REGIS - Reg. Intermediation Services 2019/1150 PL

1. Celem niniejszego rozporządzenia jest przyczynianie się do właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez ustanowienie przepisów w celu zapewnienia, aby użytkownikom biznesowym korzystającym z usług pośrednictwa internetowego i użytkownikom korzystającym ze strony internetowej w celach biznesowych w odniesieniu do wyszukiwarek internetowych zapewniono odpowiednią przejrzystość, sprawiedliwość i możliwości skutecznego dochodzenia roszczeń.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do usług pośrednictwa internetowego i wyszukiwarek internetowych, które są dostarczane lub których dostarczenie jest oferowane, odpowiednio, użytkownikom biznesowym i użytkownikom korzystającym ze strony internetowej w celach biznesowych, mającym siedzibę lub miejsce pobytu w Unii, którzy poprzez te usługi_pośrednictwa_internetowego lub wyszukiwarki internetowe oferują towary lub usługi konsumentom znajdującym się w Unii, niezależnie od siedziby lub miejsca pobytu dostawców tych usług oraz niezależnie od innych mających zastosowanie przepisów.

3. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do internetowych usług płatniczych ani do narzędzi reklamy internetowej, ani do giełd reklamy internetowej, które nie są zapewniane w celu ułatwienia inicjowania transakcji bezpośrednich i które nie obejmują stosunków umownych z konsumentami.

4. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla przepisów krajowych, które, zgodnie z prawem Unii, zabraniają praktyk jednostronnych lub nieuczciwych praktyk handlowych, lub przewidują sankcje za ich stosowanie w zakresie, w jakim poszczególne aspekty nie zostały objęte niniejszym rozporządzeniem. Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na krajowe prawo cywilne, w szczególności prawo umów, na przykład na przepisy dotyczące ważności umowy, jej zawierania, skutków lub jej zakończenia, w zakresie, w jakim krajowe przepisy prawa cywilnego są zgodne z prawem Unii, oraz w zakresie, w jakim poszczególne aspekty nie zostały objęte niniejszym rozporządzeniem.

5. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa Unii, w szczególności prawa Unii mającego zastosowanie w obszarach współpracy sądowej w sprawach cywilnych, konkurencji, ochrony danych, ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa, ochrony konsumenta, handlu elektronicznego i usług finansowych.

Artykuł 5

Plasowanie

1. Dostawcy usług pośrednictwa internetowego określają w swoich warunkach korzystania z usług główne parametry determinujące plasowanie oraz powody, dla których względne znaczenie nadano tym głównym – a nie innym – parametrom.

2. Dostawcy wyszukiwarek internetowych określają główne parametry, które pojedynczo lub łącznie są najistotniejsze przy plasowaniu, oraz względne znaczenie tych głównych parametrów, zamieszczając w swoich wyszukiwarkach internetowych łatwo- i ogólnodostępny opis tych parametrów sformułowany prostym i przystępnym językiem. Dostawcy ci aktualizują ten opis na bieżąco.

3. W przypadku gdy główne parametry obejmują możliwość wywierania wpływu na plasowanie w zamian za jakiekolwiek bezpośrednie lub pośrednie wynagrodzenie świadczone danemu dostawcy przez użytkowników biznesowych lub użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych, dostawca ten określa również opis tych możliwości i wpływu takiego wynagrodzenia na plasowanie zgodnie z wymogami ustanowionymi w ust. 1 i 2.

4. W przypadku gdy dostawca_wyszukiwarki_internetowej zmienił kolejność plasowania w konkretnym przypadku lub usunął z listy daną stronę internetową na podstawie powiadomienia otrzymanego od strony trzeciej, dostawca zapewnia użytkownikowi korzystającemu ze strony internetowej w celach biznesowych możliwość sprawdzenia treści powiadomienia.

5. Opisy, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, muszą być wystarczające, aby umożliwić użytkownikom biznesowym lub użytkownikom korzystającym ze strony internetowej w celach biznesowych odpowiednie zrozumienie tego, czy, a jeżeli tak, to w jaki sposób i w jakim zakresie, w mechanizmie plasowania uwzględnia się następujące elementy:

a)	charakterystyki towarów i usług oferowanych konsumentom w ramach usług pośrednictwa internetowego lub za pośrednictwem wyszukiwarki internetowej;

b)	znaczenie tych charakterystyk dla tych konsumentów;

c)	w odniesieniu do wyszukiwarek internetowych – specyficzne cechy strony internetowej, którą posługują się użytkownicy korzystający ze strony internetowej w celach biznesowych.

