search


keyboard_tab REGIS - Reg. Intermediation Services 2019/1150 EL

BG CS DA DE EL EN ES ET FI FR GA HR HU IT LV LT MT NL PL PT RO SK SL SV print pdf

2019/1150 EL cercato: 'δίκαιο' . Output generated live by software developed by IusOnDemand srl




whereas δίκαιο:


definitions:


cloud tag: and the number of total unique words without stopwords is: 848

 

Άρθρο 1

Αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής

1.   Σκοπός του παρόντος κανονισμού είναι να συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς θεσπίζοντας κανόνες που εξασφαλίζουν κατάλληλη διαφάνεια, αμεροληψία και δυνατότητα αποτελεσματικής προσφυγής σε επιχειρηματικούς χρήστες επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης και χρήστες εταιρικών ιστότοπων, σε σχέση με επιγραμμικές μηχανές αναζήτησης.

2.   Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στις επιγραμμικές_υπηρεσίες_διαμεσολάβησης και τις επιγραμμικές μηχανές αναζήτησης που παρέχονται ή προσφέρονται προς παροχή στους επιχειρηματικούς χρήστες και τους χρήστες εταιρικών ιστότοπων, αντίστοιχα, που είναι εγκατεστημένοι ή διαμένουν στην Ένωση και οι οποίοι προσφέρουν προϊόντα ή υπηρεσίες, μέσω των εν λόγω επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης ή επιγραμμικών μηχανών αναζήτησης, σε καταναλωτές που βρίσκονται στην Ένωση, ανεξαρτήτως του τόπου εγκατάστασης ή διαμονής των παρόχων των εν λόγω υπηρεσιών και ανεξαρτήτως του κατά τα άλλα εφαρμοστέου δικαίου.

3.   Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται σε υπηρεσίες επιγραμμικών πληρωμών ή σε εργαλεία επιγραμμικής διαφήμισης ή σε επιγραμμικές δημοπρασίες διαφημίσεων που δεν παρέχονται με σκοπό τη διευκόλυνση της έναρξης άμεσων συναλλαγών και δεν συνεπάγονται συμβατική σχέση με τους καταναλωτές.

4.   Ο παρών κανονισμός δεν θίγει τους εθνικούς νόμους που, σε συμφωνία με το ενωσιακό δίκαιο, απαγορεύουν ή τιμωρούν τις μονομερείς ενέργειες ή τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές όταν οι πτυχές αυτές δεν καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό. Ο παρών κανονισμός δεν θίγει το εθνικό αστικό δίκαιο, και ιδιαίτερα το δίκαιο των συμβάσεων, όπως τους κανόνες σχετικά με την ισχύ, την κατάρτιση, τα αποτελέσματα ή τη λύση μιας σύμβασης, στο μέτρο που οι εθνικοί κανόνες του αστικού δικαίου είναι σύμφωνοι με το ενωσιακό δίκαιο και στον βαθμό που οι σχετικές πτυχές δεν καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό.

5.   Ο παρών κανονισμός δεν θίγει το ενωσιακό δίκαιο και ειδικότερα το ενωσιακό δίκαιο που ισχύει στους τομείς της δικαστικής συνεργασίας επί αστικών υποθέσεων, του ανταγωνισμού, της προστασίας των δεδομένων, της προστασίας των εμπορικών απορρήτων, της προστασίας των καταναλωτών, του ηλεκτρονικού εμπορίου και των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.

Άρθρο 4

Περιορισμός, αναστολή και διακοπή

1.   Όταν πάροχος_επιγραμμικών_υπηρεσιών_διαμεσολάβησης αποφασίζει να περιορίσει ή να αναστείλει την παροχή των οικείων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης σε συγκεκριμένο επιχειρηματικό χρήστη σε σχέση με μεμονωμένα προϊόντα ή μεμονωμένες υπηρεσίες που προσφέρονται από τον εν λόγω επιχειρηματικό χρήστη, παρέχει στον ενδιαφερόμενο επιχειρηματικό χρήστη, πριν ή κατά την έναρξη ισχύος του περιορισμού ή της αναστολής, αιτιολόγηση της εν λόγω απόφασης με σταθερό_μέσο.

