keyboard_tab Data Act 2023/2854 PL

1.   W przypadku gdy użytkownik nie może uzyskać bezpośredniego dostępu do danych z produktu skomunikowanego lub z usługi powiązanej, posiadacze danych bez zbędnej zwłoki, w sposób łatwy i bezpieczny, nieodpłatnie udostępniają użytkownikowi dane łatwo dostępne, wraz z odpowiednimi metadanymi niezbędnymi do interpretacji i wykorzystania tych danych, cechujące się taką samą jakością, jaka jest dostępna dla posiadacza danych, w całościowym, ustrukturyzowanym, powszechnie używanym, nadającym się do odczytu maszynowego formacie oraz w stosownym przypadku i jeżeli jest to technicznie wykonalne – w sposób ciągły i w czasie rzeczywistym. Odbywa się to na podstawie zwykłego wniosku złożonego drogą elektroniczną, jeżeli jest to technicznie możliwe.

2.   Użytkownicy i posiadacze danych mogą umownie ograniczyć lub zakazać dostępu do danych, ich wykorzystywania lub dalszego dzielenia się nimi, jeżeli takie przetwarzanie mogłoby zagrozić wymaganiom bezpieczeństwa produktu skomunikowanego określonym w prawie Unii lub prawie krajowym i mieć poważny negatywny wpływ na zdrowie, bezpieczeństwo lub ochronę osób fizycznych. Organy sektorowe mogą zapewnić użytkownikom i posiadaczom danych fachową wiedzę techniczną w tym kontekście. W przypadku gdy posiadacz_danych odmawia dzielenia się danymi na podstawie niniejszego artykułu, powiadamia on właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37.

3.   Bez uszczerbku dla przysługującego użytkownikowi w dowolnym momencie prawa do dochodzenia roszczeń przed sądem lub trybunałem państwa członkowskiego, użytkownik może w związku ze sporem z posiadaczem danych w sprawie ograniczeń umownych lub zakazów, o których mowa w ust. 2:

4.   Posiadacze danych nie utrudniają bezzasadnie użytkownikom dokonywania wyborów ani wykonywania praw na podstawie niniejszego artykułu, w tym poprzez oferowanie użytkownikom wyboru w sposób nieneutralny lub poprzez podważanie lub ograniczanie autonomii, zdolności decyzyjnych lub wyborów użytkownika za pomocą struktury, projektu, funkcji lub sposobu działania interfejsu cyfrowego użytkownika bądź jego części.

5.   W celu kontroli, czy osoba fizyczna lub prawna kwalifikuje się jako użytkownik na potrzeby ust. 1, posiadacz_danych nie wymaga od użytkownika dostarczenia żadnych informacji poza tymi, które są niezbędne. Posiadacze danych nie zachowują żadnych informacji, w szczególności danych z rejestru zdarzeń, na temat dostępu użytkownika do żądanych danych poza informacjami, które są niezbędne do należytego wykonania wniosku użytkownika o dostęp oraz do zapewnienia bezpieczeństwa i utrzymania infrastruktury danych.

6.   Chroni się tajemnice przedsiębiorstwa i ujawnia się je wyłącznie wtedy, gdy posiadacz_danych i  użytkownik przed ujawnieniem zastosują wszelkie środki niezbędne do ochrony ich poufności, w szczególności w odniesieniu do osób trzecich. Posiadacz danych lub, jeżeli nie jest to ta sama osoba, posiadacz_tajemnicy_przedsiębiorstwa identyfikują dane chronione, w tym stosowne meta dane, jako tajemnice przedsiębiorstwa i uzgadniają z  użytkownikiem proporcjonalne środki techniczne i organizacyjne niezbędne do ochrony poufności danych podlegających dzieleniu się, w szczególności w odniesieniu do osób trzecich, takie jak modelowe postanowienia umowne, umowy o poufności, protokoły ścisłego dostępu, normy techniczne oraz stosowanie kodeksów postępowania.

7.   W przypadku gdy nie uzgodniono niezbędnych środków technicznych, o których mowa w ust. 6, lub gdy użytkownik nie wdraża środków uzgodnionych zgodnie z ust. 6 lub zagraża poufności tajemnic przedsiębiorstwa, posiadacz_danych może wstrzymać lub w stosownym przypadku zawiesić dzielenie się danymi zidentyfikowanymi jako tajemnice przedsiębiorstwa. Posiadacz danych należycie uzasadnia decyzję i bez zbędnej zwłoki przekazuje ją na piśmie użytkownikowi. W takich przypadkach posiadacz_danych powiadamia właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37, że wstrzymał lub zawiesił dzielenie się danymi, i wskazuje, których środków nie wdrożono lub nie zastosowano, lub w stosownym przypadku poufność których tajemnic przedsiębiorstwa zagrożono.

8.   W wyjątkowych okolicznościach, w przypadku gdy posiadacz_danych będący posiadaczem tajemnicy przedsiębiorstwa może wykazać, że mimo środków technicznych i organizacyjnych zastosowanych przez użytkownika zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu ujawnienie tajemnic handlowych z dużym prawdopodobieństwem poskutkuje poważną szkodą ekonomiczną, posiadacz_danych może w tym konkretnym przypadku odrzucić wniosek o dostęp do tych konkretnych danych. Wykazane informacje zostają należycie uzasadnione na podstawie obiektywnych elementów, w szczególności egzekwowalności tajemnic przedsiębiorstwa w krajach trzecich, charakteru i poziomu poufności żądanych danych oraz niepowtarzalności i nowatorskości produktu skomunikowanego, i przedstawione na piśmie bez zbędnej zwłoki. W przypadku gdy posiadacz_danych odmawia dzielenia się danymi na podstawie niniejszego ustępu, powiadamia on właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37.

9.   Bez uszczerbku dla przysługującego użytkownikowi w dowolnym momencie prawa do dochodzenia roszczeń przed sądem lub trybunałem państwa członkowskiego, użytkownik chcący zaskarżyć decyzję posiadacza danych o odmowie, wstrzymaniu lub zawieszeniu dzielenia się danymi zgodnie z ust. 7 i 8 może:

10.   Użytkownik nie wykorzystuje danych pozyskanych na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, do opracowania produktu skomunikowanego konkurującego z produktem skomunikowanym, z którego pochodzą dane, ani nie dzieli się w tym celu danymi z osobą trzecią i nie wykorzystuje takich danych do pozyskania informacji o sytuacji ekonomicznej, aktywach i metodach produkcji producenta lub w stosownym przypadku posiadacza danych.

11.   Użytkownik nie stosuje środków przymusu ani nie nadużywa luk w infrastrukturze technicznej posiadacza danych, która ma chronić dane, w celu uzyskania dostępu do danych.

