Data Act 2023/2854 PL

c)	udostępniania danych przez posiadaczy danych organom sektora publicznego, Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu i organom Unii – w przypadku wystąpienia wyjątkowej potrzeby wykorzystania tych danych do celów wykonania określonego zadania realizowanego w interesie publicznym;

d)	ułatwiania zmiany dostawcy usług przetwarzania danych;

e)	wprowadzania zabezpieczeń przed niezgodnym z prawem dostępem osób trzecich do danych nieosobowych; oraz

f)	opracowania norm interoperacyjności wobec danych, które mają być udostępniane, przekazywane i wykorzystywane.

2. Niniejsze rozporządzenie dotyczy danych osobowych i nieosobowych, w tym następujących rodzajów danych i następujących kontekstów:

a)	rozdział II ma zastosowanie do danych, z wyjątkiem treści, dotyczących działania, wykorzystywania i środowiska produktów skomunikowanych i usług powiązanych;

b)	rozdział III ma zastosowanie do wszelkich danych sektora prywatnego podlegających ustawowym obowiązkom w zakresie dzielenia się danymi;

c)	rozdział IV ma zastosowanie do wszelkich danych sektora prywatnego udostępnianych i wykorzystywanych na podstawie umów między przedsiębiorcami;

d)	rozdział V ma zastosowanie do wszelkich danych sektora prywatnego ze szczególnym uwzględnieniem danych nieosobowych;

e)	rozdział VI ma zastosowanie do wszelkich danych i usług przetwarzanych przez dostawców usług przetwarzania danych;

f)	rozdział VII ma zastosowanie do wszelkich danych nieosobowych dostawców usług przetwarzania danych przechowywanych na terenie Unii.

3. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:

a)	producentów produktów skomunikowanych wprowadzanych do obrotu w Unii i dostawców usług powiązanych, niezależnie od miejsca siedziby tych producentów i dostawców;

b)	znajdujących się w Unii użytkowników produktów skomunikowanych lub usług powiązanych, o których mowa w lit. a);

c)	posiadaczy danych, którzy udostępniają dane odbiorcom danych w Unii, niezależnie od miejsca siedziby tych posiadaczy;

d)	odbiorców danych w Unii, którym dane są udostępniane;

organów sektora publicznego, Komisji, Europejskiego Banku Centralnego oraz organów Unii, które w przypadku wyjątkowej potrzeby wykorzystania tych danych występują do posiadaczy danych z wnioskiem o udostępnienie danych do celów wykonania określonego zadania realizowanego w interesie publicznym, oraz posiadaczy danych, którzy dostarczają tych danych w odpowiedzi na taki wniosek;

f)	dostawców usług przetwarzania danych świadczących takie usługi klientom w Unii, niezależnie od miejsca siedziby tych dostawców;

g)	uczestników przestrzeni danych oraz sprzedawców aplikacji korzystających z inteligentnych umów, a także osób, których działalność handlowa, gospodarcza lub zawodowa obejmuje wdrażanie inteligentnych umów w ramach wykonywania umowy.

4. W przypadku gdy w niniejszym rozporządzeniu mowa jest o produktach skomunikowanych lub usługach powiązanych, takie odniesienia rozumie się jako obejmujące również wirtualnych asystentów, o ile wchodzą oni w interakcje z produktem skomunikowanym lub usługą powiązaną.

5. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa Unii i prawa krajowego dotyczących ochrony danych osobowych, prywatności i poufności komunikacji oraz integralności urządzeń końcowych, które mają zastosowanie do danych osobowych przetwarzanych w związku z prawami i obowiązkami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności dla rozporządzenia (UE) 2016/679 i rozporządzenia (UE) 2018/1725 oraz dyrektywy 2002/58/WE, w tym dla uprawnień i kompetencji organów nadzorczych oraz praw osób, których dane dotyczą. W przypadku gdy użytkownicy są osobami, których dane dotyczą, prawa ustanowione w rozdziale II niniejszego rozporządzenia są uzupełnieniem ich prawa dostępu i prawa do przenoszenia danych na mocy art. 15 i 20 rozporządzenia (UE) 2016/679. W razie kolizji pomiędzy niniejszym rozporządzeniem a prawem Unii dotyczącym ochrony danych osobowych lub prywatności lub prawem krajowym przyjętym zgodnie z takim prawem Unii pierwszeństwo ma stosowne prawo Unii lub prawo krajowe dotyczące ochrony danych osobowych lub prywatności.

6. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do ani nie wyklucza dobrowolnych uzgodnień dotyczących wymiany danych między podmiotami prywatnymi i publicznymi, w szczególności dobrowolnych uzgodnień dotyczących dzielenia się danymi.

Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na unijne i krajowe akty prawne przewidujące dzielenie się danymi, dostęp do nich i ich wykorzystywanie do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania lub ścigania czynów zabronionych lub wykonywania kar, lub do celów celnych i podatkowych, w szczególności na rozporządzenia (UE) 2021/784, (UE) 2022/2065 i (UE) 2023/1543, dyrektywę (UE) 2023/1544, ani na współpracę międzynarodową w tej dziedzinie. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do zbierania danych, dzielenia się nimi i ich wykorzystywania lub dostępu do danych na mocy rozporządzenia (UE) 2015/847 oraz dyrektywy (UE) 2015/849. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do dziedzin niewchodzących w zakres prawa Unii i w żadnym wypadku nie wpływa na kompetencje państw członkowskich dotyczące bezpieczeństwa publicznego, obronności lub bezpieczeństwa narodowego, niezależnie od rodzaju podmiotu, któremu państwa członkowskie powierzyły wykonywanie zadań związanych z tymi kompetencjami, ani od ich uprawnień do ochrony innych zasadniczych funkcji państwa, w tym zapewniania integralności terytorialnej państwa oraz utrzymywania porządku publicznego. Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na kompetencje państw członkowskich dotyczące administracji celnej i podatkowej lub zdrowia i bezpieczeństwa obywateli.

7. Niniejsze rozporządzenie uzupełnia podejście samoregulacyjne przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2018/1807 poprzez wprowadzenie dodatkowych obowiązków o zasięgu ogólnym dotyczących zmiany dostawców w chmurze.

8. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla unijnych i krajowych aktów prawnych przewidujących ochronę praw własności intelektualnej, w szczególności dyrektywy 2001/29/WE, 2004/48/WE oraz (UE) 2019/790.

9. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa unijnego i jest uzupełnieniem tego prawa służącego wspieraniu interesów konsumentów, zapewnianiu konsumentom wysokiego poziomu ochrony oraz ochronie ich zdrowia, bezpieczeństwa i interesów ekonomicznych, w szczególności dyrektywy 93/13/EWG, 2005/29/WE i 2011/83/UE.

10. Niniejsze rozporządzenie nie uniemożliwia zawierania umów o dobrowolnym, zgodnym z prawem dzieleniu się danymi, w tym umów zawieranych na zasadzie wzajemności, które są zgodne z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 17

Wnioski o udostępnienie danych

1. Występując z wnioskiem o dane na podstawie art. 14, organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii:

a)	określają, jakie dane, w tym odpowiednie meta dane niezbędne do interpretacji i wykorzystania tych danych, są potrzebne;

b)	wykazują, że spełnione zostały warunki wyjątkowej potrzeby, o której mowa w art. 15 i na podstawie której występuje się z wnioskiem o dane;

c)	wyjaśniają cel wniosku, planowane wykorzystanie żądanych danych, w tym, w stosownym przypadku, przez osobę trzecią zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu, czas tego wykorzystywania oraz w stosownym przypadku sposób, w jaki przetwarzanie danych osobowych ma odpowiedzieć na wyjątkową potrzebę;

d)	w miarę możliwości określają, kiedy można się spodziewać, że dane zostaną usunięte przez wszystkie strony, które mają do nich dostęp;

e)	uzasadniają wybór posiadacza danych, do którego skierowany jest wniosek;

f)	wymieniają inne organy sektora publicznego, lub Komisję, Europejski Bank Centralny lub organy_Unii oraz osoby trzecie, z którymi żą dane dane mają być dzielone;

jeżeli żądanymi danymi są dane osobowe, określają niezbędne i proporcjonalne środki techniczne i organizacyjne służące wdrożeniu zasad ochrony danych i niezbędnych zabezpieczeń, takich jak poziom agregacji lub pseudonimizacji, oraz czy posiadacz_danych może dokonać pseudonimizacji przed udostępnieniem danych;

h)	podają podstawę prawną konkretnego zadania realizowanego w interesie publicznym organu publicznego, Komisji, Europejskiego Banku Centralnego lub organu Unii, w związku z którym występuje się z wnioskiem o dane;

i)	określają termin, w którym dane mają zostać udostępnione oraz termin, o którym mowa w art. 18 ust. 2, w którym posiadacz_danych może odmówić lub wnosić o zmianę wniosku;

j)	dokładają wszelkich starań, aby zastosowanie się do wniosku o dane nie skutkowało odpowiedzialnością posiadacza danych za naruszenie prawa Unii lub prawa krajowego.

