keyboard_tab Data Act 2023/2854 PL

1.   W przypadku gdy użytkownik nie może uzyskać bezpośredniego dostępu do danych z produktu skomunikowanego lub z usługi powiązanej, posiadacze danych bez zbędnej zwłoki, w sposób łatwy i bezpieczny, nieodpłatnie udostępniają użytkownikowi dane łatwo dostępne, wraz z odpowiednimi metadanymi niezbędnymi do interpretacji i wykorzystania tych danych, cechujące się taką samą jakością, jaka jest dostępna dla posiadacza danych, w całościowym, ustrukturyzowanym, powszechnie używanym, nadającym się do odczytu maszynowego formacie oraz w stosownym przypadku i jeżeli jest to technicznie wykonalne – w sposób ciągły i w czasie rzeczywistym. Odbywa się to na podstawie zwykłego wniosku złożonego drogą elektroniczną, jeżeli jest to technicznie możliwe.

2.   Użytkownicy i posiadacze danych mogą umownie ograniczyć lub zakazać dostępu do danych, ich wykorzystywania lub dalszego dzielenia się nimi, jeżeli takie przetwarzanie mogłoby zagrozić wymaganiom bezpieczeństwa produktu skomunikowanego określonym w prawie Unii lub prawie krajowym i mieć poważny negatywny wpływ na zdrowie, bezpieczeństwo lub ochronę osób fizycznych. Organy sektorowe mogą zapewnić użytkownikom i posiadaczom danych fachową wiedzę techniczną w tym kontekście. W przypadku gdy posiadacz_danych odmawia dzielenia się danymi na podstawie niniejszego artykułu, powiadamia on właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37.

3.   Bez uszczerbku dla przysługującego użytkownikowi w dowolnym momencie prawa do dochodzenia roszczeń przed sądem lub trybunałem państwa członkowskiego, użytkownik może w związku ze sporem z posiadaczem danych w sprawie ograniczeń umownych lub zakazów, o których mowa w ust. 2:

4.   Posiadacze danych nie utrudniają bezzasadnie użytkownikom dokonywania wyborów ani wykonywania praw na podstawie niniejszego artykułu, w tym poprzez oferowanie użytkownikom wyboru w sposób nieneutralny lub poprzez podważanie lub ograniczanie autonomii, zdolności decyzyjnych lub wyborów użytkownika za pomocą struktury, projektu, funkcji lub sposobu działania interfejsu cyfrowego użytkownika bądź jego części.

5.   W celu kontroli, czy osoba fizyczna lub prawna kwalifikuje się jako użytkownik na potrzeby ust. 1, posiadacz_danych nie wymaga od użytkownika dostarczenia żadnych informacji poza tymi, które są niezbędne. Posiadacze danych nie zachowują żadnych informacji, w szczególności danych z rejestru zdarzeń, na temat dostępu użytkownika do żądanych danych poza informacjami, które są niezbędne do należytego wykonania wniosku użytkownika o dostęp oraz do zapewnienia bezpieczeństwa i utrzymania infrastruktury danych.

6.   Chroni się tajemnice przedsiębiorstwa i ujawnia się je wyłącznie wtedy, gdy posiadacz_danych i  użytkownik przed ujawnieniem zastosują wszelkie środki niezbędne do ochrony ich poufności, w szczególności w odniesieniu do osób trzecich. Posiadacz danych lub, jeżeli nie jest to ta sama osoba, posiadacz_tajemnicy_przedsiębiorstwa identyfikują dane chronione, w tym stosowne meta dane, jako tajemnice przedsiębiorstwa i uzgadniają z  użytkownikiem proporcjonalne środki techniczne i organizacyjne niezbędne do ochrony poufności danych podlegających dzieleniu się, w szczególności w odniesieniu do osób trzecich, takie jak modelowe postanowienia umowne, umowy o poufności, protokoły ścisłego dostępu, normy techniczne oraz stosowanie kodeksów postępowania.

7.   W przypadku gdy nie uzgodniono niezbędnych środków technicznych, o których mowa w ust. 6, lub gdy użytkownik nie wdraża środków uzgodnionych zgodnie z ust. 6 lub zagraża poufności tajemnic przedsiębiorstwa, posiadacz_danych może wstrzymać lub w stosownym przypadku zawiesić dzielenie się danymi zidentyfikowanymi jako tajemnice przedsiębiorstwa. Posiadacz danych należycie uzasadnia decyzję i bez zbędnej zwłoki przekazuje ją na piśmie użytkownikowi. W takich przypadkach posiadacz_danych powiadamia właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37, że wstrzymał lub zawiesił dzielenie się danymi, i wskazuje, których środków nie wdrożono lub nie zastosowano, lub w stosownym przypadku poufność których tajemnic przedsiębiorstwa zagrożono.