2.   Όταν πάροχος_επιγραμμικών_υπηρεσιών_διαμεσολάβησης αποφασίζει να διακόψει εν όλω την παροχή των οικείων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης σε συγκεκριμένο επιχειρηματικό χρήστη, παρέχει στον ενδιαφερόμενο επιχειρηματικό χρήστη, τουλάχιστον 30 ημέρες πριν από την έναρξη ισχύος της διακοπής, αιτιολόγηση της εν λόγω απόφασης με σταθερό_μέσο.

3.   Σε περίπτωση περιορισμού, αναστολής ή διακοπής, ο πάροχος των επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης προσφέρει στον επιχειρηματικό χρήστη την ευκαιρία να διευκρινίσει τα περιστατικά και τις περιστάσεις, στο πλαίσιο της προβλεπόμενης στο άρθρο 11 εσωτερικής διαδικασίας διεκπεραίωσης καταγγελιών. Εάν ο πάροχος των υπηρεσιών διαμεσολάβησης ανακαλέσει τον περιορισμό, την αναστολή ή τη διακοπή, επαναφέρει χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση τον επιχειρηματικό χρήστη, καθώς και την παροχή στον επιχειρηματικό χρήστη με κάθε πρόσβαση σε προσωπικά ή άλλα δεδομένα ή και στα δυο, που είχαν δημιουργηθεί με την εκ μέρους αυτού του τελευταίου χρήση των συγκεκριμένων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης πριν από τον περιορισμό, την αναστολή ή τη διακοπή.

4.   Η προθεσμία προειδοποίησης της παραγράφου 2 δεν ισχύει, όταν ο πάροχος_επιγραμμικών_υπηρεσιών_διαμεσολάβησης:

α)

υπέχει νομική ή κανονιστική υποχρέωση βάσει της οποίας υποχρεούται να διακόψει την παροχή σε συγκεκριμένο επιχειρηματικό χρήστη του συνόλου των οικείων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης κατά τρόπο που δεν του επιτρέπει να τηρήσει την εν λόγω προθεσμία προειδοποίησης, ή

β)

ασκεί δικαίωμα διακοπής για επιτακτικό λόγο βάσει της εθνικής νομοθεσίας σε συμφωνία με το ενωσιακό δίκαιο·

γ)

μπορεί να αποδείξει ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός_χρήστης έχει επανειλημμένα παραβιάσει τους ισχύοντες όρους και προϋποθέσεις με αποτέλεσμα τη διακοπή εκ μέρους του της παροχής του συνόλου των εν λόγω επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης.

Στις περιπτώσεις που η προθεσμία προειδοποίησης της παραγράφου 2 δεν έχει εφαρμογή, ο πάροχος_επιγραμμικών_υπηρεσιών_διαμεσολάβησης παρέχει χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση στον συγκεκριμένο επιχειρηματικό χρήστη μια αιτιολόγηση της απόφασης αυτής σε σταθερό_μέσο.

5.   Η αιτιολόγηση που αναφέρεται στις παραγράφους 1 και 2 και στην παράγραφο 4 δεύτερο εδάφιο περιλαμβάνει αναφορά στα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά ή τις περιστάσεις, συμπεριλαμβανομένου του περιεχομένου κοινοποιήσεων από τρίτους, που οδήγησαν στην απόφαση του παρόχου των επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης, καθώς και αναφορά στους λόγους της εν λόγω απόφασης, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχείο γ).