2. Wniosek o dane złożony na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu:

a)	jest składany na piśmie i sformułowany jasnym, zwięzłym i prostym językiem zrozumiałym dla posiadacza danych;

b)	zawiera szczegóły dotyczące rodzaju żądanych danych i odnosi się do danych, nad którymi posiadacz_danych ma kontrolę w momencie składania wniosku;

c)	jest proporcjonalny do wyjątkowej potrzeby i należycie uzasadniony w odniesieniu do szczegółowości i ilości żądanych danych oraz częstotliwości dostępu do żądanych danych;

d)	respektuje prawnie uzasadnione cele posiadacza danych, w tym obowiązek zapewnienia ochrony tajemnic przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 19 ust. 3, oraz uwzględniając koszty i działania wymagane do udostępnienia danych;

dotyczy danych nieosobowych i zawiera żądanie udostępnienia spseudonimizowanych danych osobowych wyłącznie wtedy, gdy wykazano, że data nieosobowe nie są wystarczające w celu odpowiedzi na wyjątkową potrzebę wykorzystania danych, zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. a), i określa środki techniczne i organizacyjne, które zostaną zastosowane, aby chronić te dane osobowe;

f)	informuje posiadacza danych o karach nakładanych na podstawie art. 40 przez właściwy organ wyznaczony zgodnie z w art. 37 w przypadku niezastosowania się do wniosku;

w przypadku gdy wniosek jest złożony przez organ_sektora_publicznego, zostaje przekazany koordynatorowi danych, o którym mowa w art. 37, w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma organ_sektora_publicznego, a organ ten bez zbędnej zwłoki podaje wniosek do wiadomości publicznej w internecie, chyba że koordynator danych uzna takie podanie do wiadomości za zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego;

h)	w przypadku gdy wniosek jest złożony przez Komisję, Europejski Bank Centralny lub organ Unii bez zbędnej zwłoki podają one swoje wnioski do wiadomości publicznej w internecie;

i)	w przypadku gdy dotyczy danych osobowych, bez zbędnej zwłoki zostaje o nim powiadomiony organ nadzorczy odpowiedzialny za monitorowanie stosowania rozporządzenia (UE) 2016/679 w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma organ_sektora_publicznego.

Europejski Bank Centralny i organy_Unii informują Komisję o swoich wnioskach.

3. Organ sektora publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii nie udostępniają danych pozyskanych na podstawie niniejszego rozdziału do ponownego wykorzystania zdefiniowanego w art. 2 pkt 2 rozporządzenia (UE) 2022/868 lub art. 2 pkt 11 dyrektywy (UE) 2019/1024. Rozporządzenie (UE) 2022/868 i dyrektywa (UE) 2019/1024 nie mają zastosowania do danych będących w posiadaniu organów sektora publicznego i pozyskanych na podstawie niniejszego rozdziału.

4. Ust. 3 niniejszego artykułu nie uniemożliwia organowi sektora publicznego ani Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu lub organowi Unii wymiany danych pozyskanych na podstawie niniejszego rozdziału z innym organem sektora publicznego, Komisją, Europejskim Bankiem Centralnym lub organem Unii w celu wypełnienia zadań, o których mowa w art. 15, określonych we wniosku zgodnie z ust. 1 lit. f) niniejszego artykułu, ani udostępnienia danych osobie trzeciej, w przypadku gdy zleciły tej osobie trzeciej – w drodze publicznie dostępnej umowy – kontrole techniczne lub inne funkcje. Do takich osób trzecich zastosowanie mają obowiązki nałożone na organy sektora publicznego na podstawie art. 19, w szczególności zabezpieczenia służące ochronie tajemnic przedsiębiorstwa. W przypadku gdy organ_sektora_publicznego, Komisja, Europejski Bank Centralny lub organ Unii przesyłają lub udostępniają dane na podstawie niniejszego ustępu, bez zbędnej zwłoki powiadamiają o tym posiadacza danych, od którego otrzymały dane.