6. Od dostawców usług pośrednictwa internetowego i dostawców wyszukiwarek internetowych nie wymaga się przy spełnianiu wymogów ustanowionych w niniejszym artykule ujawniania algorytmów ani informacji, które z dostateczną pewnością umożliwiłyby wprowadzenie konsumentów w błąd lub zaszkodziłyby konsumentom poprzez manipulację wynikami wyszukiwania. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla dyrektywy (UE) 2016/943.

7. Aby ułatwić dostawcom usług pośrednictwa internetowego i dostawcom wyszukiwarek internetowych przestrzeganie i egzekwowanie wymogów niniejszego artykułu, Komisja opracowuje wytyczne dotyczące wymogów w zakresie przejrzystości określonych w niniejszym artykule.

Artykuł 11

Wewnętrzny system rozpatrywania skarg

1. Dostawcy usług pośrednictwa internetowego zapewniają wewnętrzny system rozpatrywania skarg ze strony użytkowników biznesowych.

Ten wewnętrzny system rozpatrywania skarg musi być łatwo dostępny i nieodpłatny dla użytkowników biznesowych oraz zapewniać rozpatrywanie skarg w rozsądnym terminie. System ten musi być oparty na zasadach przejrzystości i równego traktowania w równoważnych sytuacjach oraz rozpatrywania skarg w sposób proporcjonalny do ich wagi i złożoności. Musi on umożliwiać użytkownikom biznesowym składanie bezpośrednio do danego dostawcy skarg dotyczących następujących kwestii:

a)	domniemanego niewywiązywania się przez tego dostawcę z obowiązków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, mającego wpływ na sytuację użytkownika biznesowego składającego skargę (zwanego dalej „skarżącym”);

b)	kwestii technologicznych, które wiążą się bezpośrednio ze świadczeniem usług pośrednictwa internetowego i które wpływają na sytuację skarżącego;

c)	środków stosowanych przez tego dostawcę lub jego zachowania, które wiążą się bezpośrednio ze świadczeniem usług pośrednictwa internetowego i które wpływają na sytuację skarżącego.

2. W ramach swojego wewnętrznego systemu rozpatrywania skarg dostawcy usług pośrednictwa internetowego:

a)	należycie analizują wniesione skargi i ewentualne związane z nimi działania następcze konieczne do odpowiedniego rozwiązania podniesionej kwestii;

b)	rozpatrują skargi szybko i skutecznie, uwzględniając wagę i złożoność podniesionej kwestii;

c)	informują skarżącego o wyniku wewnętrznej procedury rozpatrywania skargi, w sposób zindywidualizowany i przy użyciu prostego i przystępnego języka.

3. Dostawcy usług pośrednictwa internetowego uwzględniają w swoich warunkach korzystania z usług wszelkie istotne informacje dotyczące dostępu do ich wewnętrznego systemu rozpatrywania skarg oraz funkcjonowania tego systemu.

4. Dostawcy usług pośrednictwa internetowego opracowują informacje na temat funkcjonowania i skuteczności ich wewnętrznego systemu rozpatrywania skarg oraz zapewniają łatwy i publiczny dostęp do tych informacji. Co najmniej raz w roku weryfikują te informacje, a w przypadku gdy konieczne są istotne zmiany – uaktualniają je.

Informacje te muszą obejmować całkowitą liczbę złożonych skarg, główne rodzaje skarg, średni czas rozpatrywania skarg oraz zagregowane informacje dotyczące wyników skarg.

5. Przepisów niniejszego artykułu nie stosuje się do dostawców usług pośrednictwa internetowego, którzy są małymi przedsiębiorstwami w rozumieniu załącznika do zalecenia 2003/361/WE.

Artykuł 12

Mediacja

1. Dostawcy usług pośrednictwa internetowego wskazują w swoich warunkach korzystania z usług co najmniej dwóch mediatorów, z których pomocą są gotowi podjąć próbę osiągnięcia porozumienia z użytkownikami biznesowymi co do pozasądowego rozstrzygnięcia sporów powstałych między dostawcą a użytkownikiem biznesowym w związku ze świadczeniem przez tego dostawcę usług pośrednictwa internetowego, w tym skarg, których nie udało się rozstrzygnąć w ramach wewnętrznego systemu rozpatrywania skarg, o którym mowa w art. 11.

