Data Act 2023/2854 PL

1. Produkty skomunikowane są projektowane i produkowane, a usługi powiązane projektowane i świadczone w taki sposób, aby dane z produktu i z usługi powiązanej, w tym stosowne meta dane niezbędne do interpretacji i wykorzystania danych, były domyślnie łatwo, bezpiecznie, bezpłatnie, w całościowym, ustrukturyzowanym, powszechnie używanym i nadającym się do odczytu maszynowego formacie oraz, w stosownym przypadku i jeśli jest to technicznie możliwe, bezpośrednio dostępne dla użytkownika.

2. Zanim zawarta zostanie umowa sprzedaży, najmu, dzierżawy lub leasingu produktu skomunikowanego, sprzedawca, wynajmujący, wydzierżawiający lub leasingodawca, którym może być producent, przedstawiają użytkownikowi w jasny i zrozumiały sposób co najmniej następujące informacje:

a)	rodzaj, format i szacunkową ilość danych z produktu, które produkt_skomunikowany jest w stanie wygenerować;

b)	czy produkt_skomunikowany jest w stanie generować dane w sposób ciągły i w czasie rzeczywistym;

c)	czy produkt_skomunikowany jest w stanie przechowywać dane na urządzeniu lub na zdalnym serwerze, w tym w stosownym przypadku zamierzony okres zatrzymywania danych;

d)	w jaki sposób użytkownik może uzyskać dostęp do tych danych, pobrać je lub w stosownym przypadku usunąć, w tym środki techniczne stosowane w tym celu, a także warunki ich wykorzystywania i jakość usługi.

3. Zanim zawarta zostanie umowa o świadczenie usługi powiązanej, dostawca takiej usługi zapewnia użytkownikowi w jasny i zrozumiały sposób co najmniej następujące informacje:

charakter, szacunkową ilość i częstotliwość zbierania danych z produktu, które ma pozyskiwać przyszły posiadacz_danych, oraz w stosownym przypadku uzgodnienia dotyczące dostępu użytkownika do takich danych lub ich pobierania, w tym uzgodnienia dotyczące przechowywania i okresu zatrzymywania danych przyszłego posiadacza danych;

b)	charakter i szacunkową ilość danych z usługi powiązanej, które będą generowane, oraz uzgodnienia dotyczące dostępu użytkownika do takich danych lub ich pobierania, w tym uzgodnienia dotyczące przechowywania i okresu zatrzymywania danych przyszłego posiadacza danych;

c)	czy przyszły posiadacz_danych planuje sam wykorzystywać dane łatwo dostępne i cele, w których dane te będą wykorzystywane, oraz czy zamierza zezwolić co najmniej jednej osobie trzeciej na wykorzystywanie danych do celów uzgodnionych z użytkownikiem;

d)	tożsamość przyszłego posiadacza danych, taką jak jego nazwę handlową i adres geograficzny, pod którym ma siedzibę, oraz w stosownym przypadku tożsamość innych osób przetwarzających dane;

e)	środki komunikacji umożliwiające szybki kontakt z przyszłym posiadaczem danych i sprawną komunikację z tym posiadaczem danych;

f)	w jaki sposób użytkownik może wystąpić z wnioskiem o dzielenie się danymi z osobą trzecią i w stosownym przypadku zakończyć dzielenie się danymi;

g)	prawo użytkownika do wniesienia skargi dotyczącej naruszenia przepisów niniejszego rozdziału do właściwego organu wyznaczonego zgodnie z art. 37;

czy przyszły posiadacz_danych jest posiadaczem tajemnic przedsiębiorstwa zawartych w danych, do których łatwo będzie można uzyskać dostęp z produktu skomunikowanego lub które będą generowane w trakcie świadczenia usługi powiązanej, a jeśli przyszły posiadacz_danych nie jest posiadaczem tajemnic przedsiębiorstwa, jaka jest tożsamość posiadacza tajemnic przedsiębiorstwa;

i)	okres obowiązywania umowy między użytkownikiem a przyszłym posiadaczem danych oraz uzgodnienia dotyczące rozwiązania takiej umowy.