5. W przypadku gdy posiadacz_danych uzna, że naruszone zostały prawa przysługujące mu na podstawie niniejszego rozdziału poprzez przesłanie lub udostępnienie danych, może złożyć skargę do właściwego organu, wyznaczonego zgodnie z art. 37, w państwie członkowskim, w którym posiadacz_danych ma siedzibę.

6. Na podstawie niniejszego artykułu Komisja opracowuje wzór wniosku.

Artykuł 32

Międzynarodowy dostęp administracji rządowej i przekazywanie

1. Dostawcy usług przetwarzania danych stosują wszelkie odpowiednie środki techniczne, organizacyjne i prawne, w tym umowy, w celu zapobiegania międzynarodowemu dostępowi administracji rządowej państw trzecich do danych nieosobowych przechowywanych na terenie Unii oraz międzynarodowemu przekazywaniu takich danych nieosobowych, w przypadku gdy takie przekazywanie lub taki dostęp byłyby sprzeczne z prawem Unii lub prawem krajowym danego państwa członkowskiego, bez uszczerbku dla ust. 2 lub 3.

2. Orzeczenia lub wyroki sądu lub trybunału państwa trzeciego oraz decyzje organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujące dostawcy usług przetwarzania danych przekazanie przechowywanych na terenie Unii danych nieosobowych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia lub udzielenie dostępu do tych danych uznaje się lub wykonuje wyłącznie wtedy, gdy są oparte na umowie międzynarodowej, takiej jak traktat o pomocy prawnej, obowiązującej między państwem trzecim, które występuje z wnioskiem, a Unią lub na umowie tego rodzaju między państwem trzecim, które występuje z wnioskiem, a państwem członkowskim.

3. W przypadku braku umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 2, jeżeli dostawca usług przetwarzania danych jest adresatem orzeczenia lub wyroku sądu lub trybunału państwa trzeciego lub decyzji organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujących przekazanie przechowywanych na terenie Unii danych nieosobowych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia lub udzielenie dostępu do tych danych, a zastosowanie się do takiego orzeczenia lub takiej decyzji wiązałoby się z ryzykiem naruszenia przez adresata prawa Unii lub prawa krajowego stosownego państwa członkowskiego, przekazanie takich danych temu organowi państwa trzeciego lub udzielenie mu dostępu do takich danych odbywa się wyłącznie gdy:

system państwa trzeciego wymaga, aby uzasadnienie i proporcjonalność takiego orzeczenia, wyroku lub takiej decyzji zostały określone oraz aby takie orzeczenie, wyrok lub taka decyzja miały konkretny charakter, np. poprzez ustalenie wystarczającego związku z niektórymi osobami podejrzanymi lub naruszeniami;

b)	uzasadniony sprzeciw adresata podlega kontroli właściwego sądu lub trybunału państwa trzeciego; oraz

właściwy sąd lub trybunał państwa trzeciego wydający orzeczenie lub wyrok lub dokonujący kontroli decyzji organu administracyjnego są upoważnione na podstawie prawa tego państwa trzeciego do należytego uwzględnienia stosownych interesów prawnych dostawcy danych chronionych na mocy prawa Unii lub prawa krajowego danego państwa członkowskiego.

Adresat decyzji lub orzeczenia może zwrócić się o opinię do stosownego podmiotu lub organu krajowego właściwego ds. współpracy międzynarodowej w kwestiach prawnych w celu ustalenia, czy warunki określone w akapicie pierwszym zostały spełnione, w szczególności jeżeli uzna, że orzeczenie lub decyzja mogą dotyczyć tajemnic przedsiębiorstwa i innych szczególnie chronionych danych handlowych oraz treści chronionych prawami własności intelektualnej lub przekazanie może prowadzić do deanonimizacji. Właściwy podmiot lub organ krajowy może skonsultować się z Komisją. Jeżeli adresat uzna, że decyzja może naruszać bezpieczeństwo narodowe lub interesy obronne Unii lub jej państw członkowskich, zwraca się o opinię do właściwych podmiotów lub organów krajowych w celu ustalenia, czy żą dane dane dotyczą bezpieczeństwa narodowego lub interesów obronnych Unii lub jej państw członkowskich. Jeżeli adresat nie otrzyma odpowiedzi w terminie miesiąca lub jeżeli właściwy podmiot lub organ krajowy stwierdzi w opinii, że warunki określone w akapicie pierwszym nie zostały spełnione, adresat może na tej podstawie odrzucić wniosek o przekazanie danych nieosobowych lub dostęp do nich.