Dostawcy usług pośrednictwa internetowego mogą wskazać mediatorów świadczących usługi mediacji z miejsca poza Unią wyłącznie pod warunkiem, że zapewniono, aby fakt świadczenia przez mediatorów tych usług z miejsca poza Unią nie prowadził do faktycznego pozbawienia danych użytkowników biznesowych możliwości korzystania z gwarancji prawnych ustanowionych w prawie Unii lub w prawie państw członkowskich.

2. Mediatorzy, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać następujące wymogi:

a)	muszą być bezstronni i niezależni;

b)	ich usługi mediacji muszą być przystępne cenowo dla użytkowników biznesowych danych usług pośrednictwa internetowego;

c)	muszą być w stanie świadczyć swoje usługi mediacji w języku, w którym sporządzono warunki_korzystania_z_usług regulujące stosunki umowne między dostawcą usług pośrednictwa internetowego a danym użytkownikiem biznesowym;

d)	muszą być łatwo dostępni, fizycznie w miejscu siedziby lub pobytu użytkownika biznesowego lub zdalnie za pośrednictwem technologii komunikacyjnych;

e)	muszą być w stanie świadczyć usługi mediacji bez zbędnej zwłoki;

f)	muszą posiadać wystarczającą wiedzę na temat ogólnych stosunków handlowych między przedsiębiorstwami, umożliwiającą im skuteczne przyczynienie się do próby rozstrzygnięcia sporu.

3. Niezależnie od dobrowolnego charakteru mediacji dostawcy usług pośrednictwa internetowego i użytkownicy biznesowi współpracują w dobrej wierze podczas wszelkich prób mediacji prowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem.

4. Dostawcy usług pośrednictwa internetowego ponoszą rozsądną część całkowitych kosztów mediacji w każdej indywidualnej sprawie. Rozsądną część takich całkowitych kosztów określa się, na podstawie propozycji mediatora, przez uwzględnienie wszystkich istotnych elementów danej sprawy, w szczególności względnej zasadności twierdzeń stron sporu, zachowania stron, a także porównania stron pod względem wielkości i kondycji finansowej.

5. Próby osiągnięcia porozumienia w drodze mediacji co do rozstrzygnięcia sporu zgodnie z niniejszym artykułem nie mają wpływu na prawa dostawców usług pośrednictwa internetowego i danych użytkowników biznesowych do wszczęcia postępowania sądowego w dowolnym momencie przed rozpoczęciem procesu mediacji, w trakcie jego trwania lub po jego zakończeniu.

6. Na wniosek użytkownika biznesowego, przed rozpoczęciem lub w trakcie mediacji, dostawca_usług_pośrednictwa_internetowego udostępnia użytkownikowi biznesowemu informacje dotyczące funkcjonowania i skuteczności mediacji związanej z jego działalnością.

7. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do dostawców usług pośrednictwa internetowego, którzy są małymi przedsiębiorstwami w rozumieniu załącznika do zalecenia 2003/361/WE.

Artykuł 14

Postępowania sądowe wszczynane przez organizacje lub stowarzyszenia reprezentujące i podmioty publiczne

1. Organizacje i stowarzyszenia mające uzasadniony interes w reprezentowaniu użytkowników biznesowych lub w reprezentowaniu użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych, a także podmioty publiczne ustanowione w państwach członkowskich, mają prawo do wniesienia sprawy do właściwych sądów krajowych w Unii, zgodnie z przepisami prawa państwa członkowskiego, w którym wnosi się daną sprawę, w celu powstrzymania lub zakazania wszelkich przypadków nieprzestrzegania przez dostawców usług pośrednictwa internetowego lub dostawców wyszukiwarek internetowych odpowiednich wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

2. Komisja zachęca państwa członkowskie do wymiany najlepszych praktyk i informacji z innymi państwami członkowskimi w oparciu o rejestr czynów bezprawnych, w sprawie których sądy krajowe wydały nakazy zaprzestania szkodliwych praktyk, w przypadku gdy takie rejestry zostały utworzone przez właściwe podmioty lub organy publiczne.

3. Prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje organizacjom lub stowarzyszeniom wyłącznie wtedy, gdy spełniają one wszystkie następujące wymogi:

a)	zostały należycie ustanowione zgodnie z prawem państwa członkowskiego;

b)	realizują cele leżące w zbiorowym interesie grupy użytkowników biznesowych lub użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych, których reprezentują na stałe;

c)	są podmiotami nienastawionymi na zysk;

d)	na ich proces decyzyjny nie wywiera wpływu jakakolwiek strona trzecia zapewniająca finansowanie, w szczególności dostawcy usług pośrednictwa internetowego lub wyszukiwarek internetowych.

W tym celu organizacje lub stowarzyszenia w pełni ujawniają i podają do wiadomości publicznej informacje dotyczące ich członkostwa i źródła finansowania.

4. W państwach członkowskich, w których ustanowiono podmioty publiczne, podmiotom tym przysługuje prawo, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy – zgodnie z prawem krajowym danego państwa członkowskiego – są one odpowiedzialne za obronę zbiorowych interesów użytkowników biznesowych lub użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych lub za zapewnienie przestrzegania wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

5. Państwa członkowskie mogą wyznaczyć:

a)	organizacje lub stowarzyszenia ustanowione w tych państwach członkowskich oraz spełniające co najmniej wymogi ustanowione w ust. 3, na wniosek tych organizacji lub stowarzyszeń;

b)	podmioty publiczne ustanowione w tych państwach członkowskich oraz spełniające wymogi ustanowione w ust. 4

którym przyznaje się prawo, o którym mowa w ust. 1. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje dotyczące nazwy i celu działalności wszelkich takich wyznaczonych organizacji, stowarzyszeń lub podmiotów publicznych.

6. Komisja sporządza wykaz organizacji, stowarzyszeń i podmiotów publicznych wyznaczonych zgodnie z ust. 5. W wykazie tym określa się cel działalności tych organizacji, stowarzyszeń i podmiotów publicznych. Wykaz ten jest publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Zmiany w wykazie publikowane są bezzwłocznie, a uaktualniony wykaz jest w każdym razie sporządzany i publikowany co sześć miesięcy.

7. Sąd przyjmuje wykaz, o którym mowa w ust. 6, jako dowód potwierdzający zdolność prawną danej organizacji, stowarzyszenia lub podmiotu publicznego, bez uszczerbku dla prawa tego sądu do zbadania, czy cel, którym kieruje się skarżący, uzasadnia wniesienie przez niego sprawy w tym konkretnym przypadku.

8. Jeśli państwo członkowskie lub Komisja zgłoszą wątpliwości co do spełniania przez organizację lub stowarzyszenie kryteriów ustanowionych w ust. 3, lub wątpliwości co do spełniania przez podmiot publiczny kryteriów ustanowionych w ust. 4, to państwo członkowskie, które zgodnie z ust. 5 wyznaczyło daną organizację, dane stowarzyszenie lub dany podmiot publiczny, wyjaśnia te wątpliwości i – w stosownych przypadkach – cofa wyznaczenie, jeśli jedno lub więcej kryteriów nie jest spełnionych.

9. Prawo, o którym mowa w ust. 1, pozostaje bez uszczerbku dla praw użytkowników biznesowych i użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych do wnoszenia do właściwych sądów krajowych spraw, zgodnie z przepisami prawa państwa członkowskiego, w którym wnoszona jest dana sprawa – opierających się na prawach indywidualnych i mających na celu powstrzymanie wszelkich przypadków nieprzestrzegania przez dostawców usług pośrednictwa internetowego lub dostawców wyszukiwarek internetowych odpowiednich wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

whereas

(7) Należy ustanowić zestaw obowiązkowych zasad na poziomie Unii, aby zapewnić istnienie sprawiedliwego, przewidywalnego, zrównoważonego i budzącego zaufanie otoczenia biznesowego w internecie w ramach rynku wewnętrznego.
W szczególności użytkownikom biznesowym korzystającym z usług pośrednictwa internetowego należy zapewnić odpowiedni poziom przejrzystości, a także możliwości skutecznego dochodzenia roszczeń w całej Unii, aby ułatwić transgraniczne prowadzenie działalności gospodarczej w Unii i tym samym poprawić właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz zapobiec mogącemu pojawić się rozdrobnieniu w określonych obszarach objętych niniejszym rozporządzeniem.