8.   W wyjątkowych okolicznościach, w przypadku gdy posiadacz_danych będący posiadaczem tajemnicy przedsiębiorstwa może wykazać, że mimo środków technicznych i organizacyjnych zastosowanych przez użytkownika zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu ujawnienie tajemnic handlowych z dużym prawdopodobieństwem poskutkuje poważną szkodą ekonomiczną, posiadacz_danych może w tym konkretnym przypadku odrzucić wniosek o dostęp do tych konkretnych danych. Wykazane informacje zostają należycie uzasadnione na podstawie obiektywnych elementów, w szczególności egzekwowalności tajemnic przedsiębiorstwa w krajach trzecich, charakteru i poziomu poufności żądanych danych oraz niepowtarzalności i nowatorskości produktu skomunikowanego, i przedstawione na piśmie bez zbędnej zwłoki. W przypadku gdy posiadacz_danych odmawia dzielenia się danymi na podstawie niniejszego ustępu, powiadamia on właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 37.

9.   Bez uszczerbku dla przysługującego użytkownikowi w dowolnym momencie prawa do dochodzenia roszczeń przed sądem lub trybunałem państwa członkowskiego, użytkownik chcący zaskarżyć decyzję posiadacza danych o odmowie, wstrzymaniu lub zawieszeniu dzielenia się danymi zgodnie z ust. 7 i 8 może:

10.   Użytkownik nie wykorzystuje danych pozyskanych na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, do opracowania produktu skomunikowanego konkurującego z produktem skomunikowanym, z którego pochodzą dane, ani nie dzieli się w tym celu danymi z osobą trzecią i nie wykorzystuje takich danych do pozyskania informacji o sytuacji ekonomicznej, aktywach i metodach produkcji producenta lub w stosownym przypadku posiadacza danych.

11.   Użytkownik nie stosuje środków przymusu ani nie nadużywa luk w infrastrukturze technicznej posiadacza danych, która ma chronić dane, w celu uzyskania dostępu do danych.

12.   W przypadku gdy użytkownik nie jest osobą, której dotyczą dane osobowe objęte wnioskiem, wszelkie dane osobowe wygenerowane w wyniku korzystania z produktu skomunikowanego lub usługi powiązanej są udostępniane użytkownikowi przez posiadacza danych wyłącznie wtedy, gdy istnieje ważna podstawa prawna przetwarzania zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/679 oraz w stosownym przypadku spełnione są warunki określone w art. 9 tego rozporządzenia i w art. 5 ust. 3 dyrektywy (UE) 2002/58.

13.   Posiadacz danych wykorzystuje dane łatwo dostępne będące danymi nieosobowymi wyłącznie na podstawie umowy z  użytkownikiem. Posiadacz danych nie wykorzystuje takich danych do pozyskania informacji o sytuacji ekonomicznej, aktywach i metodach produkcji użytkownika lub korzystaniu przez użytkownika, które to informacje mogłyby w inny sposób osłabić pozycję handlową użytkownika na rynkach jego działalności.

14.   Posiadacze danych nie udostępniają danych nieosobowych z produktu osobom trzecim w celach handlowych lub niehandlowych innych niż realizacja umowy z  użytkownikiem. W stosownych przypadkach posiadacze danych umownie zobowiązują osoby trzecie, aby nie dzieliły się dalej otrzymanymi od nich danymi.

1.   Posiadacze danych inni niż mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa nieodpłatnie udostępniają dane niezbędne do zareagowania na niebezpieczeństwo_publiczne na podstawie art. 15 ust. 1 lit. a). Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Banki Centralny lub organ Unii, które otrzymały dane, zapewniają publiczne uznanie posiadaczowi danych, jeżeli posiadacz_danych o to wystąpi.

2.   Posiadacz danych jest uprawniony do zasadnej rekompensaty za udostępnienie danych zgodnie z wnioskiem złożonym na podstawie art. 15 ust. 1 lit. b). Rekompensata taka pokrywa koszty techniczne i organizacyjne poniesione w celu zastosowania się do wniosku, w tym w stosownym przypadku koszty anonimizacji, pseudonimizacji, agregacji i dostosowania technicznego, powiększone o rozsądną marżę. Na żądanie organu sektora publicznego, Komisji, Europejskiego Banku Centralnego lub organu Unii posiadacz_danych przedstawia informacje o podstawie obliczenia kosztów i rozsądnej marży.