Ο πάροχος_επιγραμμικών_υπηρεσιών_διαμεσολάβησης δεν υποχρεούται να παράσχει αιτιολόγηση εάν υπέχει νομική ή κανονιστική υποχρέωση να μην αναφέρει τα συγκεκριμένα περιστατικά ή περιστάσεις ή να μην αναφέρει τον λόγο ή τους λόγους, ή εάν μπορεί να αποδείξει ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός_χρήστης έχει επανειλημμένα παραβιάσει τους ισχύοντες όρους και προϋποθέσεις με αποτέλεσμα την διακοπή της παροχής του συνόλου των συγκεκριμένων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης.

Άρθρο 10

Περιορισμοί όσον αφορά την προσφορά διαφορετικών όρων με άλλα μέσα

1.   Όταν, κατά την παροχή των υπηρεσιών τους, οι πάροχοι επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης περιορίζουν τη δυνατότητα των επιχειρηματικών χρηστών να προσφέρουν τα ίδια προϊόντα και τις υπηρεσίες σε καταναλωτές υπό διαφορετικές συνθήκες με διαφορετικά μέσα πλην των εν λόγω υπηρεσιών, περιλαμβάνουν στους οικείους όρους και τις προϋποθέσεις τους λόγους για τον εν λόγω περιορισμό και καθιστούν αυτούς τους λόγους εύκολα διαθέσιμους στο κοινό. Οι λόγοι αυτοί περιλαμβάνουν τις κύριες οικονομικές, εμπορικές ή νομικές πτυχές των εν λόγω περιορισμών.

2.   Η υποχρέωση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 δεν θίγει τυχόν απαγορεύσεις ή περιορισμούς όσον αφορά την επιβολή τέτοιων περιορισμών που απορρέουν από την εφαρμογή άλλων πράξεων του δικαίου της Ένωσης ή του δικαίου των κρατών μελών που τηρεί το δίκαιο της Ένωσης και στους οποίους υπόκεινται οι φορείς των επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης.

Άρθρο 12

Διαμεσολάβηση

1.   Οι πάροχοι επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης ορίζουν στους όρους και τις προϋποθέσεις τους δύο ή περισσότερους διαμεσολαβητές με τους οποίους είναι διατεθειμένοι να συνεργαστούν για να επιδιώξουν την επίτευξη συμφωνίας με επιχειρηματικούς χρήστες σχετικά με την εξωδικαστική επίλυση τυχόν διαφορών μεταξύ του παρόχου και του επιχειρηματικού χρήστη οι οποίες προκύπτουν σε σχέση με την παροχή των σχετικών επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης, συμπεριλαμβανομένων των καταγγελιών που δεν κατέστη εφικτό να επιλυθούν με το εσωτερικό σύστημα διεκπεραίωσης καταγγελιών του άρθρου 11.

Οι πάροχοι επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης δύνανται να ορίζουν διαμεσολαβητές για την παροχή των οικείων υπηρεσιών διαμεσολάβησης από τοποθεσία εκτός της Ένωσης, υπό την προϋπόθεση ότι οι επιχειρηματικοί χρήστες δεν στερούνται επί της ουσίας του πλεονεκτήματος τυχόν έννομων διασφαλίσεων που κατοχυρώνονται από το δίκαιο της ΕΕ ή το δίκαιο των κρατών μελών, ως συνέπεια της παροχής των εν λόγω υπηρεσιών από τους διαμεσολαβητές εκτός της Ένωσης.

2.   Οι διαμεσολαβητές που αναφέρονται στην παράγραφο 1 τηρούν όλες τις ακόλουθες απαιτήσεις:

α)

είναι αμερόληπτοι και ανεξάρτητοι·

β)

οι υπηρεσίες διαμεσολάβησης που παρέχουν είναι οικονομικά προσιτές για τους επιχειρηματικούς χρήστες των εκάστοτε επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης·

γ)

είναι σε θέση να παρέχουν υπηρεσίες διαμεσολάβησης στη γλώσσα των όρων και των προϋποθέσεων που διέπουν τη συμβατική σχέση μεταξύ του παρόχου των επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης και του ενδιαφερόμενου επιχειρηματικού χρήστη·