Europejska Rada ds. Innowacji w zakresie Danych, o której mowa w art. 42, doradza Komisji i wspiera ją w opracowywaniu wytycznych w sprawie oceny spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

4. Jeżeli spełnione są warunki określone w ust. 2 lub 3, dostawca usług przetwarzania danych w odpowiedzi na wniosek dostarcza jak najmniejszą ilość danych dozwoloną w oparciu o racjonalną interpretację tego wniosku dokonaną przez dostawcę lub właściwy krajowy podmiot lub organ, o którym mowa w ust. 3 akapit drugi.

5. Zanim dostawca usług przetwarzania danych zastosuje się do tego wniosku, informuje on klienta o wniosku organu państwa trzeciego o dostęp do jego danych, z wyjątkiem przypadków, w których wniosek służy do celów ścigania przestępstw i tak długo, jak jest to niezbędne do zachowania skuteczności działań w tym zakresie.

ROZDZIAŁ VIII

INTEROPERACYJNOŚĆ

Artykuł 33

Zasadnicze wymagania w zakresie interoperacyjności danych, mechanizmów i usług dzielenia się danymi oraz wspólnych europejskich przestrzeni danych

1. Uczestnicy przestrzeni danych oferujący innym uczestnikom dane lub usługi oparte na danych spełniają następujące zasadnicze wymagania w celu ułatwienia interoperacyjności danych, mechanizmów i usług dzielenia się danymi oraz wspólnych europejskich przestrzeni danych, które są interoperacyjnymi ramami wspólnych norm i praktyk, szczególnymi dla danego celu lub sektora bądź międzysektorowymi, służącymi dzieleniu się danymi lub ich wspólnemu przetwarzaniu na potrzeby m.in. opracowywania nowych produktów i usług, badań naukowych lub inicjatyw społeczeństwa obywatelskiego:

a)	dostatecznie opisane są zawartość zestawu danych, ograniczenia wykorzystania, licencje, metody zbierania danych, jakość danych i niepewność, w stosownym przypadku w formacie nadającym się do odczytu maszynowego, aby umożliwić odbiorcy znalezienie danych, dostęp do nich i ich wykorzystanie;

b)	w ogólnodostępny i spójny sposób opisane są struktury danych, formaty danych, słowniki, systemy klasyfikacji, taksonomie i wykazy kodów, jeżeli są dostępne;

dostatecznie opisane są techniczne środki dostępu do danych, takie jak interfejsy programowania aplikacji, oraz warunki korzystania z tych środków i jakość usługi, aby umożliwić automatyczny dostęp do danych i ich przesyłanie między stronami, w tym w sposób ciągły, w sposób masowy lub w czasie rzeczywistym w formacie nadającym się do odczytu maszynowego, jeżeli jest to techniczne możliwe i nie utrudnia prawidłowego funkcjonowania produktu skomunikowanego;

d)	w stosownym przypadku zapewnione są środki umożliwiające interoperacyjność narzędzi automatycznego wykonywania umów w sprawie dzielenia się danymi, takich jak inteligentne umowy.

Wymagania te mogą mieć charakter ogólny lub dotyczyć konkretnych sektorów, przy czym należy w pełni uwzględnić ich wzajemne powiązania z wymaganiami wynikającymi z prawa Unii lub z prawa krajowego.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 45 niniejszego rozporządzenia, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez doprecyzowanie zasadniczych wymagań określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, w odniesieniu do tych wymagań, które ze względu na swój charakter nie mogą przynieść zamierzonego efektu, chyba że zostaną doprecyzowane w wiążących aktach prawnych Unii, i w celu właściwego odzwierciedlenia zmian technologicznych i rynkowych.

Przyjmując te akty delegowane, Komisja uwzględnia opinię Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych zgodnie z art. 42 lit. c) ppkt (iii).

3. Domniemywa się, że uczestnicy przestrzeni danych oferujący dane lub usługi oparte na danych innym uczestnikom przestrzeni danych i spełniający normy zharmonizowane lub części tych norm, do których odniesienia są opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim wspomniane wymagania objęte są takimi normami zharmonizowanymi lub ich częściami.

4. Komisja, zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, zwraca się do co najmniej jednej europejskiej organizacji normalizacyjnej z wnioskiem o przygotowanie norm zharmonizowanych spełniających zasadnicze wymagania określone w ust. 1 niniejszego artykułu.