3.   Ust. 2 ma zastosowanie także wtedy, gdy o rekompensatę za udostępnienie danych występują mikro przedsiębiorstwo lub małe przedsiębiorstwo.

4.   Posiadacze danych nie mogą domagać się rekompensaty za udostępnienie danych zgodnie z wnioskiem wystosowanym na podstawie art. 15 ust. 1 lit. b), jeżeli konkretnym zadaniem realizowanym w interesie publicznym jest tworzenie statystyki publicznej i jeżeli prawo krajowe nie zezwala na sprzedaż danych. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, jeżeli prawo krajowe nie zezwala na sprzedaż danych na potrzeby tworzenia statystyki publicznej.

5.   W przypadku gdy organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii nie zgadzają się z wysokością rekompensaty żą danej przez posiadacza danych, mogą złożyć skargę do właściwego organu wyznaczonego zgodnie z art. 37 w państwie członkowskim, w którym posiadacz_danych ma siedzibę.

1.   Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii są uprawnione do dzielenia się danymi otrzymanymi w ramach niniejszego rozdziału:

2.   Osoby fizyczne lub organizacje otrzymujące dane na podstawie ust. 1 prowadzą działalność o charakterze niekomercyjnym lub w kontekście misji interesu publicznego uznanej w prawie Unii lub w prawie krajowym. Nie zaliczają się do nich organizacje znajdujące się pod znacznym wpływem przedsiębiorstw komercyjnych, który mógłby skutkować preferencyjnym dostępem do wyników badań.

3.   Osoby fizyczne lub organizacje otrzymujące dane na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu przestrzegają tych samych obowiązków, które mają zastosowanie do organów sektora publicznego, Komisji, Europejskiego Banku Centralnego lub organów Unii na podstawie art. 17 ust. 3 i art. 19.

4.   Niezależnie od art. 19 ust. 1 lit. c) osoby fizyczne lub organizacje otrzymujące dane na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu mogą zachować dane otrzymane w celu, w którym o nie wystąpiono, maksymalnie przez sześć miesięcy po usunięciu danych przez organy sektora publicznego, Komisję, Europejski Bank Centralny i  organy_Unii.

5.   W przypadku gdy organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii zamierzają przesłać lub udostępnić dane na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu, bez zbędnej zwłoki powiadamiają o tym posiadacza danych, od którego otrzymano dane, podając dane identyfikacyjne i kontaktowe organizacji lub osoby fizycznej otrzymujących dane, cel przesłania lub udostępnienia danych, okres, przez który dane będą wykorzystywane, oraz zastosowane techniczne i organizacyjne środki ochrony, w tym jeżeli w grę wchodzą dane osobowe lub tajemnice przedsiębiorstwa. W przypadku gdy posiadacz_danych nie zgadza się na przesłanie lub udostępnienie danych, może złożyć skargę do właściwego organu wyznaczonego zgodnie z art. 37, w państwie członkowskim, w którym posiadacz_danych ma siedzibę.

1.   Prawa klienta i obowiązki dostawcy usługi przetwarzania danych w odniesieniu do zmiany dostawcy takich usług lub w stosownym przypadku do przeniesienia do lokalnej infrastruktury ICT zostaną jasno określone w umowie zawartej na piśmie. Dostawca usług przetwarzania danych udostępnia taką umowę klientowi przed podpisaniem w sposób umożliwiający klientowi jej przechowywanie i reprodukowanie.

2.   Bez uszczerbku dla dyrektywy (UE) 2019/770 w umowie, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu znajdują się co najmniej następujące elementy:

3.   Umowa, o której mowa w ust. 1, zawiera postanowienia umowne określające, że klient może powiadomić dostawcę usług przetwarzania danych o swojej decyzji, aby po upływie maksymalnego okresu wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 2 lit. d), wykonać co najmniej jedno z następujących działań:

4.   W przypadku gdy obowiązkowy maksymalny okres przejściowy określony w ust. 2 lit. a) jest technicznie niemożliwy, dostawca usług przetwarzania danych powiadamia o tym klienta w terminie 14 dni roboczych od złożenia wniosku o zmianę dostawcy, należycie uzasadnia techniczną niewykonalność i wskazuje zastępczy okres przejściowy, który nie może przekroczyć siedmiu miesięcy. Zgodnie z ust. 1 ciągłość usługi zostaje zapewniona przez cały zastępczy okres przejściowy.