12.   W przypadku gdy użytkownik nie jest osobą, której dotyczą dane osobowe objęte wnioskiem, wszelkie dane osobowe wygenerowane w wyniku korzystania z produktu skomunikowanego lub usługi powiązanej są udostępniane użytkownikowi przez posiadacza danych wyłącznie wtedy, gdy istnieje ważna podstawa prawna przetwarzania zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/679 oraz w stosownym przypadku spełnione są warunki określone w art. 9 tego rozporządzenia i w art. 5 ust. 3 dyrektywy (UE) 2002/58.

13.   Posiadacz danych wykorzystuje dane łatwo dostępne będące danymi nieosobowymi wyłącznie na podstawie umowy z  użytkownikiem. Posiadacz danych nie wykorzystuje takich danych do pozyskania informacji o sytuacji ekonomicznej, aktywach i metodach produkcji użytkownika lub korzystaniu przez użytkownika, które to informacje mogłyby w inny sposób osłabić pozycję handlową użytkownika na rynkach jego działalności.

14.   Posiadacze danych nie udostępniają danych nieosobowych z produktu osobom trzecim w celach handlowych lub niehandlowych innych niż realizacja umowy z  użytkownikiem. W stosownych przypadkach posiadacze danych umownie zobowiązują osoby trzecie, aby nie dzieliły się dalej otrzymanymi od nich danymi.

1.   Na wniosek użytkownika lub strony działającej w jego imieniu posiadacz_danych bez zbędnej zwłoki w sposób łatwy i bezpieczny oraz nieodpłatnie dla użytkownika udostępnia osobie trzeciej dane łatwo dostępne wraz z odpowiednimi metadanymi niezbędnymi do interpretacji i wykorzystania tych danych cechujące się taką samą jakością, jaka jest dostępna dla posiadacza danych, w całościowym, ustrukturyzowanym, powszechnie używanym, nadającym się do odczytu maszynowego formacie oraz w stosownym przypadku i jeżeli jest to technicznie możliwe – w sposób ciągły i w czasie rzeczywistym. Danych są udostępniane przez posiadacza danych osobie trzeciej zgodnie z art. 8 i 9.

2.   Ust. 1 nie ma zastosowania do danych łatwo dostępnych w kontekście testowania nowych produktów skomunikowanych, substancji lub procesów, które nie zostały jeszcze wprowadzone do obrotu, chyba że ich wykorzystanie przez osobę trzecią jest dozwolone na podstawie umowy.

3.   Przedsiębiorstwo wskazane jako strażnik dostępu na mocy art. 3 rozporządzenia (UE) 2022/1925 nie kwalifikuje się jako osoba trzecia na mocy niniejszego artykułu, a zatem:

4.   W celu kontroli, czy osoba fizyczna lub prawna kwalifikuje się jako użytkownik lub osoba trzecia w świetle ust. 1, użytkownik ani osoba trzecia nie muszą dostarczać żadnych informacji poza tymi, które są niezbędne. Posiadacze danych nie zachowują żadnych informacji na temat dostępu osoby trzeciej do żądanych danych poza informacjami, które są niezbędne do należytego wykonania wniosku osoby trzeciej o dostęp oraz do zapewnienia bezpieczeństwa i utrzymania infrastruktury danych.

5.   Osoba trzecia nie stosuje środków przymusu ani nie nadużywa luk w infrastrukturze technicznej posiadacza danych, która ma chronić dane, w celu uzyskania dostępu do danych.

6.   Posiadacz danych nie wykorzystuje danych łatwo dostępnych do pozyskania informacji o sytuacji ekonomicznej, aktywach i metodach produkcji osoby trzeciej lub korzystaniu przez osobę trzecią w inny sposób, które to informacje mogłyby osłabić pozycję handlową osoby trzeciej na rynkach jej działalności, chyba że osoba trzecia pozwoliła na takie wykorzystanie i ma techniczną możliwość łatwego wycofania tego pozwolenia w dowolnym momencie.

7.   W przypadku gdy użytkownik nie jest osobą, której dotyczą dane osobowe objęte wnioskiem, wszelkie dane osobowe wygenerowane w wyniku korzystania z produktu skomunikowanego lub usługi powiązanej są udostępniane osobie trzeciej przez posiadacza danych, wyłącznie wtedy, gdy istnieje ważna podstawa prawna przetwarzania zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/679, oraz gdy w stosownym przypadku spełnione są warunki określone w art. 9 tego rozporządzenia i w art. 5 ust. 3 dyrektywy (UE) 2022/58.

8.   Wszelkie przypadki niedokonania przez posiadacza danych i osobę trzecią uzgodnień dotyczących przesyłania danych nie utrudniają, nie uniemożliwiają ani nie zakłócają wykonywania praw przysługujących osobie, której dane dotyczą, na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/679, a w szczególności prawa do przenoszenia danych na podstawie w art. 20 tego rozporządzenia.

9.   Chroni się tajemnice przedsiębiorstwa i ujawnia się je osobom trzecim wyłącznie w zakresie, w jakim jest to ściśle niezbędne do realizacji celu uzgodnionego przez użytkownika i osobę trzecią. Posiadacz danych lub, jeżeli nie jest to ta sama osoba, posiadacz_tajemnicy_przedsiębiorstwa identyfikują dane chronione jako tajemnice przedsiębiorstwa, w tym stosowne meta dane, i uzgadniają z  użytkownikiem wszelkie proporcjonalne środki techniczne i organizacyjne niezbędne do ochrony poufności danych będących przedmiotem dzielenia się, takie jak modelowe postanowienia umowne, umowy o poufności, protokoły ścisłego dostępu, normy techniczne oraz stosowanie kodeksów postępowania.

10.   W przypadku gdy nie uzgodniono niezbędnych środków, o których mowa w ust. 9, lub gdy osoba trzecia nie wdraża środków uzgodnionych zgodnie z ust. 9 lub zagraża poufności tajemnic przedsiębiorstwa, posiadacz_danych może wstrzymać lub w stosownym przypadku zawiesić dzielenie się danymi zidentyfikowanymi jako tajemnice przedsiębiorstwa. Posiadacz danych należycie uzasadnia decyzję i bez zbędnej zwłoki przekazuje ją na piśmie osobie trzeciej. W takich przypadkach posiadacz_danych powiadamia właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37, że wstrzymał lub zawiesił dzielenie się danymi, i wskazuje, których środków nie uzgodniono lub nie wdrożono lub w stosownym przypadku poufność których tajemnic przedsiębiorstwa zagrożono.

