keyboard_tab Data Act 2023/2854 PL

1.   W przypadku gdy w relacjach między przedsiębiorcami posiadacz_danych jest zobowiązany do udostępnienia danych odbiorcy danych na podstawie art. 5 lub innego mającego zastosowanie prawa Unii, lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z prawem Unii, uzgadnia on z odbiorcą danych uzgodnienia dotyczące udostępnienia danych i robi to na sprawiedliwych, rozsądnych i niedyskryminujących zasadach oraz w przejrzysty sposób zgodnie z niniejszym rozdziałem i rozdziałem IV.

2.   Postanowienie umowne dotyczące dostępu do danych i ich wykorzystywania lub odpowiedzialności i środków ochrony prawnej wobec naruszenia lub odstąpienia od obowiązków dotyczących danych nie jest wiążące, jeżeli stanowi nieuczciwe postanowienie umowne w rozumieniu art. 13 lub jeżeli na szkodę użytkownika wyłącza stosowanie praw użytkownika wynikających z rozdziału II, stanowi odstępstwo od tych praw lub zmienia ich skutek.

3.   Przy udostępnianiu danych posiadacz_danych nie rozróżnia uzgodnień dotyczących udostępniania danych dla porównywalnych kategorii odbiorców danych, w tym przedsiębiorstw partnerskich lub przedsiębiorstw powiązanych posiadacza danych. W przypadku gdy odbiorca_danych uważa, że warunki, na których dane zostały mu udostępnione, są dyskryminujące, posiadacz_danych bez zbędnej zwłoki przedstawia odbiorcy danych na jego uzasadniony wniosek informacje wykazujące, że nie doszło do dyskryminacji.

4.   Posiadacz danych nie udostępnia danych odbiorcy danych, w tym na zasadzie wyłączności, chyba że użytkownik wystąpi z wnioskiem o to na podstawie rozdziału II.

5.   Posiadacze danych i odbiorcy danych nie mają obowiązku przedstawiania żadnych informacji poza tymi, które są niezbędne do kontroli przestrzegania postanowień umownych uzgodnionych w celu udostępnienia danych lub obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia lub innego mającego zastosowanie prawa Unii, lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z prawem Unii.

6.   O ile prawo Unii, w tym art. 4 ust. 6 i art. 5 ust. 9 niniejszego rozporządzenia, lub przepisy krajowe przyjęte zgodnie z prawem Unii nie stanowią inaczej, obowiązek udostępnienia danych odbiorcy danych nie zobowiązuje do ujawnienia tajemnic przedsiębiorstwa.

1.   Niniejszy rozdział ma zastosowanie, w przypadku gdy w stosunkach między przedsiębiorcami posiadacz_danych jest zobowiązany do udostępnienia danych odbiorcy danych na podstawie art. 5 lub mającego zastosowanie prawa Unii lub przepisów krajowych przyjętych zgodnie z prawem Unii.

2.   Postanowienie umowne zawarte w umowie w sprawie dzielenia się danymi, które ze szkodą dla jednej ze stron lub w stosownym przypadku ze szkodą dla użytkownika wyłącza stosowanie niniejszego rozdziału, stanowi odstępstwo od niego lub zmienia jego skutki, nie jest dla tej strony wiążące.

1.   Postanowienie umowne dotyczące dostępu do danych i ich wykorzystywania lub odpowiedzialności i środków ochrony prawnej wobec naruszenia lub odstąpienia od obowiązków dotyczących danych i nałożone jednostronnie na inne przedsiębiorstwo nie jest dla tego innego przedsiębiorstwa wiążące, jeżeli postanowienie to jest nieuczciwe.

2.   Postanowienie umowne nie jest uznawane za nieuczciwe, jeżeli stanowi odzwierciedlenie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa Unii, które miałyby zastosowanie, gdyby przedmiotowej sprawy nie regulowały postanowienia umowne.

3.   Postanowienie umowne jest nieuczciwe, jeżeli cechuje się tym, że jego stosowanie rażąco odbiega od dobrej praktyki handlowej w zakresie dostępu do danych i ich wykorzystywania, w przeciwieństwie do zasady dobrej wiary i uczciwego obrotu.

4.   W szczególności postanowienie umowne jest nieuczciwe do celów ust. 3, jeżeli jego celem lub skutkiem jest:

a)	wyłączenie lub ograniczenie odpowiedzialności strony, która jednostronnie narzuciła postanowienie, za czyny umyślne lub wynikające z rażącego niedbalstwa;

b)	wyłączenie środków ochrony prawnej dostępnych stronie, na którą jednostronnie narzucono postanowienie, w przypadku niewykonania zobowiązań umownych lub wyłączenie odpowiedzialności strony, która jednostronnie narzuciła postanowienie, w przypadku naruszenia tych zobowiązań;

c)	przyznanie stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, wyłącznego prawa do ustalania, czy dostarczone dane są zgodne z umową, lub wyłącznego prawa do interpretowania postanowienia umownego.