5. Komisja może przyjąć – w drodze aktów wykonawczych – wspólne_specyfikacje, obejmujące dowolny lub wszystkie zasadnicze wymagania określone w ust. 1, jeżeli spełnione zostały następujące warunki:

Komisja zwróciła się, zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, do co najmniej jednej europejskiej organizacji normalizacyjnej z wnioskiem o przygotowanie normy zharmonizowanej spełniającej zasadnicze wymagania określone w ust. 1 niniejszego artykułu, a w dodatku:

(i)	wniosek nie został zaakceptowany;

(ii)	normy zharmonizowane dotyczące tego wniosku nie zostały dostarczone w terminie określonym zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012; lub

(iii)

normy zharmonizowane nie są zgodne z wnioskiem; oraz

b)	w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nie jest opublikowane odniesienie do norm zharmonizowanych obejmujących stosowne zasadnicze wymagania określone w ust. 1 niniejszego artykułu zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012 i nie przewiduje się publikacji takiego odniesienia w rozsądnym terminie.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 46 ust. 2.

6. Przed sporządzeniem projektu aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 5 niniejszego artykułu Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, że jej zdaniem spełnione zostały warunki przewidziane w ust. 5 niniejszego artykułu.

7. Sporządzając projekt aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 5, Komisja uwzględnia opinie Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych i innych stosownych podmiotów lub grup ekspertów i należycie konsultuje się ze wszystkimi stosownymi zainteresowanymi stronami.

8. Domniemywa się, że uczestnicy przestrzeni danych oferujący dane lub usługi oparte na danych innym uczestnikom przestrzeni danych i spełniający wspólne_specyfikacje ustanowione aktami wykonawczymi, o których mowa w ust. 5, lub ich części spełniają zasadnicze wymagania określone w ust. 1 objęte tymi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

9. W przypadku gdy norma_zharmonizowana zostaje przyjęta przez europejską organizację normalizacyjną i przedstawiona Komisji w celu opublikowania odniesienia do niej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja ocenia tę normę zharmonizowaną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012. W przypadku opublikowania odniesienia do normy zharmonizowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Komisja uchyla akty wykonawcze, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, lub ich części, które obejmują te same zasadnicze wymagania, jak te objęte normą zharmonizowaną.

10. W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że wspólna specyfikacja nie w pełni spełnia zasadnicze wymagania określone w ust. 1, informuje o tym Komisję, przedstawiając szczegółowe wyjaśnienie. Komisja ocenia to szczegółowe wyjaśnienie i w stosownym przypadku może zmienić akt wykonawczy ustanawiający daną wspólną specyfikację.

11. Komisja może przyjąć wytyczne, uwzględniając propozycję Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych zgodnie z art. 30 lit. h) rozporządzenia (UE) 2022/868, ustanawiającym specyfikacje w zakresie interoperacyjnych ram wspólnych norm i praktyk na potrzeby funkcjonowania wspólnych europejskich przestrzeni danych.

Artykuł 37

Właściwe organy i koordynatorzy danych

1. Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ lub właściwe organy odpowiedzialne za stosowanie i egzekwowanie niniejszego rozporządzenia (zwane dalej „właściwymi organami”). Państwa członkowskie mogą ustanowić co najmniej jeden nowy organ lub oprzeć się na organach już istniejących.

2. W przypadku gdy państwo członkowskie wyznaczy więcej niż jeden właściwy organ, wyznacza spośród nich koordynatora danych, który ułatwia współpracę między właściwymi organami i pomaga podmiotom objętym zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia we wszystkich sprawach związanych z jego stosowaniem i egzekwowaniem. Właściwe organy, wykonując zadania i uprawnienia przyznane im na podstawie ust. 5, współpracują ze sobą nawzajem.

3. Organy nadzorcze odpowiedzialne za monitorowanie stosowania rozporządzenia (UE) 2016/679 są odpowiedzialne za monitorowanie stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie ochrony danych osobowych. Stosuje się odpowiednio rozdziały VI i VII rozporządzenia (UE) 2016/679.

Europejski Inspektor Ochrony Danych jest odpowiedzialny za monitorowanie stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie, w jakim dotyczy ono Komisji, Europejskiego Banku Centralnego lub organów Unii. W stosownym przypadku stosuje się odpowiednio art. 62 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

Zadania i uprawnienia organów nadzorczych, o których mowa w niniejszym ustępie, są wykonywane w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych.