5.   Bez uszczerbku dla ust. 4 umowa, o której mowa w ust. 1 zawiera postanowienia umowne zapewniające klientowi prawo do jednokrotnego przedłużenia okresu przejściowego o okres, który klient uznaje za właściwszy z uwagi na własne cele.

1.   Od dnia 12 stycznia 2027 r. dostawcy usług przetwarzania danych nie nakładają na klienta opłat z tytułu zmiany dostawcy za procedurę zmiany dostawcy.

2.   Od dnia 11 stycznia 2024 r. do dnia 12 stycznia 2027 r. dostawcy usług przetwarzania danych mogą nakładać na klienta obniżone opłaty_z tytułu_zmiany_dostawcy za procedurę zmiany dostawcy.

3.   Obniżone opłaty_z tytułu_zmiany_dostawcy, o których mowa w ust. 2, nie przekraczają kosztów poniesionych przez dostawcę usług przetwarzania danych i bezpośrednio związanych z danym procesem zmiany dostawcy.

4.   Przed zawarciem umowy z  klientem dostawca usług przetwarzania danych przedstawia przyszłemu klientowi jasne informacje o standardowych opłatach za usługę i karach za wcześniejsze rozwiązanie umowy, które mogą zostać nałożone, oraz o obniżonych opłatach z tytułu zmiany dostawcy, które mogą zostać nałożone w okresie, o którym mowa w ust. 2.

5.   W stosownym przypadku dostawcy usług przetwarzania danych przedstawiają klientowi informacje o usługach przetwarzania danych, które wiążą się z wysoce złożoną lub kosztowną zmianą dostawcy lub z niemożnością zmiany dostawcy bez znacznej ingerencji w  dane, aktywa_cyfrowe lub architekturę usługi.

6.   W stosownym przypadku dostawcy usług przetwarzania danych publicznie przedstawiają informacje, o których mowa w ust. 4 i 5, klientom za pomocą specjalnej sekcji na swojej stronie internetowej lub w inny łatwo dostępny sposób.

7.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 45 służących uzupełnieniu niniejszego rozporządzenia poprzez wprowadzenie mechanizmu monitorowania, który pozwoli jej monitorować opłaty_z tytułu_zmiany_dostawcy nakła dane na rynku przez dostawców usług przetwarzania danych i tym samym zapewnić, aby wycofanie i obniżenie opłat z tytułu zmiany dostawcy zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu odbyło się w terminach określonych w tych ustępach.

1.   Dostawcy usług przetwarzania danych stosują wszelkie odpowiednie środki techniczne, organizacyjne i prawne, w tym umowy, w celu zapobiegania międzynarodowemu dostępowi administracji rządowej państw trzecich do danych nieosobowych przechowywanych na terenie Unii oraz międzynarodowemu przekazywaniu takich danych nieosobowych, w przypadku gdy takie przekazywanie lub taki dostęp byłyby sprzeczne z prawem Unii lub prawem krajowym danego państwa członkowskiego, bez uszczerbku dla ust. 2 lub 3.

2.   Orzeczenia lub wyroki sądu lub trybunału państwa trzeciego oraz decyzje organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujące dostawcy usług przetwarzania danych przekazanie przechowywanych na terenie Unii danych nieosobowych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia lub udzielenie dostępu do tych danych uznaje się lub wykonuje wyłącznie wtedy, gdy są oparte na umowie międzynarodowej, takiej jak traktat o pomocy prawnej, obowiązującej między państwem trzecim, które występuje z wnioskiem, a Unią lub na umowie tego rodzaju między państwem trzecim, które występuje z wnioskiem, a państwem członkowskim.

3.   W przypadku braku umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 2, jeżeli dostawca usług przetwarzania danych jest adresatem orzeczenia lub wyroku sądu lub trybunału państwa trzeciego lub decyzji organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujących przekazanie przechowywanych na terenie Unii danych nieosobowych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia lub udzielenie dostępu do tych danych, a zastosowanie się do takiego orzeczenia lub takiej decyzji wiązałoby się z ryzykiem naruszenia przez adresata prawa Unii lub prawa krajowego stosownego państwa członkowskiego, przekazanie takich danych temu organowi państwa trzeciego lub udzielenie mu dostępu do takich danych odbywa się wyłącznie gdy:

Adresat decyzji lub orzeczenia może zwrócić się o opinię do stosownego podmiotu lub organu krajowego właściwego ds. współpracy międzynarodowej w kwestiach prawnych w celu ustalenia, czy warunki określone w akapicie pierwszym zostały spełnione, w szczególności jeżeli uzna, że orzeczenie lub decyzja mogą dotyczyć tajemnic przedsiębiorstwa i innych szczególnie chronionych danych handlowych oraz treści chronionych prawami własności intelektualnej lub przekazanie może prowadzić do deanonimizacji. Właściwy podmiot lub organ krajowy może skonsultować się z Komisją. Jeżeli adresat uzna, że decyzja może naruszać bezpieczeństwo narodowe lub interesy obronne Unii lub jej państw członkowskich, zwraca się o opinię do właściwych podmiotów lub organów krajowych w celu ustalenia, czy żą dane dane dotyczą bezpieczeństwa narodowego lub interesów obronnych Unii lub jej państw członkowskich. Jeżeli adresat nie otrzyma odpowiedzi w terminie miesiąca lub jeżeli właściwy podmiot lub organ krajowy stwierdzi w opinii, że warunki określone w akapicie pierwszym nie zostały spełnione, adresat może na tej podstawie odrzucić wniosek o przekazanie danych nieosobowych lub dostęp do nich.

Europejska Rada ds. Innowacji w zakresie Danych, o której mowa w art. 42, doradza Komisji i wspiera ją w opracowywaniu wytycznych w sprawie oceny spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

4.   Jeżeli spełnione są warunki określone w ust. 2 lub 3, dostawca usług przetwarzania danych w odpowiedzi na wniosek dostarcza jak najmniejszą ilość danych dozwoloną w oparciu o racjonalną interpretację tego wniosku dokonaną przez dostawcę lub właściwy krajowy podmiot lub organ, o którym mowa w ust. 3 akapit drugi.

5.   Zanim dostawca usług przetwarzania danych zastosuje się do tego wniosku, informuje on klienta o wniosku organu państwa trzeciego o dostęp do jego danych, z wyjątkiem przypadków, w których wniosek służy do celów ścigania przestępstw i tak długo, jak jest to niezbędne do zachowania skuteczności działań w tym zakresie.

1.   Uczestnicy przestrzeni danych oferujący innym uczestnikom dane lub usługi oparte na danych spełniają następujące zasadnicze wymagania w celu ułatwienia interoperacyjności danych, mechanizmów i usług dzielenia się danymi oraz wspólnych europejskich przestrzeni danych, które są interoperacyjnymi ramami wspólnych norm i praktyk, szczególnymi dla danego celu lub sektora bądź międzysektorowymi, służącymi dzieleniu się danymi lub ich wspólnemu przetwarzaniu na potrzeby m.in. opracowywania nowych produktów i usług, badań naukowych lub inicjatyw społeczeństwa obywatelskiego:

Wymagania te mogą mieć charakter ogólny lub dotyczyć konkretnych sektorów, przy czym należy w pełni uwzględnić ich wzajemne powiązania z wymaganiami wynikającymi z prawa Unii lub z prawa krajowego.

2.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 45 niniejszego rozporządzenia, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez doprecyzowanie zasadniczych wymagań określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, w odniesieniu do tych wymagań, które ze względu na swój charakter nie mogą przynieść zamierzonego efektu, chyba że zostaną doprecyzowane w wiążących aktach prawnych Unii, i w celu właściwego odzwierciedlenia zmian technologicznych i rynkowych.

Przyjmując te akty delegowane, Komisja uwzględnia opinię Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych zgodnie z art. 42 lit. c) ppkt (iii).

3.   Domniemywa się, że uczestnicy przestrzeni danych oferujący dane lub usługi oparte na danych innym uczestnikom przestrzeni danych i spełniający normy zharmonizowane lub części tych norm, do których odniesienia są opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim wspomniane wymagania objęte są takimi normami zharmonizowanymi lub ich częściami.

4.   Komisja, zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, zwraca się do co najmniej jednej europejskiej organizacji normalizacyjnej z wnioskiem o przygotowanie norm zharmonizowanych spełniających zasadnicze wymagania określone w ust. 1 niniejszego artykułu.

5.   Komisja może przyjąć – w drodze aktów wykonawczych – wspólne_specyfikacje, obejmujące dowolny lub wszystkie zasadnicze wymagania określone w ust. 1, jeżeli spełnione zostały następujące warunki:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 46 ust. 2.