11.   W wyjątkowych okolicznościach, kiedy posiadacz_danych będący posiadaczem tajemnicy przedsiębiorstwa może wykazać, że mimo środków technicznych i organizacyjnych zastosowanych przez osobę trzecią zgodnie z art. 9 niniejszego artykułu, ujawnienie tajemnic handlowych z dużym prawdopodobieństwem poskutkuje poważną szkodą ekonomiczną, posiadacz_danych może w tym konkretnym przypadku odrzucić wniosek o dostęp do tych konkretnych danych. Wykazane informacje zostają należycie uzasadnione na podstawie obiektywnych elementów, w szczególności egzekwowalności tajemnic przedsiębiorstwa w krajach trzecich, charakteru i poziomu poufności żądanych danych oraz niepowtarzalności i nowatorskości produktu, i przedstawione na piśmie bez zbędnej zwłoki. W przypadku gdy posiadacz_danych odmawia dzielenia się danymi na podstawie niniejszego ustępu, powiadamia on właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37.

12.   Bez uszczerbku dla prawa do dochodzenia roszczeń w dowolnym momencie przed sądem lub trybunałem państwa członkowskiego, osoba trzecia chcąca zaskarżyć decyzję posiadacza danych o odmowie, wstrzymaniu lub zawieszeniu dzielenia się danymi zgodnie z ust. 10 i 11 może:

13.   Prawo, o którym mowa w ust. 1, nie wpływa niekorzystnie na prawa osób, których dane dotyczą, zgodnie z mającym zastosowanie prawem Unii lub prawem krajowym dotyczącym ochrony danych osobowych lub prywatności.

1.   Osoba trzecia przetwarza dane udostępnione jej na podstawie art. 5 wyłącznie do celów i na warunkach uzgodnionych z  użytkownikiem i – jeżeli spełnione są wszystkie warunki i zasady przewidziane w mającym zastosowanie prawie Unii lub prawie krajowym dotyczącym ochrony danych osobowych lub prywatności w tym prawach osoby, której dane dotyczą, w odniesieniu do danych osobowych. Osoba trzecia usuwa dane, gdy nie są one już niezbędne do uzgodnionego celu, chyba że uzgodniono inaczej z  użytkownikiem w odniesieniu do danych nieosobowych.

2.   Osoba trzecia:

1.   W przypadku gdy w relacjach między przedsiębiorcami posiadacz_danych jest zobowiązany do udostępnienia danych odbiorcy danych na podstawie art. 5 lub innego mającego zastosowanie prawa Unii, lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z prawem Unii, uzgadnia on z odbiorcą danych uzgodnienia dotyczące udostępnienia danych i robi to na sprawiedliwych, rozsądnych i niedyskryminujących zasadach oraz w przejrzysty sposób zgodnie z niniejszym rozdziałem i rozdziałem IV.

2.   Postanowienie umowne dotyczące dostępu do danych i ich wykorzystywania lub odpowiedzialności i środków ochrony prawnej wobec naruszenia lub odstąpienia od obowiązków dotyczących danych nie jest wiążące, jeżeli stanowi nieuczciwe postanowienie umowne w rozumieniu art. 13 lub jeżeli na szkodę użytkownika wyłącza stosowanie praw użytkownika wynikających z rozdziału II, stanowi odstępstwo od tych praw lub zmienia ich skutek.

3.   Przy udostępnianiu danych posiadacz_danych nie rozróżnia uzgodnień dotyczących udostępniania danych dla porównywalnych kategorii odbiorców danych, w tym przedsiębiorstw partnerskich lub przedsiębiorstw powiązanych posiadacza danych. W przypadku gdy odbiorca_danych uważa, że warunki, na których dane zostały mu udostępnione, są dyskryminujące, posiadacz_danych bez zbędnej zwłoki przedstawia odbiorcy danych na jego uzasadniony wniosek informacje wykazujące, że nie doszło do dyskryminacji.

4.   Posiadacz danych nie udostępnia danych odbiorcy danych, w tym na zasadzie wyłączności, chyba że użytkownik wystąpi z wnioskiem o to na podstawie rozdziału II.

5.   Posiadacze danych i odbiorcy danych nie mają obowiązku przedstawiania żadnych informacji poza tymi, które są niezbędne do kontroli przestrzegania postanowień umownych uzgodnionych w celu udostępnienia danych lub obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia lub innego mającego zastosowanie prawa Unii, lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z prawem Unii.

6.   O ile prawo Unii, w tym art. 4 ust. 6 i art. 5 ust. 9 niniejszego rozporządzenia, lub przepisy krajowe przyjęte zgodnie z prawem Unii nie stanowią inaczej, obowiązek udostępnienia danych odbiorcy danych nie zobowiązuje do ujawnienia tajemnic przedsiębiorstwa.

1.   Użytkownicy, posiadacze danych i odbiorcy danych mają dostęp do organów rozstrzygania sporów, certyfikowanych zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu, na potrzeby rozstrzygania sporów na podstawie art. 4 ust. 3 i ust. 9 oraz art. 5 ust. 12, a także sporów w sprawie sprawiedliwych, rozsądnych i niedyskryminujących zasad i przejrzystego sposobu udostępnienia danych zgodnie z niniejszym rozdziałem i rozdziałem IV.

2.   Organy rozstrzygania sporów informują zainteresowane strony o wysokości opłat lub o mechanizmach stosowanych do ustalania wysokości opłat, zanim strony te wystąpią o wydanie decyzji.

3.   W przypadku sporów wniesionych do organu rozstrzygania sporów na podstawie art. 4 ust. 3 i ust. 9 oraz art. 5 ust. 12, jeżeli organ rozstrzygania sporów rozstrzygnie spór na korzyść użytkownika lub odbiorcy danych, posiadacz_danych ponosi wszelkie opłaty nałożone przez organ rozstrzygania sporów i zwraca użytkownikowi lub odbiorcy danych wszelkie inne rozsądne koszty poniesione w związku z rozstrzygnięciem sporu. Jeżeli organ rozstrzygania sporów rozstrzygnie spór na korzyść posiadacza danych, użytkownik lub odbiorca_danych nie są zobowiązani do zwrócenia opłat ani innych kosztów, które posiadacz_danych poniósł lub ma ponieść w związku z rozstrzygnięciem sporu, chyba że organ rozstrzygania sporów uzna, że użytkownik lub odbiorca_danych w oczywisty sposób działali w złej wierze.

4.   Klienci i dostawcy usług przetwarzania danych mają dostęp do organów rozstrzygania sporów, certyfikowanych zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu, na potrzeby rozstrzygania sporów dotyczących naruszeń praw klientów i niewywiązania się z obowiązków przez dostawców usług przetwarzania danych, zgodnie z art. 23 do 31.

5.   Państwo członkowskie, w którym ma siedzibę organ rozstrzygania sporów, na wniosek tego organu dokonuje jego certyfikacji, jeżeli organ ten wykazał, że spełnia wszystkie następujące warunki:

6.   Państwa członkowskie zgłaszają Komisji organy rozstrzygania sporów certyfikowane zgodnie z ust. 5. Komisja publikuje wykaz tych organów na specjalnej stronie internetowej i na bieżąco go aktualizuje.