- = -

(8) Zasady te powinny również oferować odpowiednie zachęty, aby promować sprawiedliwość i przejrzystość, w szczególności w kwestii plasowania użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych w wynikach wyszukiwania generowanych przez wyszukiwarki internetowe.
Jednocześnie zasady te powinny uznawać i zachowywać znaczący potencjał innowacyjny szeroko pojętej gospodarki platform internetowych oraz umożliwiać zdrową konkurencję prowadzącą do zwiększenia wyboru dla konsumentów.
Należy sprecyzować, że niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na krajowe prawo cywilne, w szczególności prawo umów, na przykład na przepisy dotyczące ważności umowy, jej zawierania, skutków lub jej zakończenia, w stopniu, w jakim krajowe przepisy prawa cywilnego są zgodne z prawem Unii, oraz w zakresie, w jakim poszczególne aspekty nie zostały objęte niniejszym rozporządzeniem.
Państwa członkowskie powinny mieć swobodę stosowania przepisów prawa krajowego, które zabraniają praktyk jednostronnych lub nieuczciwych praktyk handlowych, lub przewidują sankcje za ich stosowanie w zakresie, w jakim poszczególne aspekty nie zostały objęte niniejszym rozporządzeniem.

- = -

(11) W związku z tym do usług pośrednictwa internetowego objętych niniejszym rozporządzeniem powinny zaliczać się na przykład internetowe platformy handlu elektronicznego, w tym platformy współpracy, na których działają użytkownicy biznesowi, internetowe usługi w zakresie oprogramowania w postaci aplikacji, takie jak sklepy z aplikacjami, oraz internetowe serwisy społecznościowe, niezależnie od technologii wykorzystywanej do świadczenia takich usług.
W tym znaczeniu usługi_pośrednictwa_internetowego mogłyby być również świadczone za pomocą technologii wykorzystującej asystentów głosowych.
Nie powinno mieć również znaczenia, czy te transakcje między użytkownikami biznesowymi a konsumentami wiążą się z płatnościami pieniężnymi, ani czy są zawierane częściowo poza internetem.
Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć jednak zastosowania do wzajemnych usług pośrednictwa internetowego bez obecności użytkowników biznesowych, usług pośrednictwa internetowego wyłącznie między przedsiębiorstwami, które nie są oferowane konsumentom, narzędzi reklamy internetowej ani do giełd reklamy internetowej, które nie są zapewnianie w celu ułatwienia inicjowania transakcji bezpośrednich i które nie obejmują stosunków umownych z konsumentami.
Z tego samego powodu niniejszym rozporządzeniem nie powinny być objęte usługi optymalizacji oprogramowania wyszukiwarek ani usługi powiązane z oprogramowaniem blokującym reklamy.
Funkcje i interfejsy techniczne, które łączą jedynie sprzęt komputerowy i aplikacje, nie powinny być objęte niniejszym rozporządzeniem, ponieważ zazwyczaj nie spełniają wymogów, którymi objęte są usługi_pośrednictwa_internetowego.
Takie funkcje lub interfejsy mogą jednak być bezpośrednio powiązane z niektórymi usługami pośrednictwa internetowego lub je uzupełniać i w takich przypadkach odpowiedni dostawcy usług pośrednictwa internetowego powinni podlegać wymogom przejrzystości związanym ze zróżnicowanym traktowaniem wynikającym z tych funkcji i interfejsów.
Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć również zastosowania do internetowych usług płatniczych, ponieważ usługi te nie spełniają stosownych wymogów, ale są one raczej ze swej natury pomocnicze dla transakcji w zakresie dostarczania towarów i świadczenia usług na rzecz zainteresowanych konsumentów.

- = -

(13) Biorąc pod uwagę szybkie tempo rozwoju innowacji, definicja wyszukiwarki internetowej zastosowana w niniejszym rozporządzeniu powinna być neutralna pod względem technologicznym.
W szczególności definicję należy rozumieć jako obejmującą również zapytania głosowe.