6.   Przed sporządzeniem projektu aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 5 niniejszego artykułu Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, że jej zdaniem spełnione zostały warunki przewidziane w ust. 5 niniejszego artykułu.

7.   Sporządzając projekt aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 5, Komisja uwzględnia opinie Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych i innych stosownych podmiotów lub grup ekspertów i należycie konsultuje się ze wszystkimi stosownymi zainteresowanymi stronami.

8.   Domniemywa się, że uczestnicy przestrzeni danych oferujący dane lub usługi oparte na danych innym uczestnikom przestrzeni danych i spełniający wspólne_specyfikacje ustanowione aktami wykonawczymi, o których mowa w ust. 5, lub ich części spełniają zasadnicze wymagania określone w ust. 1 objęte tymi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

9.   W przypadku gdy norma_zharmonizowana zostaje przyjęta przez europejską organizację normalizacyjną i przedstawiona Komisji w celu opublikowania odniesienia do niej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja ocenia tę normę zharmonizowaną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012. W przypadku opublikowania odniesienia do normy zharmonizowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Komisja uchyla akty wykonawcze, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, lub ich części, które obejmują te same zasadnicze wymagania, jak te objęte normą zharmonizowaną.

10.   W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że wspólna specyfikacja nie w pełni spełnia zasadnicze wymagania określone w ust. 1, informuje o tym Komisję, przedstawiając szczegółowe wyjaśnienie. Komisja ocenia to szczegółowe wyjaśnienie i w stosownym przypadku może zmienić akt wykonawczy ustanawiający daną wspólną specyfikację.

11.   Komisja może przyjąć wytyczne, uwzględniając propozycję Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych zgodnie z art. 30 lit. h) rozporządzenia (UE) 2022/868, ustanawiającym specyfikacje w zakresie interoperacyjnych ram wspólnych norm i praktyk na potrzeby funkcjonowania wspólnych europejskich przestrzeni danych.

1.   Wymagania określone w art. 23, 24, 25 ust. 2 lit. a) pkt (ii) i (iv), lit. e) i f) oraz w art. 30 ust. 2 do 5 mają także zastosowanie odpowiednio do dostawców usług przetwarzania danych, aby ułatwić interoperacyjność do celów równoczesnego korzystania z usług przetwarzania danych.

2.   W przypadku równoczesnego korzystania z usług przetwarzania danych, dostawcy usług przetwarzania danych mogą nałożyć opłaty z tytułu wychodzącego ruchu, które nie przekraczają poniesionych kosztów z tytułu wychodzącego ruchu.

1.   Dostawca aplikacji wykorzystującej inteligentne umowy lub w przypadku jego braku osoba, której działalność handlowa, gospodarcza lub zawodowa obejmuje wdrażanie inteligentnych umów dla innych osób w kontekście wykonywania umowy o udostępnianie danych lub jej części zapewnia, aby inteligentne umowy spełniały następujące zasadnicze wymagania:

2.   Dostawca inteligentnej umowy lub w przypadku jego braku osoba, której działalność handlowa, gospodarcza lub zawodowa obejmuje wdrażanie inteligentnych umów dla innych osób w kontekście wykonywania umowy lub jej części w sprawie udostępniania danych, przeprowadza ocenę zgodności w celu spełnienia zasadniczych wymagań określonych w ust. 1 i wydaje deklarację zgodności UE, jeżeli wymagania te są spełnione.

3.   Sporządzając deklarację zgodności UE, dostawca aplikacji wykorzystującej inteligentne umowy lub w przypadku jego braku osoba, której działalność handlowa, gospodarcza lub zawodowa obejmuje wdrażanie inteligentnych umów dla innych osób w kontekście wykonania umowy, lub jej części, w sprawie udostępniania danych, są odpowiedzialni za przestrzeganie wymagań określonych w ust. 1.

4.   Domniemywa się, że inteligentna_umowa, która spełnia normy zharmonizowane lub stosowne części tych norm, do których odniesienia są opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jest zgodna z zasadniczymi wymaganiami określonymi w ust. 1 w zakresie, w jakim wymagania te są objęte takimi normami zharmonizowanymi lub ich częścią.

5.   Komisja, zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, zwraca się do co najmniej jednej europejskiej organizacji normalizacyjnej z wnioskiem o przygotowanie norm zharmonizowanych spełniających zasadnicze wymagania określone w ust. 1 niniejszego artykułu.

6.   Komisja może przyjąć – w drodze aktów wykonawczych – wspólne_specyfikacje, obejmujące dowolne lub wszystkie zasadnicze wymagania określone w ust. 1, jeżeli spełnione zostały następujące warunki:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 46 ust. 2.