7.   Organy rozstrzygania sporów odmawiają rozpatrzenia wniosku o rozstrzygnięcie sporu, który został już wniesiony do innego organu rozstrzygania sporów, bądź do sądu lub trybunału państwa członkowskiego.

8.   Organy rozstrzygania sporów dają stronom możliwość wyrażenia, w rozsądnym terminie, swojego stanowiska w sprawach wniesionych przez te strony do tych organów. W tym kontekście każda strona sporu otrzyma stanowiska drugiej strony sporu oraz wszelkie opinie ekspertów. Stronom zapewnia się możliwość ustosunkowania się do tych stanowisk i opinii.

9.   Organy rozstrzygania sporów przyjmują decyzję w skierowanych do nich sprawach w ciągu 90 dni od otrzymania wniosku zgodnie z ust. 1 i 4. Decyzje te sporządza się na piśmie lub na trwałym nośniku i opatruje uzasadnieniem.

10.   Organy rozstrzygania sporów sporządzają i podają do wiadomości publicznej roczne sprawozdania z działalności. Roczne sprawozdania zawierają w szczególności następujące informacje ogólne:

11.   Aby ułatwić wymianę informacji i najlepszych praktyk, organ rozstrzygania sporów może zdecydować o dodaniu do sprawozdania, o którym mowa w ust. 10, zaleceń dotyczących metod zapobiegania problemom lub ich rozwiązywania.

12.   Decyzja organu rozstrzygającego spory jest wiążąca dla stron wyłącznie wtedy, gdy strony wyraźnie zgodziły się na jej wiążący charakter przed rozpoczęciem postępowania w sprawie rozstrzygnięcia sporu.

13.   Niniejszy artykuł nie wpływa na prawa stron do dochodzenia skutecznego środka prawnego przed sądem lub trybunałem państwa członkowskiego.

1.   Posiadacz danych może stosować odpowiednie techniczne środki ochrony, w tym inteligentne umowy i szyfrowanie, aby zapobiec nieuprawnionemu dostępowi do danych, w tym metadanych, i zapewnić zgodność z art. 5, 6, 8 i 9 oraz uzgodnionymi postanowieniami umownymi dotyczącymi udostępniania danych. Takie techniczne środki ochrony nie powodują różnego traktowania odbiorców danych ani nie ograniczają prawa użytkownika do uzyskania kopii danych, pobrania bądź wykorzystania danych, dostępu do danych lub dostarczenia danych osobom trzecim zgodnie z art. 5 ani jakiegokolwiek prawa osoby trzeciej wynikającego z prawa Unii lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z prawem Unii. Użytkownicy, osoby trzecie lub odbiorcy danych nie zmieniają ani nie usuwają takich technicznych środków ochrony, chyba że posiadacz_danych wyraził na to zgodę.

2.   W przypadkach, o których mowa w ust. 3, osoba trzecia lub odbiorca_danych na żądanie posiadacza danych oraz w stosownych przypadkach, jeżeli nie są oni tą samą osobą, posiadacza tajemnicy przedsiębiorstwa lub użytkownika:

3.   Ust. 2 ma zastosowanie, gdy osoba trzecia lub odbiorca_danych:

4.   Ustęp 2 ma również zastosowanie, gdy użytkownik zmienia lub usuwa techniczne środki ochrony zastosowane przez posiadacza danych lub nie utrzymuje środków technicznych i organizacyjnych zastosowanych przez użytkownika w celu ochrony tajemnic przedsiębiorstwa w porozumieniu z posiadaczem danych lub, jeżeli nie jest on tą samą osobą, z posiadaczem tajemnicy przedsiębiorstwa, a także gdy inna osoba otrzymała dane od użytkownika w wyniku naruszenia niniejszego rozporządzenia.

5.   W przypadku gdy odbiorca_danych narusza art. 6 ust. 2 lit. a) lub b), użytkownicy mają takie same prawa, jak posiadacze danych na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu.

1.   Niniejszy rozdział ma zastosowanie, w przypadku gdy w stosunkach między przedsiębiorcami posiadacz_danych jest zobowiązany do udostępnienia danych odbiorcy danych na podstawie art. 5 lub mającego zastosowanie prawa Unii lub przepisów krajowych przyjętych zgodnie z prawem Unii.

2.   Postanowienie umowne zawarte w umowie w sprawie dzielenia się danymi, które ze szkodą dla jednej ze stron lub w stosownym przypadku ze szkodą dla użytkownika wyłącza stosowanie niniejszego rozdziału, stanowi odstępstwo od niego lub zmienia jego skutki, nie jest dla tej strony wiążące.

1.   Postanowienie umowne dotyczące dostępu do danych i ich wykorzystywania lub odpowiedzialności i środków ochrony prawnej wobec naruszenia lub odstąpienia od obowiązków dotyczących danych i nałożone jednostronnie na inne przedsiębiorstwo nie jest dla tego innego przedsiębiorstwa wiążące, jeżeli postanowienie to jest nieuczciwe.

2.   Postanowienie umowne nie jest uznawane za nieuczciwe, jeżeli stanowi odzwierciedlenie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa Unii, które miałyby zastosowanie, gdyby przedmiotowej sprawy nie regulowały postanowienia umowne.

3.   Postanowienie umowne jest nieuczciwe, jeżeli cechuje się tym, że jego stosowanie rażąco odbiega od dobrej praktyki handlowej w zakresie dostępu do danych i ich wykorzystywania, w przeciwieństwie do zasady dobrej wiary i uczciwego obrotu.

4.   W szczególności postanowienie umowne jest nieuczciwe do celów ust. 3, jeżeli jego celem lub skutkiem jest:

5.   Domniemywa się, że postanowienie umowne jest nieuczciwe do celów ust. 3, jeżeli jego celem lub skutkiem jest:

Akapit pierwszy lit. g) nie wpływa na postanowienia pozwalające stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, zastrzec sobie prawo do jednostronnej zmiany postanowień umowy na czas nieokreślony, pod warunkiem że w umowie tej określona została ważna przyczyna dla takich jednostronnych zmian, o której strona, która jednostronnie narzuciła postanowienie, jest zobowiązana w rozsądnym terminie poinformować drugą umawiającą się stronę, a druga umawiająca się strona może rozwiązać umowę w razie zmiany bez ponoszenia kosztów.

6.   Postanowienie umowne uważa się za jednostronnie narzucone w rozumieniu niniejszego artykułu, jeżeli zaproponowała je jedna umawiająca się strona, a druga umawiająca się strona nie była w stanie wpłynąć na jego treść pomimo próby negocjacji tej treści. Ciężar udowodnienia, że postanowienie umowne nie zostało jednostronnie narzucone, spoczywa na umawiającej się stronie, która zaproponowała to postanowienie. Umawiająca się strona, która zaproponowała sporne postanowienie, nie może twierdzić, że jest to nieuczciwe postanowienie umowne.