Artykuł 13

Nieuczciwe postanowienia umowne nałożone jednostronnie na inne przedsiębiorstwo

1. Postanowienie umowne dotyczące dostępu do danych i ich wykorzystywania lub odpowiedzialności i środków ochrony prawnej wobec naruszenia lub odstąpienia od obowiązków dotyczących danych i nałożone jednostronnie na inne przedsiębiorstwo nie jest dla tego innego przedsiębiorstwa wiążące, jeżeli postanowienie to jest nieuczciwe.

2. Postanowienie umowne nie jest uznawane za nieuczciwe, jeżeli stanowi odzwierciedlenie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa Unii, które miałyby zastosowanie, gdyby przedmiotowej sprawy nie regulowały postanowienia umowne.

3. Postanowienie umowne jest nieuczciwe, jeżeli cechuje się tym, że jego stosowanie rażąco odbiega od dobrej praktyki handlowej w zakresie dostępu do danych i ich wykorzystywania, w przeciwieństwie do zasady dobrej wiary i uczciwego obrotu.

4. W szczególności postanowienie umowne jest nieuczciwe do celów ust. 3, jeżeli jego celem lub skutkiem jest:

a)	wyłączenie lub ograniczenie odpowiedzialności strony, która jednostronnie narzuciła postanowienie, za czyny umyślne lub wynikające z rażącego niedbalstwa;

b)	wyłączenie środków ochrony prawnej dostępnych stronie, na którą jednostronnie narzucono postanowienie, w przypadku niewykonania zobowiązań umownych lub wyłączenie odpowiedzialności strony, która jednostronnie narzuciła postanowienie, w przypadku naruszenia tych zobowiązań;

c)	przyznanie stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, wyłącznego prawa do ustalania, czy dostarczone dane są zgodne z umową, lub wyłącznego prawa do interpretowania postanowienia umownego.

5. Domniemywa się, że postanowienie umowne jest nieuczciwe do celów ust. 3, jeżeli jego celem lub skutkiem jest:

a)	niewłaściwe ograniczenie środków ochrony prawnej w przypadku niewykonania zobowiązań umownych lub niewłaściwe ograniczenie odpowiedzialności w przypadku naruszenia tych zobowiązań, lub rozszerzenie odpowiedzialności przedsiębiorstwa, na które jednostronnie narzucone zostało postanowienie;

umożliwienie stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, dostępu do danych drugiej umawiającej się strony i ich wykorzystania w sposób znacząco szkodliwy dla uzasadnionych interesów drugiej umawiającej się strony, w szczególności gdy takie dane zawierają szczególnie chronione dane handlowe lub są chronione tajemnicami przedsiębiorstwa lub prawami własności intelektualnej;

uniemożliwienie stronie, na którą jednostronnie nałożono postanowienie, wykorzystywania danych dostarczonych lub wygenerowanych przez tę stronę w okresie obowiązywania umowy lub ograniczenie wykorzystywania takich danych w takim stopniu, że strona ta nie jest uprawniona do wykorzystywania takich danych, pobierania ich, uzyskiwania do nich dostępu, kontrolowania ich lub wykorzystywania ich wartości w odpowiedni sposób;

d)	uniemożliwienie stronie, na którą jednostronnie narzucono postanowienie, rozwiązania umowy w rozsądnym terminie;

e)	uniemożliwienie stronie, na którą jednostronnie narzucono postanowienie, uzyskania kopii danych dostarczonych lub wygenerowanych przez tę stronę w okresie obowiązywania umowy lub w rozsądnym okresie po jego rozwiązaniu;