δ)

είναι εύκολα προσβάσιμοι είτε με φυσική παρουσία στον τόπο εγκατάστασης ή διαμονής του επιχειρηματικού χρήστη, είτε εξ αποστάσεως με τη χρήση τεχνολογιών επικοινωνιών·

ε)

είναι σε θέση να παρέχουν υπηρεσίες διαμεσολάβησης χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση·

στ)

έχουν επαρκή κατανόηση των γενικών εμπορικών σχέσεων μεταξύ επιχειρήσεων και, ως εκ τούτου, μπορούν να συμβάλλουν αποτελεσματικά στην προσπάθεια επίλυσης των διαφορών.

3.   Παρά τον προαιρετικό χαρακτήρα της διαμεσολάβησης, οι πάροχοι επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης και οι επιχειρηματικοί χρήστες συμμετέχουν καλόπιστα σε κάθε προσπάθεια διαμεσολάβησης πραγματοποιούμενη σύμφωνα με το παρόν άρθρο.

4.   Οι πάροχοι επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης αναλαμβάνουν εύλογο ποσοστό των συνολικών εξόδων της διαμεσολάβησης στην εκάστοτε υπόθεση. Το εύλογο ποσοστό των προαναφερόμενων συνολικών εξόδων καθορίζεται βάσει πρότασης του διαμεσολαβητή, στην οποία λαμβάνονται υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία της εκάστοτε υπόθεσης, ιδίως το βάσιμο των ισχυρισμών των μερών που εμπλέκονται στη διαφορά, η συμπεριφορά των μερών, καθώς και το μέγεθος και η μεταξύ των μερών οικονομική ισχύς.

5.   Κάθε προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας μέσω διαμεσολάβησης για την επίλυση διαφοράς σύμφωνα με το παρόν άρθρο δεν θίγει τα δικαιώματα των παρόχων των επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης και των ενδιαφερόμενων επιχειρηματικών χρηστών να κινούν δικαστικές διαδικασίες ανά πάσα στιγμή πριν, κατά ή μετά τη διαδικασία διαμεσολάβησης.

6.   Εάν ένας επιχειρηματικός_χρήστης το ζητήσει, πριν την έναρξη ή κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης, ο πάροχος των επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης του παρέχει πληροφορίες για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα της διαμεσολάβησης σε σχέση με τις δραστηριότητές του.

7.   Η υποχρέωση που καθορίζεται στην παράγραφο 1 δεν ισχύει για παρόχους επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης οι οποίοι αποτελούν μικρές επιχειρήσεις κατά την έννοια του παραρτήματος της σύστασης 2003/361/ΕΚ.

Άρθρο 14

Δικαστικές διαδικασίες από αντιπροσωπευτικές οργανώσεις ή ενώσεις και από δημόσιους φορείς

1.   Οργανώσεις και ενώσεις που έχουν έννομο συμφέρον να εκπροσωπούν επαγγελματικούς χρήστες ή να εκπροσωπούν χρήστες εταιρικών ιστότοπων, καθώς και δημόσιοι φορείς που έχουν συσταθεί στα κράτη μέλη, έχουν το δικαίωμα να προσφεύγουν ενώπιον των αρμόδιων εθνικών δικαστηρίων της Ένωσης, σύμφωνα με τους κανόνες του δικαίου του κράτους μέλους στο οποίο ασκείται η προσφυγή, να διακόπτουν ή να απαγορεύουν τυχόν μη συμμόρφωση παρόχων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης ή παρόχων επιγραμμικών μηχανών αναζήτησης προς τις σχετικές απαιτήσεις του παρόντος κανονισμού.