7.   W przypadku gdy nieuczciwe postanowienie umowne można oddzielić od pozostałych postanowień umowy, pozostałe postanowienia pozostają wiążące.

8.   Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do postanowień umownych określających główny przedmiot umowy lub do relacji ceny do dostarczonych w zamian danych.

9.   Strony umowy objętej ust. 1 nie wyłączają stosowania niniejszego artykułu, nie odstępują od niego ani nie zmieniają jego skutków.

1.   Wyjątkowa potrzeba wykorzystania określonych danych w rozumieniu niniejszego rozdziału jest ograniczona w czasie i zakresie i uznaje się, że istnieje wyłącznie w następujących okolicznościach:

2.   Ust. 1 lit. b) nie ma zastosowania do mikroprzedsiębiorstw ani do małych przedsiębiorstw.

3.   Obowiązek wykazania, że organ_sektora_publicznego nie był w stanie pozyskać danych nieosobowych poprzez ich zakup na rynku, nie ma zastosowania, w przypadku gdy konkretnym zadaniem realizowanym w interesie publicznym jest tworzenie statystyki publicznej i gdy na zakup danych nie zezwala prawo krajowe.

1.   Występując z wnioskiem o  dane na podstawie art. 14, organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii:

2.   Wniosek o  dane złożony na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu:

Europejski Bank Centralny i  organy_Unii informują Komisję o swoich wnioskach.

3.   Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii nie udostępniają danych pozyskanych na podstawie niniejszego rozdziału do ponownego wykorzystania zdefiniowanego w art. 2 pkt 2 rozporządzenia (UE) 2022/868 lub art. 2 pkt 11 dyrektywy (UE) 2019/1024. Rozporządzenie (UE) 2022/868 i dyrektywa (UE) 2019/1024 nie mają zastosowania do danych będących w posiadaniu organów sektora publicznego i pozyskanych na podstawie niniejszego rozdziału.

4.   Ust. 3 niniejszego artykułu nie uniemożliwia organowi sektora publicznego ani Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu lub organowi Unii wymiany danych pozyskanych na podstawie niniejszego rozdziału z innym organem sektora publicznego, Komisją, Europejskim Bankiem Centralnym lub organem Unii w celu wypełnienia zadań, o których mowa w art. 15, określonych we wniosku zgodnie z ust. 1 lit. f) niniejszego artykułu, ani udostępnienia danych osobie trzeciej, w przypadku gdy zleciły tej osobie trzeciej – w drodze publicznie dostępnej umowy – kontrole techniczne lub inne funkcje. Do takich osób trzecich zastosowanie mają obowiązki nałożone na organy sektora publicznego na podstawie art. 19, w szczególności zabezpieczenia służące ochronie tajemnic przedsiębiorstwa. W przypadku gdy organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii przesyłają lub udostępniają dane na podstawie niniejszego ustępu, bez zbędnej zwłoki powiadamiają o tym posiadacza danych, od którego otrzymały dane.

5.   W przypadku gdy posiadacz_danych uzna, że naruszone zostały prawa przysługujące mu na podstawie niniejszego rozdziału poprzez przesłanie lub udostępnienie danych, może złożyć skargę do właściwego organu, wyznaczonego zgodnie z art. 37, w państwie członkowskim, w którym posiadacz_danych ma siedzibę.

6.   Na podstawie niniejszego artykułu Komisja opracowuje wzór wniosku.

1.   Posiadacz danych otrzymujący wniosek o udostępnienie danych na podstawie niniejszego rozdziału bez zbędnej zwłoki udostępnia dane organowi sektora publicznego, Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu lub organowi Unii, które wystąpiły z wnioskiem, uwzględniając niezbędne środki techniczne, organizacyjne i prawne.

2.   Bez uszczerbku dla określonych w prawie Unii lub prawie krajowym szczególnych potrzeb w zakresie dostępności danych posiadacz_danych może odmówić zastosowania się do wniosku o udostępnienie danych przewidzianego w niniejszym rozdziale lub wystąpić o jego zmianę bez zbędnej zwłoki i w żadnym razie nie później niż pięć dni roboczych od otrzymania wniosku o  dane niezbędne do zareagowania na niebezpieczeństwo_publiczne oraz bez zbędnej zwłoki i w żadnym razie nie później niż 30 dni roboczych od otrzymania takiego wniosku w innych przypadkach występowania wyjątkowej potrzeby, powołując się na jeden z następujących powodów:

3.   Jeżeli posiadacz_danych postanowi odmówić zastosowania się do wniosku lub wystąpić o jego zmianę zgodnie z ust. 2 lit. b), wskazuje organ_sektora_publicznego lub Komisję, Europejski Bank Centralny lub organ Unii, które wcześniej złożyły wniosek w tym samym celu.

4.   W przypadku gdy żą dane dane zawierają dane osobowe, posiadacz_danych odpowiednio anonimizuje dane, chyba że zastosowanie się do wniosku o udostępnienie danych organowi sektora publicznego, Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu lub organowi Unii wymaga ujawnienia danych osobowych. W takich przypadkach posiadacz_danych pseudonimizuje dane.

5.   W przypadku gdy organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii chcą zaskarżyć odmowę dostarczenia żądanych danych przez posiadacza danych lub gdy posiadacz_danych chce zaskarżyć wniosek, a sprawy nie da się rozstrzygnąć poprzez odpowiednią zmianę wniosku, zostaje ona wniesiona do właściwego organu wyznaczonego zgodnie z art. 37 w państwie członkowskim, w którym posiadacz_danych ma siedzibę.

1.   Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii, które otrzymały dane zgodnie z wnioskiem złożonym na podstawie art. 14:

2.   Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny, organ Unii lub osoba trzecia otrzymujące dane na podstawie niniejszego rozdziału:

3.   Ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa organowi sektora publicznego, Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu lub organowi Unii jest wymagane wyłącznie w zakresie, w jakim jest to bezwzględnie konieczne do osiągnięcia celu wniosku złożonego na podstawie art. 15. W takim przypadku posiadacz_danych lub, jeżeli nie jest tą samą osobą, posiadacz_tajemnicy_przedsiębiorstwa identyfikują dane chronione, w tym w stosownych metadanych, jako tajemnice przedsiębiorstwa. Przed ujawnieniem tajemnic przedsiębiorstwa organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii stosują wszelkie niezbędne i odpowiednie środki techniczne i organizacyjne, aby chronić poufność tajemnic przedsiębiorstwa, w tym w stosownym przypadku używają modelowych postanowień umownych, norm technicznych oraz kodeksów postępowania.

4.   Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Banki Centralny lub organ Unii odpowiadają za bezpieczeństwo otrzymanych danych.