- = -

(28) Komisja powinna opracować wytyczne, aby pomóc dostawcom usług pośrednictwa internetowego i dostawcom wyszukiwarek internetowych w stosowaniu wymogów dotyczących przejrzystości plasowania ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.
Wysiłki te powinny przyczynić się do optymalizacji sposobu identyfikacji oraz przedstawiania użytkownikom biznesowym i użytkownikom korzystającym ze strony internetowej w celach biznesowych głównych parametrów determinujących plasowanie.

- = -

(32) W niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić szczególne warunki umowne, w szczególności w sytuacjach braku równowagi w odniesieniu do siły przetargowej, aby zapewnić wykonywanie stosunków umownych w dobrej wierze oraz w oparciu o zasady uczciwego obrotu.
Przewidywalność i przejrzystość wymagają, aby użytkownicy biznesowi mieli rzeczywistą możliwość zapoznania się ze zmianami warunków korzystania z usług, które w związku z tym nie powinny być nakładane z mocą wsteczną, chyba że opierają się na zobowiązaniu prawnym lub regulacyjnym, lub są z korzyścią dla tych użytkowników biznesowych.
Ponadto użytkownikom biznesowym należy zapewnić jasność co do warunków, na jakich można rozwiązać ich stosunek umowny z dostawcami usług pośrednictwa internetowego.
Dostawcy usług pośrednictwa internetowego powinni zapewnić, aby warunki rozwiązania stosunku umownego były zawsze proporcjonalne i mogły być wykonywane bez zbędnych trudności.
Użytkownicy biznesowi powinni być również w pełni informowani o każdej możliwości dostępu, którą dostawcy usług pośrednictwa internetowego utrzymują po wygaśnięciu umowy, do informacji, które użytkownicy biznesowi zapewniają lub wytwarzają w kontekście korzystania przez nich z usług pośrednictwa internetowego.

- = -

(38) Określone w niniejszym rozporządzeniu wymogi dotyczące wewnętrznych systemów rozpatrywania skarg ukierunkowane są na zapewnienie dostawcom usług pośrednictwa internetowego racjonalnego marginesu swobody przy korzystaniu z tych systemów i rozpatrywaniu indywidualnych skarg, tak aby zminimalizować obciążenia administracyjne.
Ponadto wewnętrzne systemy rozpatrywania skarg powinny umożliwiać dostawcom usług pośrednictwa internetowego podjęcie w razie potrzeby działań, w sposób proporcjonalny, w przypadku wykrycia prób wykorzystywania tych systemów w złej wierze przez niektórych użytkowników biznesowych.
Ze względu na koszty ustanowienia i prowadzenia takich systemów należy zwolnić z tych obowiązków dostawców usług pośrednictwa internetowego, którzy są małymi przedsiębiorstwami, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami zalecenia Komisji 2003/361/WE (9).
Przepisy konsolidacyjne ustanowione w tym zaleceniu zapewniają zapobieganie przypadkom obchodzenia przepisów.
Zwolnienie to nie powinno wpływać na prawo takich przedsiębiorstw do ustanawiania, na zasadzie dobrowolności, wewnętrznego systemu rozpatrywania skarg, który jest zgodny z kryteriami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

- = -

(40) Mediacja może oferować dostawcom usług pośrednictwa internetowego i ich użytkownikom biznesowym możliwość rozstrzygania sporów w zadowalający sposób, bez konieczności wszczynania postępowań sądowych, które mogą być długie i wiązać się z dużymi kosztami.
W związku z tym dostawcy usług pośrednictwa internetowego powinni ułatwiać korzystanie z mediacji, w szczególności poprzez wskazanie co najmniej dwóch publicznych lub prywatnych mediatorów, z którymi są gotowi współpracować.
Celem wprowadzenia wymogu dotyczącego wskazania minimalnej liczby mediatorów jest zapewnienie ich neutralności.
Mediatorzy, którzy świadczą swoje usługi z miejsca poza Unią, powinni być wskazywani przez dostawców jedynie w przypadku, gdy zagwarantowano, że korzystanie z tych usług w żaden sposób nie pozbawi zainteresowanych użytkowników biznesowych ochrony prawnej, która im przysługuje na mocy prawa Unii lub prawa państw członkowskich, w tym nie naruszy wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu oraz mającego zastosowanie prawa w zakresie ochrony danych osobowych i tajemnic przedsiębiorstwa.
W celu zapewnienia, aby mediatorzy ci byli dostępni i sprawiedliwi oraz działali w jak najszybszy, najefektywniejszy i najskuteczniejszy sposób, należy określić kryteria, które muszą oni spełniać.
Dostawcy usług pośrednictwa internetowego i ich użytkownicy biznesowi powinni jednak mieć swobodę wspólnego wyznaczenia wybranego przez siebie mediatora w razie wystąpienia między nimi sporu.
Zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52/WE (10) mediacja przewidziana w niniejszym rozporządzeniu powinna być dobrowolna w tym znaczeniu, że strony same zajmują się przeprowadzeniem postępowania oraz mogą rozpocząć i zakończyć je w dowolnym momencie.
Niezależnie od dobrowolnego charakteru mediacji dostawcy usług pośrednictwa internetowego powinni w dobrej wierze analizować wnioski o udział w mediacjach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