2.   Η Επιτροπή ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να ανταλλάσσουν βέλτιστες πρακτικές και πληροφορίες μεταξύ τους βάσει μητρώων παράνομων πράξεων για τις οποίες έχει εκδοθεί δικαστική εντολή από εθνικά δικαστήρια, εκεί όπου έχουν δημιουργηθεί τέτοια μητρώα από αρμόδιους δημόσιους φορείς ή αρμόδιες αρχές.

3.   Οι οργανισμοί ή ενώσεις έχουν το δικαίωμα που αναφέρεται στην παράγραφο 1 μόνον όταν πληρούν όλες τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

α)

έχουν συσταθεί σύμφωνα με το δίκαιο κράτους μέλους·

β)

επιδιώκουν σκοπούς που εξυπηρετούν το συλλογικό συμφέρον της ομάδας επιχειρηματικών χρηστών ή χρηστών εταιρικών ιστότοπων που εκπροσωπούν σε μόνιμη βάση·

γ)

είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα·

δ)

η διαδικασία λήψης των αποφάσεών τους δεν επηρεάζεται αδικαιολόγητα από τρίτους χρηματοδότες, και ειδικότερα από παρόχους επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης ή επιγραμμικών μηχανών αναζήτησης.

Για τον σκοπό αυτό, οι οργανώσεις ή ενώσεις δημοσιοποιούν πλήρως πληροφορίες σχετικά με τα μέλη τους και τις πηγές χρηματοδότησής τους.

4.   Στα κράτη μέλη όπου έχουν συσταθεί δημόσιοι φορείς, αυτοί έχουν το δικαίωμα που αναφέρεται στην παράγραφο 1, υπό την προϋπόθεση ότι τους έχει ανατεθεί η υπεράσπιση των συλλογικών συμφερόντων επιχειρηματικών χρηστών ή χρηστών εταιρικών ιστότοπων ή η διασφάλιση της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του εθνικού δικαίου του οικείου κράτους μέλους.

5.   Τα κράτη μέλη μπορούν να ορίσουν:

α)

οργανώσεις ή ενώσεις με έδρα στην επικράτειά τους που πληρούν τουλάχιστον τις απαιτήσεις της παραγράφου 3 κατόπιν αιτήματος των εν λόγω οργανισμών ή ενώσεων·

β)

δημόσιους φορείς που έχουν συσταθεί στην επικράτειά τους που πληρούν τις απαιτήσεις της παραγράφου 4.

στους οποίους χορηγείται το δικαίωμα της παραγράφου 1. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή την ονομασία και τον σκοπό των εν λόγω ορισμένων οργανώσεων, ενώσεων ή δημόσιων φορέων.

6.   Η Επιτροπή καταρτίζει κατάλογο των οργανώσεων, ενώσεων και δημόσιων φορέων που ορίζονται σύμφωνα με την παράγραφο 5. Ο εν λόγω κατάλογος προσδιορίζει τον σκοπό των εν λόγω των οργανώσεων, ενώσεων ή δημόσιων φορέων. Ο κατάλογος αυτός δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αλλαγές αυτού του καταλόγου δημοσιεύονται αμελλητί και εν πάση περιπτώσει, ο ενημερωμένος κατάλογος ανανεώνεται και δημοσιεύεται ανά εξάμηνο.

7.   Τα δικαστήρια δέχονται τον κατάλογο που αναφέρεται στην παράγραφο 6 ως απόδειξη της νομικής ικανότητας της οργάνωσης, της ένωσης ή του δημόσιου φορέα, με την επιφύλαξη του δικαιώματος του δικαστηρίου να εξετάσει σε συγκεκριμένη περίπτωση εάν ο προσφεύγων νομιμοποιείται να εγείρει αξίωση.