5.   Domniemywa się, że postanowienie umowne jest nieuczciwe do celów ust. 3, jeżeli jego celem lub skutkiem jest:

a)	niewłaściwe ograniczenie środków ochrony prawnej w przypadku niewykonania zobowiązań umownych lub niewłaściwe ograniczenie odpowiedzialności w przypadku naruszenia tych zobowiązań, lub rozszerzenie odpowiedzialności przedsiębiorstwa, na które jednostronnie narzucone zostało postanowienie;

b)

umożliwienie stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, dostępu do danych drugiej umawiającej się strony i ich wykorzystania w sposób znacząco szkodliwy dla uzasadnionych interesów drugiej umawiającej się strony, w szczególności gdy takie dane zawierają szczególnie chronione dane handlowe lub są chronione tajemnicami przedsiębiorstwa lub prawami własności intelektualnej;

c)

uniemożliwienie stronie, na którą jednostronnie nałożono postanowienie, wykorzystywania danych dostarczonych lub wygenerowanych przez tę stronę w okresie obowiązywania umowy lub ograniczenie wykorzystywania takich danych w takim stopniu, że strona ta nie jest uprawniona do wykorzystywania takich danych, pobierania ich, uzyskiwania do nich dostępu, kontrolowania ich lub wykorzystywania ich wartości w odpowiedni sposób;

d)	uniemożliwienie stronie, na którą jednostronnie narzucono postanowienie, rozwiązania umowy w rozsądnym terminie;

e)	uniemożliwienie stronie, na którą jednostronnie narzucono postanowienie, uzyskania kopii danych dostarczonych lub wygenerowanych przez tę stronę w okresie obowiązywania umowy lub w rozsądnym okresie po jego rozwiązaniu;

f)

umożliwienie stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, rozwiązania umowy ze zbyt krótkim terminem wypowiedzenia, biorąc pod uwagę rozsądną możliwość drugiej umawiającej się strony zmiany usługi na alternatywną i porównywalną oraz szkodę finansową spowodowaną takim rozwiązaniem, chyba że istnieją ku temu poważne podstawy;

g)

umożliwienie stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, istotnej zmiany ceny ustalonej w umowie lub jakiegokolwiek innego istotnego warunku związanego z charakterem, formatem, jakością lub ilością danych podlegających dzieleniu się, bez ważnej przyczyny określonej w umowie i bez prawa drugiej strony do rozwiązania umowy w razie takiej zmiany.

Akapit pierwszy lit. g) nie wpływa na postanowienia pozwalające stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, zastrzec sobie prawo do jednostronnej zmiany postanowień umowy na czas nieokreślony, pod warunkiem że w umowie tej określona została ważna przyczyna dla takich jednostronnych zmian, o której strona, która jednostronnie narzuciła postanowienie, jest zobowiązana w rozsądnym terminie poinformować drugą umawiającą się stronę, a druga umawiająca się strona może rozwiązać umowę w razie zmiany bez ponoszenia kosztów.

6.   Postanowienie umowne uważa się za jednostronnie narzucone w rozumieniu niniejszego artykułu, jeżeli zaproponowała je jedna umawiająca się strona, a druga umawiająca się strona nie była w stanie wpłynąć na jego treść pomimo próby negocjacji tej treści. Ciężar udowodnienia, że postanowienie umowne nie zostało jednostronnie narzucone, spoczywa na umawiającej się stronie, która zaproponowała to postanowienie. Umawiająca się strona, która zaproponowała sporne postanowienie, nie może twierdzić, że jest to nieuczciwe postanowienie umowne.

7.   W przypadku gdy nieuczciwe postanowienie umowne można oddzielić od pozostałych postanowień umowy, pozostałe postanowienia pozostają wiążące.

8.   Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do postanowień umownych określających główny przedmiot umowy lub do relacji ceny do dostarczonych w zamian danych.

9.   Strony umowy objętej ust. 1 nie wyłączają stosowania niniejszego artykułu, nie odstępują od niego ani nie zmieniają jego skutków.

1.   Niezależnie od administracyjnych lub innych pozasądowych środków ochrony prawnej każda osoba fizyczna i prawna, których to dotyczy, ma prawo do skutecznego sądowego środka ochrony prawnej przeciwko prawnie wiążącej decyzji właściwych organów.

2.   W przypadku gdy właściwy organ nie podejmie działań w odpowiedzi na skargę, każda osoba fizyczna i prawna, których to dotyczy, ma zgodnie z prawem krajowym prawo do skutecznego sądowego środka ochrony prawnej albo do skorzystania z kontroli dokonywanej przez bezstronny organ dysponujący odpowiednią wiedzą specjalistyczną.

3.   Postępowania na podstawie niniejszego artykułu toczą się przed sądami lub trybunałami państwa członkowskiego, w którym znajduje się właściwy organ, przeciwko któremu sądowy środek ochrony prawnej został wniesiony indywidualnie lub – w stosownym przypadku – zbiorowo przez przedstawicieli osoby fizycznej lub prawnej lub kilka takich osób.