7.   Przed sporządzeniem projektu aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 6 niniejszego artykułu Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, że jej zdaniem spełnione zostały warunki przewidziane w ust. 6 niniejszego artykułu.

8.   Sporządzając projekt aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 6, Komisja uwzględnia opinie Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych i innych stosownych podmiotów lub grup ekspertów i należycie konsultuje się ze wszystkimi stosownymi zainteresowanymi stronami.

9.   Domniemywa się, że dostawca inteligentnej umowy lub w przypadku jego braku osoba, której działalność handlowa, gospodarcza lub zawodowa obejmuje wdrażanie inteligentnych umów dla innych osób w kontekście wykonywania umowy o udostępnianiu danych lub jej części, spełniający wspólne_specyfikacje ustanowione aktami wykonawczymi, o których mowa w ust. 6, lub ich częściami, spełniają zasadnicze wymagania określone w ust. 1 w takim zakresie, że wymagania te objęte są takimi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

10.   W przypadku gdy norma_zharmonizowana zostaje przyjęta przez europejską organizację normalizacyjną i przedstawiona Komisji w celu opublikowania odniesienia do niej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja ocenia normę zharmonizowaną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012. W przypadku publikacji odniesienia do normy zharmonizowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Komisja uchyla akty wykonawcze, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, lub ich części, które obejmują te same zasadnicze wymagania, takie jak te objęte przez tę normę zharmonizowaną.

11.   W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że wspólna specyfikacja niecałkowicie spełnia zasadnicze wymagania określone w ust. 1, informuje o tym Komisję, przedstawiając szczegółowe wyjaśnienie. Komisja ocenia to szczegółowe wyjaśnienie i w stosownym przypadku może zmienić akt wykonawczy ustanawiający daną wspólną specyfikację.

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ lub właściwe organy odpowiedzialne za stosowanie i egzekwowanie niniejszego rozporządzenia (zwane dalej „właściwymi organami”). Państwa członkowskie mogą ustanowić co najmniej jeden nowy organ lub oprzeć się na organach już istniejących.

2.   W przypadku gdy państwo członkowskie wyznaczy więcej niż jeden właściwy organ, wyznacza spośród nich koordynatora danych, który ułatwia współpracę między właściwymi organami i pomaga podmiotom objętym zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia we wszystkich sprawach związanych z jego stosowaniem i egzekwowaniem. Właściwe organy, wykonując zadania i uprawnienia przyznane im na podstawie ust. 5, współpracują ze sobą nawzajem.

3.   Organy nadzorcze odpowiedzialne za monitorowanie stosowania rozporządzenia (UE) 2016/679 są odpowiedzialne za monitorowanie stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie ochrony danych osobowych. Stosuje się odpowiednio rozdziały VI i VII rozporządzenia (UE) 2016/679.

Europejski Inspektor Ochrony Danych jest odpowiedzialny za monitorowanie stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie, w jakim dotyczy ono Komisji, Europejskiego Banku Centralnego lub organów Unii. W stosownym przypadku stosuje się odpowiednio art. 62 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

Zadania i uprawnienia organów nadzorczych, o których mowa w niniejszym ustępie, są wykonywane w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych.

4.   Bez uszczerbku dla ust. 1 niniejszego artykułu:

5.   Państwa członkowskie zapewniają, aby zadania i uprawnienia właściwych organów były jasno określone i obejmowały:

W przypadku gdy wyznaczony został koordynator danych, ułatwia on współpracę o której mowa w lit. f), g) i h) akapitu pierwszego i na żądanie wspiera właściwe organy.

6.   Koordynator danych, w przypadku gdy taki właściwy organ został wyznaczony:

7.   Państwa członkowskie przekazują Komisji nazwy właściwych organów oraz ich zadania i uprawnienia, a także w stosownym przypadku nazwę koordynatora danych. Komisja prowadzi publiczny rejestr tych organów.

8.   Wykonując swoje zadania i uprawnienia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, właściwe organy pozostają bezstronne i wolne od jakichkolwiek bezpośrednich i pośrednich wpływów zewnętrznych ani nie zwracają się o instrukcje w indywidualnych sprawach do żadnego innego organu publicznego ani podmiotu prywatnego ani nie przyjmują takich instrukcji.