8.   Αν ένα κράτος μέλος ή η Επιτροπή εκφράσει αμφιβολίες σχετικά με τη συμμόρφωση οργάνωσης ή ένωσης, με τα κριτήρια της παραγράφου 3 ή σχετικά με τη συμμόρφωση, δημόσιου φορέα, με τα κριτήρια της παραγράφου 4, το κράτος μέλος που έχει ορίσει την εν λόγω οργάνωση, ένωση ή φορέα κατά την παράγραφο 5 διερευνά τις αμφιβολίες και, όπου αρμόζει, ανακαλεί τον ορισμό, αν δεν υπάρχει συμμόρφωση με ένα ή περισσότερα κριτήρια.

9.   Το δικαίωμα που προβλέπεται στην παράγραφο 1 δεν θίγει τα δικαιώματα των επιχειρηματικών χρηστών και των χρηστών εταιρικών ιστότοπων να προσφεύγουν ενώπιον των αρμόδιων εθνικών δικαστηρίων, σύμφωνα με τους κανόνες του δικαίου του κράτους μέλους στο οποίο ασκείται η προσφυγή, η οποία αφορά μεμονωμένα δικαιώματα και αποσκοπεί στη διακοπή τυχόν μη συμμόρφωσης εκ μέρους των παρόχων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης ή των παρόχων επιγραμμικών μηχανών αναζήτησης προς τις σχετικές απαιτήσεις που καθορίζονται στον παρόντα κανονισμό.

Άρθρο 18

Επανεξέταση

1.   Έως τις 13 Ιανουαρίου 2022, και εν συνεχεία ανά τριετία, η Επιτροπή αξιολογεί τον παρόντα κανονισμό και υποβάλλει έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή.

2.   Η πρώτη αξιολόγηση του παρόντος κανονισμού διεξάγεται ιδίως με σκοπό τα εξής:

α)

την αξιολόγηση της συμμόρφωσης προς τις υποχρεώσεις που καθορίζονται στα άρθρα 3 έως 10·

β)

την αξιολόγηση του αντικτύπου και της αποτελεσματικότητας κάθε καθιερωμένου κώδικα συμπεριφοράς, με σκοπό μια μεγαλύτερη αμεροληψία και διαφάνεια·

γ)

την περαιτέρω διερεύνηση των προβλημάτων που προκαλεί η εξάρτηση των επιχειρηματικών χρηστών από τις επιγραμμικές_υπηρεσίες_διαμεσολάβησης και των προβλημάτων που προκαλούν οι αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των παρόχων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης, και τον περαιτέρω προσδιορισμό του βαθμού στον οποίο οι πρακτικές αυτές εξακολουθούν να είναι διαδεδομένες·

δ)

την διερεύνηση του βαθμού στον οποίο ο ανταγωνισμός μεταξύ προϊόντων ή υπηρεσιών προσφερομένων από επιχειρηματικό χρήστη και προϊόντων ή υπηρεσιών προσφερομένων ή ελεγχομένων από πάροχο υπηρεσιών επιγραμμικών διαμεσολάβησης συνιστά θεμιτό ανταγωνισμό, και του βαθμού στον οποίο οι πάροχοι επιγραμμικών υπηρεσιών διαμεσολάβησης κάνουν κακή χρήση προστατευμένων δεδομένων στο θέμα αυτό·

ε)

την αξιολόγηση της επίδρασης του παρόντος κανονισμού σε κάθε πιθανή ανισορροπία στις σχέσεις μεταξύ των παρόχων λειτουργικών συστημάτων και των επιχειρηματικών χρηστών τους·

στ)

την αξιολόγηση του βαθμού στον οποίο το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού, ιδίως όσον αφορά τον ορισμό του «επιχειρηματικού χρήστη», είναι κατάλληλο εφόσον δεν ενθαρρύνει την ψευδή αυτοαπασχόληση.

Η πρώτη και οι εν συνεχεία αξιολογήσεις καθορίζουν κατά πόσον ενδέχεται να απαιτηθούν πρόσθετοι κανόνες, μεταξύ άλλων, για την επιβολή του νόμου, ώστε να εξασφαλίζεται δίκαιο, προβλέψιμο, βιώσιμο και αξιόπιστο επιγραμμικό επιχειρηματικό περιβάλλον εντός της εσωτερικής αγοράς. Μετά τις αξιολογήσεις, η Επιτροπή λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα, μεταξύ των οποίων μπορεί να είναι και νομοθετικές προτάσεις.