- = -

(41) Dostawcy usług pośrednictwa internetowego powinni ponosić rozsądną część całkowitych kosztów mediacji, z uwzględnieniem wszystkich istotnych elementów danej sprawy.
W tym celu mediator powinien przedstawić propozycję, jaką część należy uznać za rozsądną w konkretnej sprawie.
Ze względu na koszty i obciążenie administracyjne związane z koniecznością wskazania mediatorów w warunkach korzystania z usług, z obowiązku tego należy zwolnić dostawców usług pośrednictwa internetowego, którzy są małymi przedsiębiorstwami, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami zalecenia 2003/361/WE.
Przepisy konsolidacyjne ustanowione w tym zaleceniu zapewniają zapobieganie przypadkom obchodzenia tego obowiązku.
Nie powinno to jednak wpływać na prawo takich przedsiębiorstw do wskazania – w swoich warunkach korzystania z usług – mediatorów, którzy spełniają kryteria ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

- = -

(42) Ponieważ dostawcy usług pośrednictwa internetowego powinni zawsze być zobowiązani do wskazania mediatorów, z którymi są gotowi współpracować, oraz powinni być zobowiązani do współpracy w dobrej wierze podczas wszelkich prób mediacji podejmowanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, obowiązki te powinny zostać ustanowione w sposób zapobiegający nadużywaniu systemu mediacji przez użytkowników biznesowych.
Użytkownicy biznesowi powinni być również zobowiązani do przystępowania do mediacji w dobrej wierze.
Dostawcy usług pośrednictwa internetowego nie powinni być zobowiązani do przystępowania do mediacji, jeżeli użytkownik_biznesowy wszczyna postępowanie dotyczące kwestii, w odniesieniu do której ten użytkownik_biznesowy wszczął uprzednio postępowanie mediacyjne, a mediator stwierdził w takim przypadku, że użytkownik_biznesowy nie działał w dobrej wierze.
Dostawcy usług pośrednictwa internetowego nie powinni być również zobowiązani do przystępowania do mediacji z użytkownikami biznesowymi, którzy wielokrotnie podejmowali nieskuteczne próby mediacji.
Te wyjątkowe sytuacje nie powinny ograniczać możliwości skierowania przez użytkownika biznesowego danej sprawy do mediacji, jeżeli, zgodnie z ustaleniami mediatora, przedmiot mediacji nie jest powiązany z poprzednimi sprawami.

- = -

(44) Różne czynniki, takie jak ograniczone środki finansowe, obawa przed działaniami odwetowymi oraz zastrzeganie wyboru prawa i sądu właściwego w warunkach korzystania z usług, mogą ograniczać skuteczność istniejących możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej, w szczególności tych, które wymagają od użytkowników biznesowych lub użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych działania indywidualnego i z ujawnieniem tożsamości.
Aby zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego rozporządzenia, organizacjom, stowarzyszeniom reprezentującym użytkowników biznesowych lub użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych, a także określonym podmiotom publicznym ustanowionym w państwach członkowskich należy przyznać możliwość wnoszenia spraw do sądów krajowych zgodnie z prawem krajowym, z uwzględnieniem krajowych wymogów proceduralnych.
Celem postępowań w takich sprawach przed sądami krajowymi powinno być powstrzymanie lub zakazanie naruszeń przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz zapobieżenie przyszłym szkodom, które mogłyby zakłócić zrównoważone relacje biznesowe w gospodarce platform internetowych.
W celu zapewnienia, aby takie organizacje lub stowarzyszenia korzystały z tego prawa skutecznie i w odpowiedni sposób, muszą one spełniać określone kryteria.
W szczególności muszą zostać prawidłowo utworzone zgodnie z prawem danego państwa członkowskiego, być podmiotami nienastawionymi na zysk oraz w stały sposób realizować swoje cele.
Wymogi te powinny zapobiegać tworzeniu ad hoc organizacji lub stowarzyszeń mających na celu określone działanie lub działania, lub przynoszenie zysków.
Ponadto należy zapewnić, aby jakakolwiek strona trzecia zapewniająca finansowanie nie wywierała nadmiernego wpływu na podejmowanie decyzji przez te organizacje lub stowarzyszenia.