umożliwienie stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, rozwiązania umowy ze zbyt krótkim terminem wypowiedzenia, biorąc pod uwagę rozsądną możliwość drugiej umawiającej się strony zmiany usługi na alternatywną i porównywalną oraz szkodę finansową spowodowaną takim rozwiązaniem, chyba że istnieją ku temu poważne podstawy;

umożliwienie stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, istotnej zmiany ceny ustalonej w umowie lub jakiegokolwiek innego istotnego warunku związanego z charakterem, formatem, jakością lub ilością danych podlegających dzieleniu się, bez ważnej przyczyny określonej w umowie i bez prawa drugiej strony do rozwiązania umowy w razie takiej zmiany.

Akapit pierwszy lit. g) nie wpływa na postanowienia pozwalające stronie, która jednostronnie narzuciła postanowienie, zastrzec sobie prawo do jednostronnej zmiany postanowień umowy na czas nieokreślony, pod warunkiem że w umowie tej określona została ważna przyczyna dla takich jednostronnych zmian, o której strona, która jednostronnie narzuciła postanowienie, jest zobowiązana w rozsądnym terminie poinformować drugą umawiającą się stronę, a druga umawiająca się strona może rozwiązać umowę w razie zmiany bez ponoszenia kosztów.

6. Postanowienie umowne uważa się za jednostronnie narzucone w rozumieniu niniejszego artykułu, jeżeli zaproponowała je jedna umawiająca się strona, a druga umawiająca się strona nie była w stanie wpłynąć na jego treść pomimo próby negocjacji tej treści. Ciężar udowodnienia, że postanowienie umowne nie zostało jednostronnie narzucone, spoczywa na umawiającej się stronie, która zaproponowała to postanowienie. Umawiająca się strona, która zaproponowała sporne postanowienie, nie może twierdzić, że jest to nieuczciwe postanowienie umowne.

7. W przypadku gdy nieuczciwe postanowienie umowne można oddzielić od pozostałych postanowień umowy, pozostałe postanowienia pozostają wiążące.

8. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do postanowień umownych określających główny przedmiot umowy lub do relacji ceny do dostarczonych w zamian danych.

9. Strony umowy objętej ust. 1 nie wyłączają stosowania niniejszego artykułu, nie odstępują od niego ani nie zmieniają jego skutków.

ROZDZIAŁ V

UDOSTĘPNIANIE DANYCH ORGANOM SEKTORA PUBLICZNEGO, KOMISJI, EUROPEJSKIEMU BANKOWI CENTRALNEMU I ORGANOM UNII NA PODSTAWIE WYJĄTKOWEJ POTRZEBY

Artykuł 32

Międzynarodowy dostęp administracji rządowej i przekazywanie

1. Dostawcy usług przetwarzania danych stosują wszelkie odpowiednie środki techniczne, organizacyjne i prawne, w tym umowy, w celu zapobiegania międzynarodowemu dostępowi administracji rządowej państw trzecich do danych nieosobowych przechowywanych na terenie Unii oraz międzynarodowemu przekazywaniu takich danych nieosobowych, w przypadku gdy takie przekazywanie lub taki dostęp byłyby sprzeczne z prawem Unii lub prawem krajowym danego państwa członkowskiego, bez uszczerbku dla ust. 2 lub 3.

2. Orzeczenia lub wyroki sądu lub trybunału państwa trzeciego oraz decyzje organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujące dostawcy usług przetwarzania danych przekazanie przechowywanych na terenie Unii danych nieosobowych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia lub udzielenie dostępu do tych danych uznaje się lub wykonuje wyłącznie wtedy, gdy są oparte na umowie międzynarodowej, takiej jak traktat o pomocy prawnej, obowiązującej między państwem trzecim, które występuje z wnioskiem, a Unią lub na umowie tego rodzaju między państwem trzecim, które występuje z wnioskiem, a państwem członkowskim.