3.   Τα κράτη μέλη παρέχουν κάθε χρήσιμη πληροφορία που διαθέτουν και που ενδέχεται να χρειαστεί η Επιτροπή για τους σκοπούς της σύνταξης της έκθεσης που αναφέρεται στην παράγραφο 1.

4.   Κατά την αξιολόγηση του παρόντος κανονισμού, η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη, μεταξύ άλλων, τις γνώμες και τις εκθέσεις που υποβάλλει ενώπιόν της η ομάδα εμπειρογνωμόνων του Παρατηρητηρίου της οικονομίας των επιγραμμικών πλατφορμών. Λαμβάνει επίσης υπόψη, κατά περίπτωση, το περιεχόμενο και τη λειτουργία τυχόν κωδίκων δεοντολογίας που αναφέρονται στο άρθρο 17.

Άρθρο 19

Έναρξη ισχύος και εφαρμογή

1.   Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2.   Εφαρμόζεται από τις 12 Ιουλίου 2020.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες, 20 Ιουνίου 2019.

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Ο Πρόεδρος

A. TAJANI

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

G. CIAMBA


(1)  ΕΕ C 440 της 6.12.2018, σ. 177.

(2)  Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 17ης Απριλίου 2019 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα) και απόφαση του Συμβουλίου της 14ης Ιουνίου 2019.

(3)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 351 της 20.12.2012, σ. 1).

(4)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι) (ΕΕ L 177 της 4.7.2008, σ. 6).

(5)  Οδηγία (EE) 2016/943 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, περί προστασίας της τεχνογνωσίας και των επιχειρηματικών πληροφοριών που δεν έχουν αποκαλυφθεί (εμπορικό απόρρητο) από την παράνομη απόκτηση, χρήση και αποκάλυψή τους (ΕΕ L 157 της 15.6.2016, σ. 1).

(6)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της οδηγίας 95/46/ΕΚ (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων) (ΕΕ L 119 της 4.5.2016, σ. 1).

(7)  Οδηγία (ΕΕ) 2016/680 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από αρμόδιες αρχές για τους σκοπούς της πρόληψης, διερεύνησης, ανίχνευσης ή δίωξης ποινικών αδικημάτων ή της εκτέλεσης ποινικών κυρώσεων και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της απόφασης-πλαίσιο 2008/977/ΔΕΥ του Συμβουλίου (ΕΕ L 119 της 4.5.2016, σ. 89).

(8)  Οδηγία 2002/58/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Ιουλίου 2002, σχετικά με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και την προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την προστασία ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες) (ΕΕ L 201 της 31.7.2002, σ. 37).

(9)  Σύσταση της Επιτροπής 2003/361/ΕΚ, της 6ης Μαΐου 2003, σχετικά με τον ορισμό των πολύ μικρών, των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (ΕΕ L 124 της 20.5.2003, σ. 36).

(10)  Οδηγία 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 136 της 24.5.2008, σ. 3).

(11)  Απόφαση 2010/48/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Νοεμβρίου 2009, σχετικά με τη σύναψη, από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες (ΕΕ L 23 της 27.1.2010, σ. 37).

(12)  Οδηγία (ΕΕ) 2015/1535 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Σεπτεμβρίου 2015, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών κανόνων σχετικά με τις υπηρεσίες της κοινωνίας των πληροφοριών (ΕΕ L 241 της 17.9.2015, σ. 1).

(13)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου, της 20ής Ιανουαρίου 2004, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων (Κοινοτικός κανονισμός συγκεντρώσεων) (ΕΕ L 24 της 29.1.2004, σ. 1).


whereas









keyboard_arrow_down