4. Bez uszczerbku dla ust. 1 niniejszego artykułu:

a)	w odniesieniu do konkretnych kwestii sektorowych dotyczących dostępu do danych i wykorzystywania danych w związku ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia respektuje się kompetencje organów sektorowych;

b)	właściwy organ odpowiedzialny za stosowanie i egzekwowanie art. 23 do 31 oraz art. 34 i 35 posiada doświadczenie w dziedzinie usług opartych na danych i usług łączności elektronicznej.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby zadania i uprawnienia właściwych organów były jasno określone i obejmowały:

a)	propagowanie wśród użytkowników i podmiotów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia umiejętności korzystania z danych oraz wiedzy na temat praw i obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia;

rozpatrywanie skarg wynikających z domniemanych naruszeń niniejszego rozporządzenia, w tym związanych z tajemnicami przedsiębiorstwa, oraz prowadzenie postępowań, w odpowiednim zakresie, w przedmiocie skarg i regularne informowanie skarżącego, w stosownym przypadku zgodnie z prawem krajowym, w rozsądnym terminie o postępach i wynikach postępowania, w szczególności jeżeli niezbędne jest dalsze prowadzenie postępowania lub koordynacja działań z innym właściwym organem;

c)	prowadzenie postępowań w sprawach dotyczących stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym na podstawie informacji otrzymanych od innego właściwego organu lub innego organu publicznego;

d)	nakładanie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar pieniężnych, które mogą obejmować kary okresowe i kary z mocą wsteczną, lub wszczynanie postępowań sądowych w celu nałożenia grzywny;

e)	monitorowanie rozwoju technologicznego i sytuacji gospodarczej mających znaczenie dla udostępniania i wykorzystywania danych;

współpracę z właściwymi organami innych państw członkowskich oraz w stosownym przypadku z Komisją lub Europejską Radą ds. Innowacji w zakresie Danych w celu zapewnienia spójnego i skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym wymianę wszystkich istotnych informacji drogą elektroniczną bez zbędnej zwłoki, w tym w odniesieniu do ust. 10 niniejszego artykułu.;

współpracę ze stosownymi właściwymi organami odpowiedzialnymi za wdrażanie innych unijnych lub krajowych aktów prawnych, w tym organami właściwymi do spraw usług opartych na danych i usług łączności elektronicznej, organem nadzorczym odpowiedzialnym za monitorowanie stosowania rozporządzenia (UE) 2016/679 lub z organami sektorowymi w celu zapewnienia, aby niniejsze rozporządzenie było egzekwowane spójnie z innym prawem Unii i prawem krajowym;

h)	współpracę ze stosownymi właściwymi organami w celu zapewnienia, aby obowiązki określone w art. 23 do 31 oraz art. 34 i 35 były egzekwowane spójnie z innymi prawem Unii i samoregulacją mającymi zastosowanie do dostawców usług przetwarzania danych;

i)	zapewnienie wycofania opłat z tytułu zmiany dostawcy zgodnie z art. 29;

j)	analizę wniosków o dane złożonych na podstawie rozdziału V.

W przypadku gdy wyznaczony został koordynator danych, ułatwia on współpracę o której mowa w lit. f), g) i h) akapitu pierwszego i na żądanie wspiera właściwe organy.

6. Koordynator danych, w przypadku gdy taki właściwy organ został wyznaczony:

a)	działa jako pojedynczy punkt kontaktu we wszystkich sprawach związanych ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia;

b)	zapewnia publiczną dostępność w internecie wniosków o udostępnienie danych składanych przez organy sektora publicznego w przypadku wyjątkowej potrzeby na podstawie przepisów rozdziału V i promuje dobrowolne umowy o dzieleniu się danymi między organami sektora publicznego a posiadaczami danych;

c)	co roku informuje Komisję o odmowach, o których powiadomiono go na podstawie art. 4 ust. 2 i 8 i art. 5 ust. 11.

7. Państwa członkowskie przekazują Komisji nazwy właściwych organów oraz ich zadania i uprawnienia, a także w stosownym przypadku nazwę koordynatora danych. Komisja prowadzi publiczny rejestr tych organów.

8. Wykonując swoje zadania i uprawnienia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, właściwe organy pozostają bezstronne i wolne od jakichkolwiek bezpośrednich i pośrednich wpływów zewnętrznych ani nie zwracają się o instrukcje w indywidualnych sprawach do żadnego innego organu publicznego ani podmiotu prywatnego ani nie przyjmują takich instrukcji.

9. Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy dysponowały wystarczającymi zasobami ludzkimi i technicznymi oraz stosowną wiedzą ekspercką umożliwiającymi im skuteczne wykonywanie zadań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

10. Podmioty objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia podlegają kompetencji państwa członkowskiego, w którym dany podmiot ma siedzibę. W przypadku gdy podmiot ma siedzibę w więcej niż jednym państwie członkowskim, uznaje się, że podlega kompetencji państwa członkowskiego, w którym ma główną siedzibę, to znaczy w którym mieści się jego siedziba zarządu lub siedziba statutowa, z których wykonywane są podstawowe funkcje finansowe i sprawowana jest kontrola operacyjna.

11. Podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii i który nie ma siedziby w Unii, wyznacza przedstawiciela prawnego w jednym z państw członkowskich.

12. Do celów przestrzegania niniejszego rozporządzenia przedstawiciel prawny zostaje upoważniony przez podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii, by oprócz tego podmiotu lub zamiast niego właściwe organy kontaktowały się z nim we wszystkich kwestiach związanych z tym podmiotem. Przedstawiciel prawny współpracuje z właściwymi organami i na żądanie szczegółowo przedstawia im działania podjęte i przepisy przyjęte w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia przez podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii.

13. Uznaje się, że podmiot objęty zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, który udostępnia produkty skomunikowane lub oferuje usługi w Unii, podlega kompetencji państwa członkowskiego, w którym zlokalizowany jest przedstawiciel prawny. Wyznaczenie przedstawiciela prawnego przez taki podmiot pozostaje bez uszczerbku dla odpowiedzialności i wszelkich postępowań, które mogą zostać wszczęte przeciwko, takiego podmiotu. Do czasu aż podmiot wyznaczy przedstawiciela prawnego zgodnie z niniejszym artykułem, w stosownym przypadku podlega on kompetencji wszystkich państw członkowskich do celów zapewnienia stosowania i egzekwowania niniejszego rozporządzenia. Dowolny właściwy organ może wykonać swoją właściwość, w tym nakładając skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, pod warunkiem że dany podmiot nie podlega postępowaniu w sprawie egzekucji niniejszego rozporządzenia w związku z tym samymi faktami przez inny właściwy organ.

14. Właściwe organy mogą żądać od użytkowników, posiadaczy danych, odbiorców danych lub ich przedstawicieli prawnych podlegających kompetencji ich państwa członkowskiego wszelkich informacji niezbędnych do zweryfikowania przestrzegania niniejszego rozporządzenia. Każdy wniosek o informacje musi być proporcjonalny do zadania będącego jego podstawą i musi być uzasadniony.

15. W przypadku gdy właściwy organ jednego państwa członkowskiego zwraca się o pomoc lub środki egzekucji do właściwego organu innego państwa członkowskiego, przedkłada uzasadniony wniosek. Właściwy organ po otrzymaniu takiego wniosku bez zbędnej zwłoki odpowiada, szczegółowo przedstawiając podjęte lub planowane działania.

16. Właściwe organy przestrzegają zasad poufności oraz tajemnic służbowych i handlowych oraz chronią dane osobowe zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym. Wszelkie informacje wymienione w ramach wniosku o pomoc i zapewnione zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane wyłącznie w odniesieniu do sprawy, w której o nie wystąpiono.

Artykuł 39

Prawo do skutecznego sądowego środka ochrony prawnej

1. Niezależnie od administracyjnych lub innych pozasądowych środków ochrony prawnej każda osoba fizyczna i prawna, których to dotyczy, ma prawo do skutecznego sądowego środka ochrony prawnej przeciwko prawnie wiążącej decyzji właściwych organów.

2. W przypadku gdy właściwy organ nie podejmie działań w odpowiedzi na skargę, każda osoba fizyczna i prawna, których to dotyczy, ma zgodnie z prawem krajowym prawo do skutecznego sądowego środka ochrony prawnej albo do skorzystania z kontroli dokonywanej przez bezstronny organ dysponujący odpowiednią wiedzą specjalistyczną.

3. Postępowania na podstawie niniejszego artykułu toczą się przed sądami lub trybunałami państwa członkowskiego, w którym znajduje się właściwy organ, przeciwko któremu sądowy środek ochrony prawnej został wniesiony indywidualnie lub – w stosownym przypadku – zbiorowo przez przedstawicieli osoby fizycznej lub prawnej lub kilka takich osób.

whereas

keyboard_tab Data Act 2023/2854 PL

Data Act 2023/2854 PL