1.   Posiadacze danych inni niż mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa nieodpłatnie udostępniają dane niezbędne do zareagowania na niebezpieczeństwo_publiczne na podstawie art. 15 ust. 1 lit. a). Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Banki Centralny lub organ Unii, które otrzymały dane, zapewniają publiczne uznanie posiadaczowi danych, jeżeli posiadacz_danych o to wystąpi.

2.   Posiadacz danych jest uprawniony do zasadnej rekompensaty za udostępnienie danych zgodnie z wnioskiem złożonym na podstawie art. 15 ust. 1 lit. b). Rekompensata taka pokrywa koszty techniczne i organizacyjne poniesione w celu zastosowania się do wniosku, w tym w stosownym przypadku koszty anonimizacji, pseudonimizacji, agregacji i dostosowania technicznego, powiększone o rozsądną marżę. Na żądanie organu sektora publicznego, Komisji, Europejskiego Banku Centralnego lub organu Unii posiadacz_danych przedstawia informacje o podstawie obliczenia kosztów i rozsądnej marży.

3.   Ust. 2 ma zastosowanie także wtedy, gdy o rekompensatę za udostępnienie danych występują mikro przedsiębiorstwo lub małe przedsiębiorstwo.

4.   Posiadacze danych nie mogą domagać się rekompensaty za udostępnienie danych zgodnie z wnioskiem wystosowanym na podstawie art. 15 ust. 1 lit. b), jeżeli konkretnym zadaniem realizowanym w interesie publicznym jest tworzenie statystyki publicznej i jeżeli prawo krajowe nie zezwala na sprzedaż danych. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, jeżeli prawo krajowe nie zezwala na sprzedaż danych na potrzeby tworzenia statystyki publicznej.

5.   W przypadku gdy organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii nie zgadzają się z wysokością rekompensaty żą danej przez posiadacza danych, mogą złożyć skargę do właściwego organu wyznaczonego zgodnie z art. 37 w państwie członkowskim, w którym posiadacz_danych ma siedzibę.

1.   Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii są uprawnione do dzielenia się danymi otrzymanymi w ramach niniejszego rozdziału:

2.   Osoby fizyczne lub organizacje otrzymujące dane na podstawie ust. 1 prowadzą działalność o charakterze niekomercyjnym lub w kontekście misji interesu publicznego uznanej w prawie Unii lub w prawie krajowym. Nie zaliczają się do nich organizacje znajdujące się pod znacznym wpływem przedsiębiorstw komercyjnych, który mógłby skutkować preferencyjnym dostępem do wyników badań.

3.   Osoby fizyczne lub organizacje otrzymujące dane na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu przestrzegają tych samych obowiązków, które mają zastosowanie do organów sektora publicznego, Komisji, Europejskiego Banku Centralnego lub organów Unii na podstawie art. 17 ust. 3 i art. 19.

4.   Niezależnie od art. 19 ust. 1 lit. c) osoby fizyczne lub organizacje otrzymujące dane na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu mogą zachować dane otrzymane w celu, w którym o nie wystąpiono, maksymalnie przez sześć miesięcy po usunięciu danych przez organy sektora publicznego, Komisję, Europejski Bank Centralny i  organy_Unii.

5.   W przypadku gdy organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii zamierzają przesłać lub udostępnić dane na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu, bez zbędnej zwłoki powiadamiają o tym posiadacza danych, od którego otrzymano dane, podając dane identyfikacyjne i kontaktowe organizacji lub osoby fizycznej otrzymujących dane, cel przesłania lub udostępnienia danych, okres, przez który dane będą wykorzystywane, oraz zastosowane techniczne i organizacyjne środki ochrony, w tym jeżeli w grę wchodzą dane osobowe lub tajemnice przedsiębiorstwa. W przypadku gdy posiadacz_danych nie zgadza się na przesłanie lub udostępnienie danych, może złożyć skargę do właściwego organu wyznaczonego zgodnie z art. 37, w państwie członkowskim, w którym posiadacz_danych ma siedzibę.

1.   Organy sektora publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny i  organy_Unii współpracują ze sobą i udzielają sobie wzajemnie pomocy w celu spójnego wdrożenia niniejszego rozdziału.

2.   Dane wymienione w kontekście pomocy, o którą wystąpiono i której udzielono na podstawie ust. 1, nie są wykorzystywane w sposób niezgodny z celem, w którym o nie wystąpiono.

3.   W przypadku gdy organ_sektora_publicznego zamierza wystąpić z wnioskiem o  dane do posiadacza danych mającego siedzibę w innym państwie członkowskim, najpierw powiadamia o tym zamiarze właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37 w tym państwie członkowskim. Wymóg ten ma zastosowanie także do wniosków wystosowywanych przez Komisję, Europejski Bank Centralny i  organy_Unii. Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym posiadacz_danych ma siedzibę, bada wniosek.

4.   Po zbadaniu wniosku w świetle wymogów art. 17 stosowny właściwy organ bez zbędnej zwłoki podejmuje jedno z następujących działań:

W stosownych przypadkach, organ_sektora_publicznego, który wystąpił z wnioskiem, Komisja, Europejski Bank Centralny i organ Unii biorą pod uwagę opinię i powody przedstawione przez odpowiedni właściwy organ zgodnie z akapitem pierwszym, przed podjęciem wszelkich dalszych działań, takich jak ponowne złożenie wniosku.

1.   Dostawcy usług przetwarzania danych stosują wszelkie odpowiednie środki techniczne, organizacyjne i prawne, w tym umowy, w celu zapobiegania międzynarodowemu dostępowi administracji rządowej państw trzecich do danych nieosobowych przechowywanych na terenie Unii oraz międzynarodowemu przekazywaniu takich danych nieosobowych, w przypadku gdy takie przekazywanie lub taki dostęp byłyby sprzeczne z prawem Unii lub prawem krajowym danego państwa członkowskiego, bez uszczerbku dla ust. 2 lub 3.

2.   Orzeczenia lub wyroki sądu lub trybunału państwa trzeciego oraz decyzje organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujące dostawcy usług przetwarzania danych przekazanie przechowywanych na terenie Unii danych nieosobowych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia lub udzielenie dostępu do tych danych uznaje się lub wykonuje wyłącznie wtedy, gdy są oparte na umowie międzynarodowej, takiej jak traktat o pomocy prawnej, obowiązującej między państwem trzecim, które występuje z wnioskiem, a Unią lub na umowie tego rodzaju między państwem trzecim, które występuje z wnioskiem, a państwem członkowskim.