3. W przypadku braku umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 2, jeżeli dostawca usług przetwarzania danych jest adresatem orzeczenia lub wyroku sądu lub trybunału państwa trzeciego lub decyzji organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujących przekazanie przechowywanych na terenie Unii danych nieosobowych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia lub udzielenie dostępu do tych danych, a zastosowanie się do takiego orzeczenia lub takiej decyzji wiązałoby się z ryzykiem naruszenia przez adresata prawa Unii lub prawa krajowego stosownego państwa członkowskiego, przekazanie takich danych temu organowi państwa trzeciego lub udzielenie mu dostępu do takich danych odbywa się wyłącznie gdy:

system państwa trzeciego wymaga, aby uzasadnienie i proporcjonalność takiego orzeczenia, wyroku lub takiej decyzji zostały określone oraz aby takie orzeczenie, wyrok lub taka decyzja miały konkretny charakter, np. poprzez ustalenie wystarczającego związku z niektórymi osobami podejrzanymi lub naruszeniami;

b)	uzasadniony sprzeciw adresata podlega kontroli właściwego sądu lub trybunału państwa trzeciego; oraz

właściwy sąd lub trybunał państwa trzeciego wydający orzeczenie lub wyrok lub dokonujący kontroli decyzji organu administracyjnego są upoważnione na podstawie prawa tego państwa trzeciego do należytego uwzględnienia stosownych interesów prawnych dostawcy danych chronionych na mocy prawa Unii lub prawa krajowego danego państwa członkowskiego.

Adresat decyzji lub orzeczenia może zwrócić się o opinię do stosownego podmiotu lub organu krajowego właściwego ds. współpracy międzynarodowej w kwestiach prawnych w celu ustalenia, czy warunki określone w akapicie pierwszym zostały spełnione, w szczególności jeżeli uzna, że orzeczenie lub decyzja mogą dotyczyć tajemnic przedsiębiorstwa i innych szczególnie chronionych danych handlowych oraz treści chronionych prawami własności intelektualnej lub przekazanie może prowadzić do deanonimizacji. Właściwy podmiot lub organ krajowy może skonsultować się z Komisją. Jeżeli adresat uzna, że decyzja może naruszać bezpieczeństwo narodowe lub interesy obronne Unii lub jej państw członkowskich, zwraca się o opinię do właściwych podmiotów lub organów krajowych w celu ustalenia, czy żą dane dane dotyczą bezpieczeństwa narodowego lub interesów obronnych Unii lub jej państw członkowskich. Jeżeli adresat nie otrzyma odpowiedzi w terminie miesiąca lub jeżeli właściwy podmiot lub organ krajowy stwierdzi w opinii, że warunki określone w akapicie pierwszym nie zostały spełnione, adresat może na tej podstawie odrzucić wniosek o przekazanie danych nieosobowych lub dostęp do nich.

Europejska Rada ds. Innowacji w zakresie Danych, o której mowa w art. 42, doradza Komisji i wspiera ją w opracowywaniu wytycznych w sprawie oceny spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

4. Jeżeli spełnione są warunki określone w ust. 2 lub 3, dostawca usług przetwarzania danych w odpowiedzi na wniosek dostarcza jak najmniejszą ilość danych dozwoloną w oparciu o racjonalną interpretację tego wniosku dokonaną przez dostawcę lub właściwy krajowy podmiot lub organ, o którym mowa w ust. 3 akapit drugi.

5. Zanim dostawca usług przetwarzania danych zastosuje się do tego wniosku, informuje on klienta o wniosku organu państwa trzeciego o dostęp do jego danych, z wyjątkiem przypadków, w których wniosek służy do celów ścigania przestępstw i tak długo, jak jest to niezbędne do zachowania skuteczności działań w tym zakresie.

ROZDZIAŁ VIII

INTEROPERACYJNOŚĆ

whereas

keyboard_tab Data Act 2023/2854 PL

Data Act 2023/2854 PL