- = -

(45) Komisji należy przekazywać informacje identyfikujące organizacje, stowarzyszenia i podmiotów publiczne, które zdaniem państw członkowskich powinny być uprawnione do wnoszenia spraw zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Przy okazji przekazywania takich informacji państwa członkowskie powinny podawać konkretne odniesienie do odpowiednich przepisów krajowych, na podstawie których dana organizacja, stowarzyszenie lub podmiot publiczny zostały utworzone oraz – w stosownych przypadkach – odniesienie do odpowiedniego rejestru publicznego, do którego dana organizacja lub dane stowarzyszenie zostały wpisane.
Ta dodatkowa możliwość wyznaczania przez państwa członkowskie powinna zapewniać określony poziom pewności prawa i przewidywalności, który będzie stanowił punkt odniesienia dla użytkowników biznesowych i użytkowników korzystających ze strony internetowej w celach biznesowych.
Jednocześnie ma ona na celu zwiększenie skuteczności i skrócenie procedur sądowych, co w tym kontekście wydaje się stosowne.
Komisja powinna zapewnić publikację wykazu tych organizacji, stowarzyszeń i podmiotów publicznych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Umieszczenie w tym wykazie powinno służyć jako możliwy do obalenia dowód potwierdzający zdolność prawną organizacji, stowarzyszenia lub podmiotu publicznego, które wnoszą sprawę.
W przypadku gdy pojawiają się wątpliwości dotyczące danego wyznaczenia, państwo członkowskie, które wyznaczyło daną organizację, stowarzyszenie lub podmiot publiczny, powinno zbadać te wątpliwości.
Organizacje, stowarzyszenia i podmioty publiczne, które nie zostały wyznaczone przez państwo członkowskie, powinny mieć możliwość wnoszenia spraw do sądów krajowych, z zastrzeżeniem oceny posiadania zdolności prawnej zgodnie kryteriami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

- = -

(49) Komisja powinna dokonywać okresowo oceny niniejszego rozporządzenia oraz ściśle monitorować jego skutki dla gospodarki platform internetowych, w szczególności w celu ustalenia, czy istnieje potrzeba wprowadzenia zmian w świetle istotnych postępów w dziedzinie technologii lub działalności gospodarczej.
Ocena ta powinna obejmować skutki dla użytkowników biznesowych, które mogłyby wynikać z ogólnego stosowania przepisów dotyczących zastrzegania wyboru prawa i sądu właściwego w warunkach korzystania z usług, które to warunki są jednostronnie ustalane przez dostawcę usług pośrednictwa online.
W celu uzyskania szerokiego obrazu rozwoju sytuacji w sektorze, ocena powinna uwzględniać doświadczenia państw członkowskich i odpowiednich zainteresowanych stron.
Grupa ekspertów w ramach Obserwatorium Gospodarki Platform Internetowych, ustanowiona zgodnie z decyzją Komisji C(2018)2393, odgrywa kluczową rolę w dostarczaniu informacji na potrzeby oceny niniejszego rozporządzenia przez Komisję.
Komisja powinna zatem należycie uwzględniać opinie i sprawozdania przedkładane jej przez grupę.
Po dokonaniu oceny Komisja powinna podjąć stosowne środki.
Dalsze środki, w tym środki o charakterze prawodawczym, mogą być wskazane, jeżeli przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu okażą się niewystarczające, aby odpowiednio przeciwdziałać brakowi równowagi i nieuczciwym praktykom handlowym utrzymującym się w tym sektorze.

- = -

keyboard_tab REGIS - Reg. Intermediation Services 2019/1150 PL

REGIS - Reg. Intermediation Services 2019/1150 PL