9.   Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy dysponowały wystarczającymi zasobami ludzkimi i technicznymi oraz stosowną wiedzą ekspercką umożliwiającymi im skuteczne wykonywanie zadań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

10.   Podmioty objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia podlegają kompetencji państwa członkowskiego, w którym dany podmiot ma siedzibę. W przypadku gdy podmiot ma siedzibę w więcej niż jednym państwie członkowskim, uznaje się, że podlega kompetencji państwa członkowskiego, w którym ma główną siedzibę, to znaczy w którym mieści się jego siedziba zarządu lub siedziba statutowa, z których wykonywane są podstawowe funkcje finansowe i sprawowana jest kontrola operacyjna.

11.   Podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii i który nie ma siedziby w Unii, wyznacza przedstawiciela prawnego w jednym z państw członkowskich.

12.   Do celów przestrzegania niniejszego rozporządzenia przedstawiciel prawny zostaje upoważniony przez podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii, by oprócz tego podmiotu lub zamiast niego właściwe organy kontaktowały się z nim we wszystkich kwestiach związanych z tym podmiotem. Przedstawiciel prawny współpracuje z właściwymi organami i na żądanie szczegółowo przedstawia im działania podjęte i przepisy przyjęte w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia przez podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii.

13.   Uznaje się, że podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii, podlega kompetencji państwa członkowskiego, w którym zlokalizowany jest przedstawiciel prawny. Wyznaczenie przedstawiciela prawnego przez taki podmiot pozostaje bez uszczerbku dla odpowiedzialności i wszelkich postępowań, które mogą zostać wszczęte przeciwko, takiego podmiotu. Do czasu aż podmiot wyznaczy przedstawiciela prawnego zgodnie z niniejszym artykułem, w stosownym przypadku podlega on kompetencji wszystkich państw członkowskich do celów zapewnienia stosowania i egzekwowania niniejszego rozporządzenia. Dowolny właściwy organ może wykonać swoją właściwość, w tym nakładając skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, pod warunkiem że dany podmiot nie podlega postępowaniu w sprawie egzekucji niniejszego rozporządzenia w związku z tym samymi faktami przez inny właściwy organ.

14.   Właściwe organy mogą żądać od użytkowników, posiadaczy danych, odbiorców danych lub ich przedstawicieli prawnych podlegających kompetencji ich państwa członkowskiego wszelkich informacji niezbędnych do zweryfikowania przestrzegania niniejszego rozporządzenia. Każdy wniosek o informacje musi być proporcjonalny do zadania będącego jego podstawą i musi być uzasadniony.

15.   W przypadku gdy właściwy organ jednego państwa członkowskiego zwraca się o pomoc lub środki egzekucji do właściwego organu innego państwa członkowskiego, przedkłada uzasadniony wniosek. Właściwy organ po otrzymaniu takiego wniosku bez zbędnej zwłoki odpowiada, szczegółowo przedstawiając podjęte lub planowane działania.

16.   Właściwe organy przestrzegają zasad poufności oraz tajemnic służbowych i handlowych oraz chronią dane osobowe zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym. Wszelkie informacje wymienione w ramach wniosku o pomoc i zapewnione zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane wyłącznie w odniesieniu do sprawy, w której o nie wystąpiono.

1.   Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar mających zastosowanie w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wykonywania. Przewidziane kary są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.   Do dnia 12 września 2025 r. państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach i środkach i bezzwłocznie informują ją o wszelkich późniejszych zmianach mających na nie wpływ. Komisja prowadzi i regularnie aktualizuje łatwo dostępny publiczny rejestr tych środków.

3.   Państwa członkowskie uwzględniają zalecenia Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych oraz następujące niewyczerpujące kryteria nakładania kar za naruszenia niniejszego rozporządzenia:

4.   Za naruszenia obowiązków ustanowionych w rozdziałach II, III i V niniejszego rozporządzenia organy nadzorcze odpowiedzialne za monitorowanie stosowania rozporządzenia (UE) 2016/679, mogą w zakresie swoich kompetencji nakładać administracyjne kary pieniężne zgodnie z art. 83 rozporządzenia (UE) 2016/679 do wysokości, o której mowa w art. 83 ust. 5 tego rozporządzenia.

5.   Za naruszenia obowiązków ustanowionych w rozdziale V niniejszego rozporządzenia Europejski Inspektor Ochrony Danych może w zakresie swoich kompetencji nakładać administracyjne kary pieniężne zgodnie z art. 66 rozporządzenia (UE) 2018/1725 do wysokości, o której mowa w art. 66 ust. 3 tego rozporządzenia.