w postępowaniu.

5.   Jeżeli grzywna nałożona na związek przedsiębiorstw uwzględnia światowy obrót uzyskany przez jego członków, a związek ten nie jest wypłacalny, jest on zobowiązany do wezwania swoich członków do wniesienia wkładów w celu pokrycia kwoty grzywny.

Jeżeli wkład taki nie zostanie wniesiony do związku przedsiębiorstw w terminie wyznaczonym przez Komisję, Komisja może żądać zapłaty grzywny bezpośrednio od dowolnego przedsiębiorstwa, którego przedstawiciele byli członkami organów decyzyjnych danego związku.

Po zażądaniu zapłaty zgodnie z akapitem drugim Komisja może zażądać zapłaty pozostałej kwoty przez dowolnego członka związku przedsiębiorstw, jeżeli jest to konieczne do zapewnienia pełnej zapłaty grzywny.

Komisja nie może jednak żądać zapłaty na podstawie akapitu drugiego lub trzeciego od przedsiębiorstw, które wykażą, że nie wykonały decyzji związku przedsiębiorstw powodującej naruszenie niniejszego rozporządzenia oraz że nie wiedziały o jej istnieniu albo aktywnie dystansowały się od niej, zanim Komisja wszczęła postępowanie na podstawie art. 20.

Odpowiedzialność finansowa każdego przedsiębiorstwa w zakresie zapłaty grzywny nie może przekraczać 20 % jego łącznego światowego obrotu uzyskanego w poprzednim roku obrotowym.

1.   Komisja może przyjąć decyzję nakładającą na przedsiębiorstwa, w tym w stosownych przypadkach na strażników dostępu, oraz na związki przedsiębiorstw okresowe kary pieniężne, których wysokość nie może przekraczać 5 % średniego dziennego światowego obrotu uzyskanego w poprzednim roku obrotowym i które są naliczane od daty ustalonej w decyzji, aby nakłonić przedsiębiorstwa do:

a)	zastosowania się do środków doprecyzowanych przez Komisję w decyzji przyjętej na podstawie art. 8 ust. 2;

b)	wykonania decyzji przyjętej na podstawie art. 18 ust. 1;

c)	dostarczenia prawdziwych i kompletnych informacji w terminie wyznaczonym w żądaniu udzielenia informacji skierowanym w drodze decyzji przyjętej na podstawie art. 21;

d)	zapewnienia dostępu do baz, algorytmów i informacji o testach w odpowiedzi na żądanie skierowane zgodnie z art. 21 ust. 3 oraz dostarczenia wyjaśnień w ich sprawie zgodnie z decyzją przyjętą na podstawie art. 21;

e)	poddania się kontroli zarządzonej decyzją przyjętą na podstawie art. 23;

f)	wykonania decyzji zarządzającej środki tymczasowe, przyjętej na podstawie art. 24;

g)	wykonania zobowiązań, które uczyniono prawnie wiążącymi w drodze decyzji przyjętej na podstawie art. 25 ust. 1;

h)	wykonania decyzji przyjętej na podstawie art. 29 ust. 1.

2.   W przypadku gdy przedsiębiorstwa lub związki przedsiębiorstw wypełniły obowiązek, w odniesieniu do którego nałożono okresową karę pieniężną w celu jego wyegzekwowania, Komisja może przyjąć akt wykonawczy ustalający ostateczną wysokość okresowej kary pieniężnej na poziomie niższym niż ten, który wynikałby z pierwotnej decyzji. Akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 50 ust. 2.

1.   Uprawnienia przyznane Komisji na podstawie art. 30 i 31 podlegają przedawnieniu wynoszącemu 5 lat.

2.   Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym popełniono naruszenie. Jednak w przypadku ciągłych lub powtarzających się naruszeń bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia zaprzestania naruszenia.

3.   Wszelkie działania podjęte przez Komisję w celu przeprowadzenia badania rynku lub postępowania w odniesieniu do naruszenia przerywają bieg terminu przedawnienia dotyczącego nakładania grzywien lub okresowych kar pieniężnych. Bieg terminu przedawnienia uznaje się za przerwany ze skutkiem od dnia, w którym co najmniej jedno przedsiębiorstwo lub związek przedsiębiorstw, które uczestniczyły w naruszeniu, zostaną powiadomione o podjętych działaniach. Bieg terminu przedawnienia przerywają w szczególności:

a)	żądanie udzielenia informacji wystosowane przez Komisję;

b)	pisemne upoważnienia do przeprowadzania kontroli udzielone przez Komisję jej urzędnikom;

c)	wszczęcie postępowania przez Komisję na podstawie art. 20.

4.   Każde przerwanie terminu przedawnienia powoduje, że termin ten zaczyna biec od początku. Termin przedawnienia upływa jednak najpóźniej w dniu, w którym upływa okres odpowiadający podwójnemu terminowi przedawnienia, a Komisja nie nałożyła grzywny lub okresowej kary pieniężnej. Termin ten przedłuża się o okres, na który bieg terminu przedawnienia został zawieszony na podstawie ust. 5.

5.   Bieg terminu przedawnienia dotyczącego nakładania grzywien lub okresowych kar pieniężnych ulega zawieszeniu na okres, przez który decyzja Komisji jest przedmiotem postępowania toczącego się przed Trybunałem Sprawiedliwości.