3.   W przypadku braku umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 2, jeżeli dostawca usług przetwarzania danych jest adresatem orzeczenia lub wyroku sądu lub trybunału państwa trzeciego lub decyzji organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujących przekazanie przechowywanych na terenie Unii danych nieosobowych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia lub udzielenie dostępu do tych danych, a zastosowanie się do takiego orzeczenia lub takiej decyzji wiązałoby się z ryzykiem naruszenia przez adresata prawa Unii lub prawa krajowego stosownego państwa członkowskiego, przekazanie takich danych temu organowi państwa trzeciego lub udzielenie mu dostępu do takich danych odbywa się wyłącznie gdy:

Adresat decyzji lub orzeczenia może zwrócić się o opinię do stosownego podmiotu lub organu krajowego właściwego ds. współpracy międzynarodowej w kwestiach prawnych w celu ustalenia, czy warunki określone w akapicie pierwszym zostały spełnione, w szczególności jeżeli uzna, że orzeczenie lub decyzja mogą dotyczyć tajemnic przedsiębiorstwa i innych szczególnie chronionych danych handlowych oraz treści chronionych prawami własności intelektualnej lub przekazanie może prowadzić do deanonimizacji. Właściwy podmiot lub organ krajowy może skonsultować się z Komisją. Jeżeli adresat uzna, że decyzja może naruszać bezpieczeństwo narodowe lub interesy obronne Unii lub jej państw członkowskich, zwraca się o opinię do właściwych podmiotów lub organów krajowych w celu ustalenia, czy żą dane dane dotyczą bezpieczeństwa narodowego lub interesów obronnych Unii lub jej państw członkowskich. Jeżeli adresat nie otrzyma odpowiedzi w terminie miesiąca lub jeżeli właściwy podmiot lub organ krajowy stwierdzi w opinii, że warunki określone w akapicie pierwszym nie zostały spełnione, adresat może na tej podstawie odrzucić wniosek o przekazanie danych nieosobowych lub dostęp do nich.

Europejska Rada ds. Innowacji w zakresie Danych, o której mowa w art. 42, doradza Komisji i wspiera ją w opracowywaniu wytycznych w sprawie oceny spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

4.   Jeżeli spełnione są warunki określone w ust. 2 lub 3, dostawca usług przetwarzania danych w odpowiedzi na wniosek dostarcza jak najmniejszą ilość danych dozwoloną w oparciu o racjonalną interpretację tego wniosku dokonaną przez dostawcę lub właściwy krajowy podmiot lub organ, o którym mowa w ust. 3 akapit drugi.

5.   Zanim dostawca usług przetwarzania danych zastosuje się do tego wniosku, informuje on klienta o wniosku organu państwa trzeciego o dostęp do jego danych, z wyjątkiem przypadków, w których wniosek służy do celów ścigania przestępstw i tak długo, jak jest to niezbędne do zachowania skuteczności działań w tym zakresie.

1.   Otwarte specyfikacje w zakresie interoperacyjności i normy zharmonizowane w zakresie interoperacyjności usług przetwarzania danych:

2.   Otwarte specyfikacje w zakresie interoperacyjności i normy zharmonizowane w zakresie interoperacyjności usług przetwarzania danych odpowiednio dotyczą:

3.   Otwarte specyfikacje w zakresie interoperacyjności są zgodne z załącznikiem II do rozporządzenia (UE) nr 1025/2012.

4.   Po uwzględnieniu stosownych międzynarodowych i europejskich norm i inicjatyw samoregulacyjnych Komisja może, zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, zwrócić się do co najmniej jednej europejskiej organizacji normalizacyjnej z wnioskiem o przygotowanie norm zharmonizowanych spełniających zasadnicze wymagania określone w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

5.   Komisja może przyjąć – w drodze aktów wykonawczych – wspólne_specyfikacje na podstawie otwartych specyfikacji w zakresie interoperacyjności, obejmujące wszystkie zasadnicze wymagania określone w ust. 1 i 2.

6.   Sporządzając projekt aktu wykonawczego, o którym mowa w u ust. 5 niniejszego artykułu, Komisja uwzględnia opinię właściwych organów krajowych, o których mowa w art. 37 ust. 5 lit. h), oraz innych właściwych podmiotów lub grup ekspertów i należycie konsultuje się ze wszystkimi właściwymi zainteresowanymi stronami.

7.   W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że wspólna specyfikacja nie w pełni spełnia zasadnicze wymagania określone w ust. 1 i 2, informuje o tym Komisję, przedstawiając szczegółowe wyjaśnienie. Komisja ocenia to szczegółowe wyjaśnienie i w stosownym przypadku może zmienić akt wykonawczy ustanawiający daną wspólną specyfikację.

8.   Do celów art. 30 ust. 3 Komisja publikuje – w drodze aktów wykonawczych – odniesienia do norm zharmonizowanych i wspólnych specyfikacji w zakresie interoperacyjności usług przetwarzania danych w centralnym unijnym repozytorium norm dotyczących interoperacyjności usług przetwarzania danych.

9.   Akty wykonawcze, o których mowa w niniejszym artykule, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 46 ust. 2.

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ lub właściwe organy odpowiedzialne za stosowanie i egzekwowanie niniejszego rozporządzenia (zwane dalej „właściwymi organami”). Państwa członkowskie mogą ustanowić co najmniej jeden nowy organ lub oprzeć się na organach już istniejących.

2.   W przypadku gdy państwo członkowskie wyznaczy więcej niż jeden właściwy organ, wyznacza spośród nich koordynatora danych, który ułatwia współpracę między właściwymi organami i pomaga podmiotom objętym zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia we wszystkich sprawach związanych z jego stosowaniem i egzekwowaniem. Właściwe organy, wykonując zadania i uprawnienia przyznane im na podstawie ust. 5, współpracują ze sobą nawzajem.

3.   Organy nadzorcze odpowiedzialne za monitorowanie stosowania rozporządzenia (UE) 2016/679 są odpowiedzialne za monitorowanie stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie ochrony danych osobowych. Stosuje się odpowiednio rozdziały VI i VII rozporządzenia (UE) 2016/679.

Europejski Inspektor Ochrony Danych jest odpowiedzialny za monitorowanie stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie, w jakim dotyczy ono Komisji, Europejskiego Banku Centralnego lub organów Unii. W stosownym przypadku stosuje się odpowiednio art. 62 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

Zadania i uprawnienia organów nadzorczych, o których mowa w niniejszym ustępie, są wykonywane w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych.

4.   Bez uszczerbku dla ust. 1 niniejszego artykułu:

5.   Państwa członkowskie zapewniają, aby zadania i uprawnienia właściwych organów były jasno określone i obejmowały:

W przypadku gdy wyznaczony został koordynator danych, ułatwia on współpracę o której mowa w lit. f), g) i h) akapitu pierwszego i na żądanie wspiera właściwe organy.

6.   Koordynator danych, w przypadku gdy taki właściwy organ został wyznaczony:

7.   Państwa członkowskie przekazują Komisji nazwy właściwych organów oraz ich zadania i uprawnienia, a także w stosownym przypadku nazwę koordynatora danych. Komisja prowadzi publiczny rejestr tych organów.

8.   Wykonując swoje zadania i uprawnienia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, właściwe organy pozostają bezstronne i wolne od jakichkolwiek bezpośrednich i pośrednich wpływów zewnętrznych ani nie zwracają się o instrukcje w indywidualnych sprawach do żadnego innego organu publicznego ani podmiotu prywatnego ani nie przyjmują takich instrukcji.

9.   Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy dysponowały wystarczającymi zasobami ludzkimi i technicznymi oraz stosowną wiedzą ekspercką umożliwiającymi im skuteczne wykonywanie zadań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

10.   Podmioty objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia podlegają kompetencji państwa członkowskiego, w którym dany podmiot ma siedzibę. W przypadku gdy podmiot ma siedzibę w więcej niż jednym państwie członkowskim, uznaje się, że podlega kompetencji państwa członkowskiego, w którym ma główną siedzibę, to znaczy w którym mieści się jego siedziba zarządu lub siedziba statutowa, z których wykonywane są podstawowe funkcje finansowe i sprawowana jest kontrola operacyjna.

11.   Podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii i który nie ma siedziby w Unii, wyznacza przedstawiciela prawnego w jednym z państw członkowskich.

12.   Do celów przestrzegania niniejszego rozporządzenia przedstawiciel prawny zostaje upoważniony przez podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii, by oprócz tego podmiotu lub zamiast niego właściwe organy kontaktowały się z nim we wszystkich kwestiach związanych z tym podmiotem. Przedstawiciel prawny współpracuje z właściwymi organami i na żądanie szczegółowo przedstawia im działania podjęte i przepisy przyjęte w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia przez podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii.

13.   Uznaje się, że podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii, podlega kompetencji państwa członkowskiego, w którym zlokalizowany jest przedstawiciel prawny. Wyznaczenie przedstawiciela prawnego przez taki podmiot pozostaje bez uszczerbku dla odpowiedzialności i wszelkich postępowań, które mogą zostać wszczęte przeciwko, takiego podmiotu. Do czasu aż podmiot wyznaczy przedstawiciela prawnego zgodnie z niniejszym artykułem, w stosownym przypadku podlega on kompetencji wszystkich państw członkowskich do celów zapewnienia stosowania i egzekwowania niniejszego rozporządzenia. Dowolny właściwy organ może wykonać swoją właściwość, w tym nakładając skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, pod warunkiem że dany podmiot nie podlega postępowaniu w sprawie egzekucji niniejszego rozporządzenia w związku z tym samymi faktami przez inny właściwy organ.

14.   Właściwe organy mogą żądać od użytkowników, posiadaczy danych, odbiorców danych lub ich przedstawicieli prawnych podlegających kompetencji ich państwa członkowskiego wszelkich informacji niezbędnych do zweryfikowania przestrzegania niniejszego rozporządzenia. Każdy wniosek o informacje musi być proporcjonalny do zadania będącego jego podstawą i musi być uzasadniony.

15.   W przypadku gdy właściwy organ jednego państwa członkowskiego zwraca się o pomoc lub środki egzekucji do właściwego organu innego państwa członkowskiego, przedkłada uzasadniony wniosek. Właściwy organ po otrzymaniu takiego wniosku bez zbędnej zwłoki odpowiada, szczegółowo przedstawiając podjęte lub planowane działania.

16.   Właściwe organy przestrzegają zasad poufności oraz tajemnic służbowych i handlowych oraz chronią dane osobowe zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym. Wszelkie informacje wymienione w ramach wniosku o pomoc i zapewnione zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane wyłącznie w odniesieniu do sprawy, w której o nie wystąpiono.

1.   Niezależnie od administracyjnych lub innych pozasądowych środków ochrony prawnej każda osoba fizyczna i prawna, których to dotyczy, ma prawo do skutecznego sądowego środka ochrony prawnej przeciwko prawnie wiążącej decyzji właściwych organów.

2.   W przypadku gdy właściwy organ nie podejmie działań w odpowiedzi na skargę, każda osoba fizyczna i prawna, których to dotyczy, ma zgodnie z prawem krajowym prawo do skutecznego sądowego środka ochrony prawnej albo do skorzystania z kontroli dokonywanej przez bezstronny organ dysponujący odpowiednią wiedzą specjalistyczną.

3.   Postępowania na podstawie niniejszego artykułu toczą się przed sądami lub trybunałami państwa członkowskiego, w którym znajduje się właściwy organ, przeciwko któremu sądowy środek ochrony prawnej został wniesiony indywidualnie lub – w stosownym przypadku – zbiorowo przez przedstawicieli osoby fizycznej lub prawnej lub kilka takich osób.

1.   Obowiązki szczególne w zakresie udostępniania danych między przedsiębiorcami, między przedsiębiorcami a  konsumentami oraz w wyjątkowych przypadkach między przedsiębiorcami a organami publicznymi, określone w aktach prawnych Unii, które weszły w życie do dnia 11 stycznia 2024 r. włącznie, oraz w aktach delegowanych lub wykonawczych przyjętych na ich podstawie, pozostają bez zmian.

2.   Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa Unii określającego w świetle potrzeb sektora, wspólnej europejskiej przestrzeni danych lub obszaru służącego interesowi publicznemu dalsze wymagania, w szczególności w odniesieniu do:

3.   Niniejsze rozporządzenie z wyjątkiem rozdziału V pozostaje bez uszczerbku dla prawa Unii i prawa krajowego przewidujących dostęp do danych do celów badań naukowych i upoważniających do ich wykorzystania.

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 29 ust. 7 i art. 33 ust. 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 11 stycznia 2024 r.

3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 29 ust. 7 i art. 33 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 29 ust. 7 lub art. 33 ust. 2 wchodzi w życie wyłącznie wtedy, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

1.   Do dnia 12 września 2028 r. Komisja przeprowadza ocenę niniejszego rozporządzenia i przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, a także Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie na temat głównych ustaleń. Ocena ta obejmuje w szczególności:

2.   Do dnia 12 września 2028 r. Komisja przeprowadza ocenę niniejszego rozporządzenia i przedkłada sprawozdanie na temat jej głównych ustaleń Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, a także Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu. Ocena ta uwzględnia wpływ art. 23 do 31 oraz art. 34 i 35, w szczególności na wycenę i różnorodność usług przetwarzania danych oferowanych w Unii, ze szczególnym uwzględnieniem dostawców będących MŚP.

3.   Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje niezbędne do przygotowania sprawozdań, o których mowa w ust. 1 i 2.

4.   Na podstawie sprawozdań, o których mowa w ust. 1 i 2, Komisja może w stosownym przypadku przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy dotyczący zmiany niniejszego rozporządzenia.